Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Αθήνα ( Μέρος ΙΙ )

Καλησπέρα σας...

Πέρασαν και τα Χριστούγεννα...

Τελευταία βδομάδα του 2010 αυτή που διανύουμε και συνεχίζω τις εξορμήσεις στην αγαπημένη μου Αθήνα !!

Σήμερα λοιπόν, βρέθηκα μ'ένα υπέροχο άτομο που είχα να το δω πάρα πολύ καιρό και μου είχε λείψει πάρα πολύ -μα πόσα γεγονότα είχαν συμβεί στη ζωή και των δυο μας από την τελευταία φορά που είχαμε πάει για καφέ στο Θησείο!!- και πέρασα πάρα πολύ όμορφα!!

Ο χρόνος κύλησε τόσο γρήγορα & γεμάτα που δεν ήθελα να αποχαιρετιστούμε !!

Αν γινόταν και η έκπληξη που ήθελα για να χαμογελάσει πλατιά θα ήταν όλα εξαιρετικά!!
αλλά δεν μου "έκατσε" αυτή τη φορά...

Έπειτα, χτες το βράδυ βρέθηκα με δυο αγαπημένους μου φίλους και πήγαμε Κεραμεικό για μπύρα όπου και εκεί πέρασα εξαιρετικά και επιπλέον γέλασα πάρα πολύ!!

Αυτό το ντουέτο είναι απλά απολαυστικό και με απίστευτο χιούμορ!!

-κανονίζω και για θέατρο με το ένα από τα δυο άτομα μιας και της αρέσει όπως και εμένα και ελπίζω να της αρέσει & η παράσταση που της πρότεινα να δούμε!!-


Μου αρέσει τόσο πολύ να περνάω το ελεύθερο χρόνο μου με ανθρώπους που αγαπώ, εκτιμώ και σέβομαι και γνωρίζω και είναι αμοιβαία τα αισθήματα...

Είμαι περήφανος για τους φίλους που έχω επιλέξει...

Τέλος, η αίσθηση  που έχεις κοιτάζοντας μέσα από τα τζάμια του ηλεκτρικού τα στολισμένα μαγαζιά είναι τόσο ιδιαίτερη και υπέροχη...

νιώθεις μια θετική αύρα και μια αισιοδοξία για το μέλλον παρόλο τις δύσκολες μέρες που διανύουμε με τα όσα συμβαίνουν είτε συνολικά είτε ατομικά...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Η εκπομπή της Πέμπτης στο GHS-Radio δε θα γίνει λόγω της παρουσίας μου στην Αθήνα για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές μου.

Ραντεβού στις 13/01/11 με την πρώτη εκπομπή της νέας χρονιάς!!


Μη τη χάσει κανείς!!

υγ.2.

I would fly you to the moon and back
If you'll be if you'll be my baby
Got a ticket for a world where
we belong
So would you be my baby
Ooh-ooh
 
I'll be your dream, I'll be your wish I'll be your fantasy. 
I'll be your hope, I'll be your love be everything that you need.
I love you more with every breath truly madly deeply do..
I will be strong I will be faithful 'cause I'm counting on a new beginning.
A reason for living. A deeper meaning. Yeah..

I wanna stand with you on a mountain,
I wanna bathe with you in the sea.
I wanna lay like this forever,
Until the sky falls down over me. 
(αφιερωμένο...)

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Αθήνα ( μέρος Ι )

Καλησπέρα σας...

Αρκετές μέρες έχω να γράψω το ομολογώ αλλά δεν είναι πάντα στο χέρι μου αυτό...

Πέρασε κιόλας μια βδομάδα που ήρθα Αθήνα  για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές αλλά μου φαίνεται λες και ήταν χτες...

Άτιμε Χρόνε πως κυλάς...

Υπάρχουν στιγμές που "κυλάει" τόσο γρήγορα και το μόνο κάνεις είναι να εύχεσαι να σταματήσει εκείνη τη στιγμή...αλλά μάταια...

Άτιμε Χρόνε πως κυλάς...

Επιπλέον, είμαι στην ευχάριστη θέση ν'ανακοινώσω τη δημοσίευση του 4ου μου άρθρου στην εφημερίδα !!


Χτες το βράδυ το έμαθα και χάρηκα πάρα πολύ!!


(για όσους δεν γνωρίζουν το άρθρο βρίσκεται στην παρακάτω ανάρτηση αν και δημοσιεύτηκε λίγο διαφορετικό!!)


Έπειτα, ήρθα στην Αθήνα και "έφερα" το κρύο και τις συνεχιζόμενες απεργίες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς -την τύχη μου μέσα για ταλαιπωρία!!- 


αλλά ότι απεργία και να υπήρχε δεν έχασα την ευκαιρία να πάω στο καινούριο πολυχώρο που βρίσκεται έξω από το μετρό του Αγίου Δημητρίου...

( μου άρεσε εξωτερικά αλλά εσωτερικά το θεωρώ πολύ "μπουκωμένο"... )


Ωστόσο, εδώ στην Αθήνα πέρασα υπέροχες στιγμές μ' ένα ξεχωριστό πλάσμα που ήθελα τόσο να δω και μου "χάρισε" απλόχερα το χαμόγελο του...

Μακάρι να σταματούσε ο χρόνος σ' εκείνες τις στιγμές...


( Ουφ!! Δεν μελαγχολώ γιατί σκέφτομαι ακόμα τα υπέροχα μάτια της... )


Πάμε παρακάτω τώρα...


Κάποιοι καλοί μου φίλοι μ' έψαξαν το Σαββατοκύριακο για να βρεθούμε αλλά δεν κατέστη αυτό δυνατό εξαιτίας μιας έκπληξης που έκανα σ' εκείνο το πλάσμα βρισκόμενος μαζί της & χαρίζοντας της τους χτύπους της καρδιάς μου & μοναδικές αναμνήσεις...


Κλείνοντας τούτη τη "μικρή" ανασκόπηση της βδομάδας, θέλω να την ευχαριστήσω για όσα έχει κάνει για μένα και μ' έχει στηρίξει σε δύσκολες στιγμές μου...


Οι εξορμήσεις στην Αθήνα συνεχίζονται οπότε έρχεται και συνέχεια....


Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Δεν έχω τη δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο εδώ στην Αθήνα οπότε δείξτε την κατανόηση σας όσον αφορά τις απαντήσεις στα σχόλια σας...

υγ.2.

Είναι η ζωή φτιαγμένη από λάθη
μα στο ταξίδι γίνονται σωστά
κάθε της δρόμος σου διώχνει κι ένα δάκρυ
κάθε φιλί σου φέρνει τη χαρά


Τίποτα δε γίνεται τυχαία
ούτε τα άσχημα, ούτε τα ωραία


Κάθε τι από μόνο του
για να βρει το δρόμο του
θέλει απλά το χρόνο του
κι όλα όσα γεύτηκα
αληθινά ή ψεύτικα
μαζί σου τα ονειρεύτηκα...

(εξαιρετικά αφιερωμένο σε σένα...)

υγ.3. Πήρα και νέα πρόσκληση για blog game και χρωστάω ακόμα μία...

Δε τις ξεχνάω..

υγ.4.

Η κοσμοθεωρία μου αλλάζει σιγά σιγά για μένα όμως και όχι γιατί το θέλουν οι άλλοι...


γιατί στο "δικό" μου κόσμο θέλω να είναι αυτοί που πραγματικά με αγαπούν, μ'εκτιμούν & τους εκτιμώ με πράξεις...

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Χριστούγεννα σε φόντο γκρι

Καλησπέρα σας...

Μπήκε και ο Δεκέμβριος και παρότι πολλοί νομίζουν πως είναι άνοιξη ή καλοκαίρι μιας και η θερμοκρασία κυμαίνεται από 19 βαθμούς μέχρι και 29 βαθμούς που έφτασε εδώ στην Κρήτη σε λίγες μέρες έχουμε Χριστούγεννα…

Χριστούγεννα..

Τα περσινά Χριστούγεννα ήταν λίγο μελαγχολικά, τα φετινά έχουν πολύ χρώμα γκρι, έχουν ανασφάλεια, απαισιοδοξία, μια γενικότερη αρνητική χροιά και πολλοί έως σχεδόν όλοι, λένε να φύγει το 2010 και να μην ξαναγυρίσει.

Οι λόγοι; Χιλιάδες…

Η ανεργία αυξήθηκε, καταργούνται με συνοπτικές διαδικασίες πολλά συνταγματικά δικαιώματα, είτε ενημερωνόμαστε είτε όχι. ‘Εχουμε στην ουσία μια κυβέρνηση που απλά ασκεί την εκτελεστική εξουσία σύμφωνα με τις επιταγές ενός κειμένου που υπέγραψε ο πρωθυπουργός, τ’ οποίο εξασφάλιζε όλους τους υπόλοιπους πιστωτές για να μας δώσουν ως δάνειο το ιλιγγιώδες ποσό των 110 δις ευρώ, που πραγματικά είναι ένα τεράστιο ποσό αν κάποιος το υπολογίσει σε δραχμές.

Το γιατί;
Για να σωθεί η χώρα και να μη χρεοκοπήσει.

Και εκεί που ήμασταν σε καθημερινή βάση στην επικαιρότητα όλων των χωρών παγκοσμίως και κυρίως των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξαφνικά με το που υπογράψαμε ξαναβρεθήκαμε στην αφάνεια, και όλα γίνονται για το καλό της χώρας και για να υπάρξει ξανά κάποια στιγμή ανάπτυξη ώστε να «βγούμε» στις περιβόητες αγορές όσο πιο σύντομα γίνεται.

Σε όλα αυτά να σου τώρα που εμφανίζεται και η Ιρλανδία, η οποία και αυτή πιέζεται να υπογράψει καθώς και η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Αγγλία, η Ιταλία. Όλα πλέον δείχνουν πως εξαρτώνται από τις δηλώσεις ή τις συζητήσεις μιας γυναίκας πρωθυπουργού, της Γερμανίας, γιατί καθετί που λέει έχει αντίκτυπο, είτε στο εσωτερικό της χώρας, είτε στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο.

Κατ’ εμέ τα φετινά Χριστούγεννα θα παραμείνουν έντονα χαραγμένα στην μνήμη γιατί η αβεβαιότητα κυριαρχεί παντού, η ανεργία αποκτάει μεγάλες διαστάσεις και πολύ σύντομα το κράτος δε θα έχει να πληρώσει τον ΟΑΕΔ και θα μείνουν απλήρωτοι όλοι αυτοί οι άνεργοι ,που έχασαν ξαφνικά τη δουλειά τους έχοντας υποχρεώσεις, οικογένεια και κυρίως δάνεια.

Ένα πράγμα που με χαροποίησε ήταν αυτό που διάβασα πριν μερικές μέρες, ότι «μειώθηκαν οι πιστωτικές κάρτες σ’ ένα μεγάλο ποσοστό». Περίμεναν όλοι το 2010 ν’ αντιληφθούν πως όταν κάποιος δεν έχει χρήματα στην τσέπη του δεν αγοράζει κι ότι οι κάρτες είναι ένα όπλο γι’ αυτούς που θέλουν να προωθήσουν τον υπερκαταναλωτισμό.

Μήπως ο καθένας πρέπει να κοιτάξει το τεφτέρι του και να δει πόσα έσοδα έχει και πόσα έξοδα, και τι πρέπει να γίνει για να εξασφαλιστεί μια ισορροπία.

Τα φετινά Χριστούγεννα, καλώς ή κακώς, είναι πολύ πιο δύσκολα από τα περσινά και εύχομαι να είναι τα τελευταία, διότι χρήμα δεν πρόκειται να κινηθεί ούτε τώρα γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει, γιατί όταν δεν έχει ο δημόσιος υπάλληλος –ο και καλά σταθερά αμειβόμενος κάθε μήνα- πως θα έχει ο ιδιωτικός υπάλληλος, όταν ο μισθός του εξαρτάται από τις πωλήσεις και τις συμφωνίες που θα κλείσει και από τον τζίρο που θα κάνει το μαγαζί που εργάζεται;

Πρέπει να βάλουν όλοι «νερό στο κρασί τους» αρχίζοντας από τους βουλευτές και τις παχυλές αμοιβές που παίρνουν κάθε μήνα γιατί δε γίνεται πάντα την πληρώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι όταν δεν έχουν να φάνε ή όταν κάποιου δεν του φτάνει να περάσει ολόκληρο μήνα.
Παλιά λέγαμε «πολύ μισθός έμεινε μέχρι το τέλος του μήνα» ενώ τώρα λέμε «πολύς μήνας έμεινε μετά το τέλος του μισθού» γιατί τα χρήματα ξοδεύονται μέσα στο πρώτο δεκαήμερο και τον υπόλοιπο μήνα πρέπει να επιβιώσει ο καθένας με όσον το δυνατόν λιγότερα μειώνοντας τα πάντα από την προσωπική του ζωή για να μπορέσει να ζήσει, γιατί όλοι σε όποια κοινωνική τάξη και αν ανήκουν έχουν και κάτι που ονομάζεται αξιοπρέπεια και αυτή πάει δυστυχώς να εξαγοραστεί και να πουληθεί.

Μακάρι το 2011 να φέρει αξιοκρατία, ισονομία και νέες ευκαιρίες εργασίας γιατί η δουλειά δεν είναι ζητιανιά, είναι κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα για όλους. 

Σας χαιρετώ προσωρινά... 

υγ. Το κείμενο γράφτηκε μερικές μέρες πριν από τη δημοσιεύση του.

υγ.2. Ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθεια τους, τις 2 αγαπημένες μου συνεργάτιδες.

υγ.3. Ποτέ μην αφήνετε γι’ αύριο ότι μπορείτε να κάνετε σήμερα γιατί στο τέλος δεν το κάνετε ποτέ!! 

υγ.4. Το χαμόγελο σας δίνει δύναμη, αγάπη και κουράγιο σε όσους είναι πραγματικά δίπλα σας…

(να το θυμάστε…
)

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Σάββατο βράδυ...

Καλησπέρα σας…

Φτάσαμε το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη για να νιώσουμε κρύο και χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες μιας και κοντέψαμε να κάνουμε Χριστούγεννα στις παραλίες και όχι με αναμμένα τα τζάκια.

Έτσι λοιπόν, εδώ στα Χανιά άρχισε να βρέχει –δε το λες βροχή αυτό αλλά άνοιξαν οι ουρανοί και πέφτουν τα πάντα από βροχές μέχρι αστραπές, βροντές, κεραυνοί & χαλάζι & χιόνι (!!!!)- από την Παρασκευή το βράδυ μέχρι και απόψε τουλάχιστον.

Ξύπνησα και εγώ νωρίς το πρωί ( καλά 1 το μεσημέρι δε το λες πρωί ) και είπα να ντυθώ και να πάω στην εστία να φάω μιας και είχα μια πείνα απίστευτη (εμ η «zoyzoy» δε στέλνει κάνα πακέτο) !!

Τι το ‘θελα;

Με το που βγήκα –με το μισό μάτι ανοικτό- πάγωσα ολόκληρος & ένιωσα την υγρασία να τρυπάει το κορμί μου. Ψιθύρισα κάτι «γαλλικά» και προσπάθησα με κάθε τρόπο να ζεστάνω τα χέρια μου αλλά δεν το κατάφερα.

Φτάνοντας στη στάση ευχόμουν να έρθει γρήγορα το λεωφορείο (μανιβέλα με ρόδες το αποκαλώ εγώ) για να μη γίνω παγάκι και μου ρίχνουν νερό για να λιώσω!!

Σιγά που θα με θέλει εμένα η τύχη και δη μόλις έχω ξυπνήσει!!
Όχι μόνο δεν ερχόταν αλλά έπιασε και μια δυνατή μπόρα για να ξυπνήσω μια και καλή και να ξαναρχίσω φωναχτά πια τα «γαλλικά» μου!!
Τελικά, με κάνα 10λεπτο καθυστέρηση ήρθε το λεωφορείο & πήγα να φάω σα παιδί και εγώ («zoyzoy» ξεκίνα το μαγείρεμα θα έχουμε κάνα θύμα μέχρι να τελειώσει ο χειμώνας!! )
Αφού γύρισα σπίτι και ξεκουράστηκα είπα να βγω για καφέ γιατί δεν την πάλευα ούτε με τις εργασίες ούτε με την κλεισούρα –κι ας είχε κρύο έξω την τύχη μου μέσα- !!

Πέρασα ωραία στον καφέ αλλά έπρεπε να γυρίσω νωρίς σπίτι γιατί η κακοκαιρία εντείνονταν κάτι μεταξύ χιονιού και χαλαζιού έπεσε πάντως εντός πόλης.

Φτάνοντας σπίτι και ανοίγοντας το χαζοκούτι (βλέπε σε απλά ελληνικά τηλεόραση) έπεσα πάνω σε 2 άκρως ενδιαφέρουσα προγράμματα, στον άλφα (alpha) & στο άλτερ (alter).

Όσο τα παρακολουθούσα τόσο συνειδητοποιούσα την έλλειψη ποιότητας κατά τη φετινή τηλεοπτική περίοδο και αναλογιζόμουν την πληθώρα των εκπομπών κατά τα προηγούμενα χρόνια.

Τόσο η συνέντευξη-προώθηση του καινούριου δίσκου του Γιάννη Πάριου όσο και η εκπομπή του Πέτρου Κωστόπουλου μου άφησαν μια πολύ ευχάριστη «γεύση» σ’ ένα ιδιαίτερο για μένα βράδυ.

Σας προτείνω να παρακολουθείτε τον κύριο Κωστόπουλο μιας και έχει το «πακέτο» για την τηλεόραση & λέει αρκετές & ωμές αλήθειες  στην εκπομπή του αλλά έχει και ένα πολύ ωραίο συγκρότημα για να σπάει η «κουβέντα» με τους καλεσμένους του.

Όσο για τον Γιάννη Πάριο, νομίζω πως είμαι αναρμόδιος να κρίνω τη συνέντευξη του αλλά έμαθα πως όταν προσπαθείς για κάτι τότε και η τύχη μπορεί σε βοηθήσει άσχετα που στην Ελλάδα κρίνονται όλα εκ του αποτελέσματος.

Κλείνοντας, να σας προτείνω να βλέπετε τις λίγες αξιόλογες εκπομπές που υπάρχουν φέτος όπως η «μηχανή του χρόνου», οι πρωταγωνιστές, η «Cinemania», το «έχει γούστο» και να σταματήσετε να κράζετε ότι δε σας αρέσει

Ο τηλεθεατής έχει δύναμη πιο μεγάλη από τους διαφημιστές και δε το ξέρει…

Σας χαιρετώ προσωρινά…

ΥΓ.  Μακάρι να μπορούσα να γνωρίσω πολλούς από εσάς & να μάθω μέσα από τις εμπειρίες σας!!

ΥΓ.2.  «Χριστούγεννα σε φόντο γκρι» ολοκληρώνεται με ταχείς ρυθμούς και έρχεται και εδώ…

ΥΓ.3.  Χριστούγεννα σημαίνει η γέννηση του Χριστού με τον τρόπο που έγινε όπως γνωρίζουμε όλοι μας & όχι διασκέδαση, κρεπάλη & υπερκαταναλωτισμός…

ΥΓ.4.

Ένα δώρο για σένα
Για να θυμάσαι
Όπου και να ‘σαι πως σ’ αγαπώ
Τα ηχεία στο τέρμα
Κάτω τα τείχη
Ότι και αν τύχει για σένα θα ζω
Ένα δώρο για σένα… το τραγούδι αυτό

αφιερωμένο...

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Μου αρέσει & δε μου αρέσει !!

Καλησπέρα σας...

Ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση για τις 2 προσκλήσεις που έχω για να συμμετέχω σε blog games οπότε ήρθε η στιγμή να δεχτώ, να ευχαριστήσω & ν'απαντήσω στην πρόσκληση του αγαπημένου μου Ιανού.

Το παιχνίδι είναι να πω πέντε πράγματα που μου αρέσουν και πέντε που δεν μου αρέσουν στο χώρο της bloggoσφαιρας...

όποτε ορίστε:


Στο χώρο της "bloggόσφαιρας"...


Μου αρέσει:

1) Το ιδιαίτερο εκείνο συναίσθημα που έχω όταν νιώθω πως ξέρω όλα εκείνα τ' άτομα που γράφουν τις σκέψεις τους στα προσωπικά τους ιστολόγια...

2) Η αίσθηση της "ανθρωπιάς" και του "φιλότιμου" σε όλα τα ιστόλογια για κάποιον που χρειάζεται τη έμπρακτη βοήθεια & τη στήριξη των συναθρώπων του...

3) Λατρεύω να διαβάζω κείμενα ή ποιήματα από άλλους συγγραφείς όπως ακριβώς τα νιώθουν και τη στιγμή που τα νιώθουν

-για τον Γιώργο & τη Δήμητρα το λέω- μιας και έχω διαβάσει πολλά δικά τους
αλλά και γι' άλλους για να μην αφήσω κάποιον παραπονεμένο.

4) Το ν'αλλάζει η διάθεση & η ψυχολογία μου διαβάζοντας μια ανάρτηση και το πόσο καλό μου έκανε εκείνος χωρίς να το ξέρει...

5) Την ανταλλαγή ψυχών και σκέψεων τόσο άμεσα & τόσο δυνατά μέσα από τις λέξεις και από την οπτική γωνία του καθενός μέσα από την επί της ουσίας επικοινωνία του "είναι" και όχι του "φαίνεσθαι".


( το υπερπολύτιμο "δώσε-πάρε" των σκέψεων,συναισθημάτων & ψυχών & γενικότερα των ανθρωπίνων σχέσεων )

 Ωστόσο κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις όπως και η ίδια η ζωή έτσι και σε τούτο τον απέραντο χώρο υπάρχουν κάποια που δε μου αρέσουν...

Έτσι...

Δεν μου αρέσει:

1) Τα ανώνυμα σχόλια που βγάζουν όλη την κακία τους και δείχνει πόσο δειλός είναι αυτός που τα γράφει..

2) Τα συνεχή σχόλια με ερωτικά υπονοούμενα που οδηγούν στη χυδαιότητα...

3) Την αλλαγή γραφής κάποιου με μόνο σκοπό να είναι "αρεστός" σε όσο το δυνατόν περισσότερους για να ικανοποιήσει τον εγωισμό του.

4) Για να βγει μια ωραία ανάρτηση πρέπει να "ξοδέψεις" πολύ χρόνο, που πολλές φορές δεν "έχεις" και ότι μπορεί να παρασυρθεί κάποιος εδώ μέσα & να χάσει το πραγματικό νόημα της ζωής που είναι εκεί έξω.

5) Την εικόνα που δημιουργεί κάποιος για τον εαυτό του μέσα εδώ & την ακολουθεί πιστά παριστάνοντας κάτι που δεν είναι.

 Όπως ορίζουν οι κανόνες του παιχνιδιού τώρα πρέπει να καλέσω πέντε άτομα για ν'απαντήσουν...

Χμ, Χμ...

για να δω...

οι τυχεροί είναι...

GiP, Δήμητρα (Φυσικένια), Μαύρος Ουρανός, The Comet, Hfaistiwnas

(πιστέψτε με δυσκολεύτηκα πολύ για να επιλέξω τα 5 άτομα και μακάρι να γινόταν να επιλέξω πολλά περισσότερα...)

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Μένει ακόμα μια πρόσκληση και έρχεται άμεσα...

υγ.2. Αθήνα, σου έρχομαι, έφτασαν κιόλας οι μέρες!!

υγ.3. Με παρότρυνε ένα πλάσμα να γράψω για την αγάπη μου (το web radio) αλλά δε ξέρω, κομπλάρω γιατί θα φανεί διαφήμιση, κάτι που δε θέλω...

αλλά όποιος θέλει..

Κάθε Πέμπτη βράδυ με βρίσκει στο GHS-Radio ακριβώς στις 22:00 για να σας ταξιδεύω "μουσικά" όπως κάνω εδώ και 4 χρόνια περίπου !!

υγ.4.

Μοίρασε τα χρόνια σαν την τράπουλα
πέτα μου ένα φύλλο έτσι ανάποδα
σα σπαθί να σκίσει το κορμί που πονά.
Ρίξε μου ένα βλέμμα έτσι αδιάφορα
σα γυαλί η ματιά σου την καρδιά πονά
πέτα μου ένα φύλλο έτσι ανάποδα.

ιδιαίτερα αφιερωμένο...

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Τα Blog Games, ο Δεκέμβριος & το άρθρο

Καλησπέρα σας...

Φτάσαμε πια στην πρώτη βδομάδα του Δεκέμβρη και επιτέλους νιώσαμε λίγο κρύο στο κορμί μας, αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα καλό μιας & το κρύο οδηγεί στο ν'ανάψουμε τα καλοριφέρ άρα να προμηθευτούμε πετρέλαιο και αυτό έχει μεγάλη συνέπεια στην τσέπη μας...

Προσωπικά δεν μ' ενοχλεί τόσο πολύ το κρύο όσο η άτιμη η υγρασία, ειδικά στα νησιά είναι απίστευτη,  ξεπερνάει πολλές φορές το 85% τη νύχτα και για όποιον δεν έχει ζήσει χειμώνα σε νησί είναι δύσκολο να το καταλάβει αυτό που αναφέρω μιας και είναι "διαφορετικό" το κρύο που υπάρχει στη βόρεια μεριά της χώρας αλλά και σε ορεινές περιοχές.

Ας φορέσουμε λοιπόν τα ζεστά μας ρούχα για ν' απολαύσουμε λίγο το κρύο και ν'αντιληφθούμε πως έρχονται σε λίγες μέρες τα Χριστούγεννα!!

Με αφορμή λοιπόν τις γιορτινές μέρες ηχογράφησα ένα άρθρο με τίτλο "Χριστούγεννα σε φόντο γκρι" τ'οποίο πιστεύω να δημοσιευτεί στην εφημερίδα μόλις τελειώσω την επεξεργασία & τη διόρθωση του.

-όλα τα κείμενα που έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα βρίσκονται και στο ιστολόγιο όπως και το κείμενο που ετοιμάζω θ'αναρτηθεί εδώ-


Κλείνοντας τούτη την ανάρτηση, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω την διπλή πρόσκληση που έχω για να συμμετέχω σε δυο διαφορετικά "blog games", από τη Λία & τον πολύ αγαπημένο μου Ιανό και οι απαντήσεις μου θα δοθούν σε 2 διαφορετικές αναρτήσεις.

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Χαίρομαι πολύ που "γνωρίζω" νέους & αξιόλογους ανθρώπους μέσα από τη γραφή τους
-ανεξαρτήτου ηλικίας & φύλου- !!

υγ.2.

Δε μιλώ μαζί σου άλλο πια
δεν αντέχω, δε μπορώ
ένα φίλο μου καλό θα βρω
και θα του πω σ'αγαπώ...

αφιερωμένο...


υγ.3. Αγαπάω το Ραδιόφωνο και χαίρομαι να κάνω τους ακροατές χαρούμενους...

υγ.4.


Η θλίψη ζωγραφίζεται ακόμα
και όταν η καρδιά δε σκίζεται..
μα κοίτα λίγο ψηλά στον ουρανό
και πες της, "δες, σου χαμογελώ"


Κάθε σου φράση με προβλήματισε
μα μόνο μια με στιγμάτισε
"η ουσία είναι μια, η αγάπη"
η αληθινή αγάπη & όχι μια απάτη

[ το άφησα σ'ένα σχόλιο και άρεσε στη συγγραφέα του οπότε το ξαναγράφω και εδώ ]

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Mας τελείωσε και αυτός...

Καλησπέρα σας...

Πάει και αυτός ο μήνας...

Μ'αρέσει που ξεκίνησα μια ανάρτηση, πάτησα δημοσίευση και πριν προλάβω να την ολοκληρώσω είχα 4 σχόλια..!!

Μ' αρέσει όταν με ξαφνιάζετε όλοι σας !!

Τούτος ο μήνας κύλησε σχετικά γρήγορα, 14 μέρες διακοπές δεν είναι και λίγες από το πουθενά, πολλές βόλτες και λίγα μαθήματα...

Κρατάω πολλές θετικές στιγμές -σωστή αναφορά σε σχόλιο- και συνεχίζω αναμένοντας την αλλαγή του κλίματος λόγω τον εορτών & σίγουρα διαφορετικές μέρες γιορτών από τις περσινές που δε θέλω να θυμάμαι...

Εύχομαι από καρδιάς ένα δημιουργικό & ανατρεπτικό Δεκέμβριο γεμάτο υγεία, αισιοδοξία & μικρές ή μεγάλες επιτυχίες στη ζωή του καθενός!!

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ.

Αν μ'αγαπάς δωσ' μου ένα δρόμο
να τον βαδίζω με σένα αγκαλιά
αν μ'αγαπάς γίνε ζωή μου
όσο θα ρίχνει το σώμα μου σκιά..

εξαιρετικά αφιερωμένο...

υγ.2. Η αθήνα είναι τόσο πολύχρωμη & ιδιαίτερη αρκεί να ξέρεις να ζεις την κάθε στιγμή με τη διαφορετικότητα της...

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Η Αθήνα, η Δέκατη Φωτογραφία & το Bowling

Καλησπέρα σας...

Καιρό έχω να γράψω οφείλω να ομολογήσω αλλά πολλές φορές ο χρόνος "κυλάει" πιο γρήγορα απ'ότι το θέλω...

Πέρασε κιόλας μια βδομάδα που γύρισα από Αθήνα -εμένα μου φαίνεται πάλι ένας μήνας- και θέλω να ξαναφύγω, εδώ έλειψα της μάνας μου & μου το είπε απόψε ξαφνιάζοντας με, τι σου είναι οι γονείς τελικά...

Στην Αθήνα περνάω όμορφες & γεμάτες στιγμές περιτριγυρισμένος από ανθρώπους αληθινούς με χιούμορ αλλά και θετική ενέργεια, από ανθρώπους που με νοιάζονται & με ακούν συμβουλεύοντας με για το καλύτερο με ψυχραιμία & ηρεμία -είναι σημαντικά συσταστικά αυτά τα 2 ειδικά όταν έχεις "πεσμένη" ψυχολογία...

Έτσι λοιπόν, μετά από μια ωραία έξοδο που είχα με 2 αγαπημένους μου φίλους στον Κεραμεικό όπου τους εξέφρασα την επιθυμία να παίξω bownling ήρθε και η πρόταση τους λίγες μέρες μετά..

Συναντηθήκαμε σε γνωστό πολυχώρο στα νότια προάστια μαζί μ' ένα δικό τους φίλο & πήγαμε να παίξουμε bowling...

Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολα, είναι μέχρι να κάνεις 2 με 4 ρίψεις για να συνηθίσεις, αλλά μετά πέρασα υπέροχα !!

Την επόμενη μέρα, αν θυμάμαι καλά, ενημερώθηκα τηλεφωνικώς πως είχε έρθει το βιβλίο που είχα παραγγείλει!!

Ο τίτλος του;

Η Δέκατη Φωτογραφία του Γιώργου Παυλίδη !!

Αποφάσισα να το αγοράσω μετά από κάποια σχόλια που διάβασα & μετά από μια ανάρτηση όπου και πείστηκα πως αξίζει να το έχω στη συλλογή μου!!

Λεπτομέρειες και κριτική προσεχώς αλλά σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!!

Το μόνο που έχω να επισημάνω είναι πως το διάβασα μέσα σε 24 ώρες, μιας και δε σου "έκανε" όρεξη να το αφήσεις από τα χέρια σου -εδώ οφείλω τα μπράβο στο συγγραφέα για το ύφος & για τη ροή της υπόθεσης -

Μπράβο σου Γιώργο !!


Κλείνοντας τούτη την ανάρτηση, να σας αναφέρω πως συνάντησα μετά από 7 μήνες εκείνον που για μένα είναι τόσο ξεχωριστός, τόσο πολύτιμος & πραγματικά μου είχε λείψει πάρα πολύ...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Αγαπάω την Αθήνα τόσο για τις καλές όσο και για τις κακές στιγμές...

Η Αθήνα είναι όμορφη πόλη αρκεί να ξέρεις να ζεις...


υγ.2. Η εξέταση πήγε εξαιρετικά & τ'αποτελέσματά της είχαν θετική επίδραση στη ψυχολογία μου...


υγ.3.

Ό,τι αξίζει θα ζει
σ' ό,τι γερά μας ενώνει
κι ό,τι είναι λίγο, θα δεις
πως κάποια μέρα τελειώνει

αφιερωμένο...

υγ.4. Μετά από 6 μήνες κάναμε πάλι εκπομπή...


Τι υπέροχο συναίσθημα κι αυτό!!

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Οι τρεις επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου & η εξήγηση τους

Καλησπέρα σας...

Έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα και το περιεχόμενο του με άφησε έκπληκτο...

Έτσι θεώρησα σωστό να το μοιραστώ μαζί σας...

Απολαύστε το...

Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του.

 1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.

 2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.

 3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα.

Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.

Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

 1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!

 2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!

 3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!

  ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 
" Ο ΧΡΟΝΟΣ" είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. 

Μπορούμε ν' αποκτήσουμε χρήμα, αλλά όχι  περισσότερο χρόνο. 


Όταν αφιερώνουμε χρόνο σ' ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.

 


Ο χρόνος είναι η ζωή μας.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι ο χρόνος σου !!!

Και εσύ, φίλε μου, αν  έχεις τη "διαίσθηση", θα καταλάβεις
ποιος, πότε και γιατί  σου δίνει το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ !!!

υγ. Έχει δίκιο πολλές φορές όμως δέχεσαι και την αχαριστία...
Τότε τι γίνεται; 

υγ.2. Δώσε το χρόνο σου σε κάποιον αρκεί να νιώθεις καθετί που λες & κάνεις...

Μην υποκριθείς, αν υποκριθείς καλύτερα να φύγεις από τη ζωή του για το καλό και των δυο σας!!

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Πέρασαν κιόλας 3 μήνες…

Είναι δύσκολο να περιγράψω όλα όσα νιώθω αυτή τη στιγμή
Είναι δύσκολο να εκφραστούν τα συναισθήματά μου…

Είναι δύσκολο να χάνεις το άλλο σου μισό…
Είναι δύσκολο να χάνεις το δικό σου άνθρωπο…

Είχα υποσχεθεί ένα κείμενο πριν 3 μήνες περίπου, σε έναν άνθρωπο που με έχει βοηθήσει πολύ…

Ίσως όμως τότε δεν έβρισκα τη δύναμη να το κάνω…

Σήμερα όμως την έχω… 3 μήνες μετά από το χαμό του δικού ανθρώπου…
Της δικιάς μου φίλης… Της δικιάς μου μαμάς

3 μήνες πέρασαν και δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω… Ή δεν θέλω να το πιστέψω

Δεν σε βλέπω… Δεν σε ακούω… Δεν σε αγγίζω…

  • Δεν μου χαμογελάς πια…
  • Δεν μου κάνεις γκριμάτσες…
  • Δεν μου κάνεις ματάκια…
  • Δεν με πειράζεις…
  • Δεν μου γκρινιάζεις…
  • Δεν θυμώνεις…
  • Δεν στεναχωριέσαι…

Και όλα αυτά… ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ…

Έφυγες…
 

Έφυγες και πήρες μαζί σου ένα κομμάτι από την καρδιά μου, από την ψυχή μου, από το μυαλό μου, από τη ζωή μου…

  • Γιατί;
  • Γιατί τόσο νωρίς;
  • Γιατί δεν χάρηκες όλα όσα έπρεπε να χαρείς;
  • Όλα όσα χαίρεται ένας γονιός για το παιδί του;

Πριν 5 μήνες θυμάμαι που ήμασταν μαζί στο νοσοκομείο και σε ρωτούσα συνεχώς… Κάθε μέρα… Επί 41/2 μήνες…

΄΄Μαμά;; Θα γίνεις καλά να πάμε στο σπιτάκι μας;;΄΄

Και εσύ, με κοιτούσες με ένα αθώο βλέμμα και μου έγνεφες καταφατικά…

Δεν θα ξεχάσω ποτέ που σε κοιτούσα μέσα στα μάτια και σου έλεγα…

΄΄ΜΑΝΟΥΛΑ ΣΆΓΑΠΑΩ…΄΄

Και εσύ μου έκανες ματάκια και όταν σε ρωτούσα αν αυτό είχε ανταπόκριση μου έγνεφες πάλι καταφατικά…

Άλλωστε ποιο παιδί δεν αγαπάει τη μαμά του;; Ποια μάνα δεν αγαπάει το παιδί της;;

Δεν ξεχνούσα να σου υπενθυμίζω κάθε μέρα να έχεις δύναμη, πίστη και ελπίδα…
Μα πάνω απ’όλα πίστη…

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τελευταίο σου χαμόγελο
Όταν σου είπα ΄΄Μαμά φεύγουμε επιτέλους για Ρόδο.. Φεύγουμε μετά από 4
1/2 μήνες παραμονής μας στην Κρήτη…΄΄

Με κοίταξες…
Μου έδωσες ένα δυνατό χαμόγελο και έκλεισες τα μάτια…
Έδειχνες ικανοποίηση και ευτυχία…

Πού να ήξερα ότι αυτό θα ήτανε το τελευταίο σου χαμόγελο;
Πού να ήξερα ότι δεν πρόκειται να σε ξανακούσω;

Φύγαμε…

Αλλά δεν άντεξες μανούλα μου

Η ευτυχία η δικιά μου και η δικιά σου που θα γυρίζαμε επιτέλους στο μέρος μας δεν άντεξε για πολύ…
Σε έχασα σε 6 ημέρες…

Ήθελες φαίνεται να φύγεις στο δικό σου νησί… Στο δικό σου σπίτι…

Ο πόνος, η λύπη, η στεναχώρια μεγάλη…
Η απουσία σου μεγαλύτερη…
Μου λείπεις… Μου λείπεις πολύ…
Θέλω τόσα να σου πω και δεν μπορώ…
Ελπίζω τουλάχιστον να είσαι καλά…
Σ’αγαπάω…
Σ’αγαπάω πολύ…

Η κόρη σου


Υ.Σ (1).
                                     Μανούλα έφυγες νωρίς
και έκανες να κλαίμε,
αυτούς που σε αγαπήσαμε
και ένα γιατί να λέμε.

Από κοντά μας έφυγες,
να ζήσεις μακριά μας,
μα τώρα ζεις μια άλλη ζωή
μέσα στα όνειρα μας.

Μα όσο μακριά κι αν έφυγες
θα ζεις πάντα κοντά μας,
στις αναμνήσεις του μυαλού
και μέσα στη καρδιά μας.

Πάντα θα σε θυμόμαστε
και θα σε αγαπάμε
και όλα αυτά που ζήσαμε,
μες στη καρδιά μας θα ’ναι.

Βαθιά μέσα στις σκέψεις μας
θα είσαι χαραγμένη,
για μας που σ’αγαπήσαμε
θα ζεις ευτυχισμένη.


Υ.Σ (2). Ευχαριστώ όλους όσους ήταν δίπλα μου σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής μου…
Ευχαριστώ εσένα που για άλλη μια φορά δεν φοβήθηκα να λυγίσω γράφοντας αυτό το κείμενο.

Υ.Σ (3). Μην ξεχνάτε να λέτε "Σ’Αγαπάω" στους ανθρώπους που είναι πραγματικά δίπλα σας..

Μην ξεχνάτε να λέτε "Σ’Αγαπάω" στον άνθρωπο που σας έφερε στη ζωή

Να το λέτε όμως μέσα από τη ψυχή σας.. Και να το εννοείτε..
Και όχι απλά επειδή πρέπει και επειδή θέλουνε να το ακούσουνε…

Υ.Σ (4). © Κική Χαρινού

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Αθήνα σου ήρθα!!

Καλησπέρα σας...

Να λοιπόν που είναι οι εκλογές χρήσιμες σε κάτι!!

Που;

Στις διακοπές φυσικά!!

Πέντε μέρες περίπου στην Αθήνα για μένα είναι μια δόση ανανέωσης & χαλάρωσης!!

Για το αν ψηφίσω είναι μια άλλη ιστορία αν και έχω μεγάλη περιέργεια για τ'αποτελέσματα σε πολλές περιοχής τούτης της χώρας!!

Σας προτείνω να ψηφίσετε με βάση τη λογική & τα "πιστεύω" σας & όχι τα μεγάλα λόγια που έχουν ειπωθεί απ' όλους!!

Είναι συνταγματικό δικαίωμα η ψήφος & ο μόνος τρόπος πίεσης προς τους έχοντες εξουσία!!

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. Έχουμε και επίσκεψη για τ'αποτελέσματα της επέμβασης αν και θεωρώ πως όλα βαίνουν πολύ καλώς...

ΥΓ.2.

Κάτι απ'τα αύριο γλυκό σαν τ'όνειρό μας
τότε θα νιώσεις πως υπάρχουμε ξανά
φυσάει τ'ακούς;
φυσάει...

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Φτάσαμε τις 100 & Καλά να μας μπει!!

Καλησπέρα σας...


Φτάσαμε τις 100!!

Είμαι πολύ περήφανος γιατί στο αγαπημένο μου ιστολόγιο έφτασα τις 100 αναρτήσεις!!
Είμαι περήφανος για το "πνευματικό" μου παιδί, όπως το αποκαλώ πολύ συχνά!!

Οφείλω να ομολογήσω πως έχω γνωρίσει πολλά διαφορετικά άτομα μέσα από τα γραφόμενα τους & από τα σχόλια τους..

Τους ευχαριστώ όλους για τα σχόλια τους & τις επισκέψεις τους!!

Αυτό ήταν το ένα θέμα τούτης της ανάρτησης, έχει ακόμα ένα βέβαια που είναι το ακόλουθο...

Καλά να μας μπει...ο μήνας βρε παιδιά!!

Επίσημα πλέον έφτασε ο χειμώνας!!

Ήρθε η στιγμή να νιώσουμε το κρύο, να ντυθούμε με ζεστά ρούχα, να ταλαιπωρηθούμε λίγο από τις ιώσεις, από τις μελαγχολίες αλλά κυρίως να νιώσουμε πως έρχονται τα Χριστούγεννα!!

Εύχομαι σε όλους υγεία, χαμόγελα, υπομονή & επιμονή για όλα όσα γίνονται στη ζωή σας!! 

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. Από το στόμα σου στου Θεού το αυτί zoyzoy, για το σχόλιο που έκανες στην προηγούμενη ανάρτηση!!

ΥΓ.2.It's my life
It's now or never
I ain't gonna live forever
I just wanna live while I'm alive

(It's my life)
My heart is like an open highway
Like Frankie said, "I did it my way"
I just wanna live while I'm alive
'Cause it's my life


αφιερωμένο... 

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Ημέρα Γενεθλίων!!

Καλησπέρα σας...


Σήμερα είναι ιδιαίτερη μέρα για μένα...

Έχουν γενέθλια δυο πολύ αγαπημένα μου άτομα, η (Μ)Ελένε & η Κικίτσα!! Δυο υπέροχες σκορπίνες, που η καθεμία έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου!!

Δυστυχώς όμως και οι 2 είναι πολλά χιλιόμετρα μακριά μου και δεν μπορώ να τους μεταδώσω τη χαρά μου!!

Χαίρομαι όμως που ένιωσα τη θετική τους ενέργεια & τη χαρά τους ακούγοντας με να τους εύχομαι όλα όσα νιώθω γι'αυτή την ξεχωριστή μέρα της ζωής τους!!

Θέλω να είναι πάντα υγιείς & δημιουργικές με το χιούμορ τους & με το εξαιρετικό μυαλό που έχουν!!

Όλα τα υπόλοιπα έρχονται τη στιγμή που πρέπει & να ξέρουν πως πάντα εγώ είμαι δίπλα τους γιατί είναι τιμή μου να έχω τέτοια άτομα γύρω μου!!


Να σας χαίρομαι & πάντα να με βοηθάτε να γίνομαι καλύτερος!!


Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. Τελικά πολλούς σκορπιούς έχω γύρω μου...

ΥΓ.2. Σαββατοκύριακο με απόδραση ήταν αυτό & με ανανέωσε πολύ!!

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Τι είναι αυτό που μας ενώνει...


Καλησπέρα σας...


Τελείωσε η βδομάδα, τελείωσε και τούτος ο μήνας!!

Οδεύουμε προς το χειμώνα -δεν μ' αρέσει το κρύο- αλλάζει σιγά σιγά και η διάθεση, γίνεται πιο "χουχουλιάρικη", έτσι για να μείνουμε και λίγο σπίτι στη ζεστασιά που μας προσφέρει περιτριγυρισμένοι από φίλους κι όχι μόνο...

Ψάχνοντας μέσα στο χαμό του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μου βρίσκω ένα τραγούδι αφιερωμένο από μια ψυχή, αγαπημένο & άκρως επίκαιρο...

Τι είναι αυτό που μας ενώνει;

Πολλές φορές πολλά, άλλες τίποτε..

Πονάει το συναισθηματικό δέσιμο ή η απόρριψη;

Πονάει η έλλειψη ή η απώλεια;

Επιπλέον, ο καθένας ξέρει τι είναι αυτό που τον ενώνει με τους γύρω του, κι αν δε το ξέρει να ψάξει να το μάθει για να είναι ευτυχισμένος και να έχει γύρω του ανθρώπους που τον αγαπούν & τον εκτιμούν με πράξεις...

Έπειτα, εμένα με σένα μ’ ενώνει ο σεβασμός, η αγάπη και η εκτίμηση

Φτάνουν μόνο αυτά;

Αν υπάρχουν αυτά τότε όλα τα υπόλοιπα «χτίζονται» με το χρόνο μέσω της επικοινωνίας δυο ανθρώπων και της σχέσης που αναπτύσσουν –είτε φιλική, είτε ερωτική-

Είναι πολύ σημαντικό η σχέση με τον απέναντι σου να δημιουργείται σε στερεές «βάσεις» χωρίς κακία & ζήλια ανάμεσα σας…

Είμαι περήφανος που έχω δίπλα μου τόσο ξεχωριστά άτομα, σε σχέσεις αληθινές, ξεκάθαρες & γεμάτες κατανόηση & αγάπη!!

Όλοι τους είναι μοναδικοί για τη ζωή μου, ο καθένας από τη δική του μεριά, με το δικό του τρόπο, με τη δική του αγάπη..

Το συναίσθημα της αγάπης μεταδίδεται διαφορετικά από τον κάθε άνθρωπο γύρω σου, σημασία έχει να μπορείς να το νιώσεις…

Όλους αυτούς θέλω να τους ευχαριστήσω για ότι μικρό ή μεγάλο έχουν κάνει για μένα και θα κάνουν στο μέλλον...


Αξίζει να τους αναφέρω ονομαστικά;


Δε νομίζω γιατί σίγουρα θα ξεχάσω κάποιον & θα πληγωθεί & αυτό σίγουρα δεν το θέλω..

Κλείνοντας, πιστεύω πως μπορώ να γράφω για ώρες κείμενα για κάποια ξεχωριστά άτομα στη ζωή μου, είτε υπήρξαν κι έφυγαν είτε είναι ακόμα...

Σας χαιρετώ προσωρινά...


ΥΓ. Ο Χρόνος μας ενώνει, εκείνος μας χωρίζει γιατί εκείνος αποφασίζει πότε & για πόσο μπορούμε να είμαστε μαζί..

είτε μας αρέσει είτε όχι...

ΥΓ.2.
έρχεται κι αυτό που χρωστάω οπότε υπομονή να βγει ακριβώς όπως το θέλω...


ΥΓ.3. Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Sasa Dragic
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Άλλες ερμηνείες: Πυξ Λαξ & Γιώργος Νταλάρας (ντουέτο) / Γιώργος Νταλάρας


Θα 'θελα μια νύχτα στ' ανέμου το νησί
να 'βρισκα της μοίρας το ψεύτικο κρασί
εκείνο που σε βγάζει απ' την παγωνιά
να το πιω και να φύγω μακριά

Για να σε βρω στης Σμύρνης την άσβεστη φωτιά
να μου φανερώνεις του Αιγαίου τα μυστικά
να μου τραγουδήσεις πράγματα γνωστά
και να νιώθω πως σε ξέρω από παλιά

Τι 'ναι αυτό που μας ενώνει
μας χωρίζει μας πληγώνει
είναι ο χρόνος που τελειώνει
και ξανά μένουμε μόνοι
Καλή Ακρόαση!!

ΥΓ.4. Αφιερωμένη η συγκεκριμένη ανάρτηση σ' εκείνη που μου αφιέρωσε τούτο το τραγούδι, βρίσκεται κάπου εκεί έξω μπορεί μακριά, μπορεί κοντά...

ξέρει εκείνη...

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Δεν είναι οι καλύτερες μέρες μου...


Καλησπέρα σας... 

Είναι γνωστό πλέον πως δεν περνάω και την καλύτερη φάση της ζωής μου, μια η γκαντεμιά, μια η ξαφνική μοναξιά ήρθε και η επέμβαση και μπορώ να πω με σιγουριά πως κάποιος μ'έχει μουτζώσει...

Όσοι με ξέρετε γνωρίζετε πως από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος αλλά υπάρχουν κάποιες στιγμές που λέω όλη η κακοδαιμονία είναι πάνω μου;

Από τη μια, θέλω να πάω ξανά Αθήνα & να μείνω 14 μέρες αγνοώντας τα μαθήματα και οτιδήποτε έχει σχέση με τη σχολή, από την άλλη όμως νιώθω μια απίστευτη πίεση μέσα μου και δε ξέρω πως να την αποβάλλω...

Γιατί να πάω Αθήνα;

- Γιατί λατρεύω τούτη την πόλη & είναι εκεί όλοι μου οι φίλοι!!
- Γιατί μπορώ να πάω όπου θέλω & να ηρεμήσω χωρίς να σκέφτομαι "πρέπει να κάνω αυτό, εκείνο"!!
- Γιατί λατρεύω να πηγαίνω στο Φλοίσβο & να κάθομαι με τις ώρες κοιτώντας τη θάλασσα!!
- Γιατί θέλω να πάρω όσους νιώθω κοντά μου & να πάμε Πανούλη ή όπου αλλού μου ζητήσουν αρκεί να περάσουμε όμορφα...

Γιατί νιώθω αυτή την πίεση;

Λόγω της σωματικής & ψυχολογικής φθοράς που έχω υποστεί όλο αυτό το τελευταίο χρονικό διάστημα, ειδικά τον πόνο & την ταλαιπωρία μετά την επέμβαση...

Μου λείπει τόσο πολύ εκείνο το άτομο που με ηρεμεί με μια ατάκα του, έχω να τον δω από τον Μάη & μιλήσαμε μόνο μια φορά όσο ανάρρωνα..

Επιπλέον σήμερα ένιωσα & είδα εκείνη που αγαπάω & εκτιμάω τόσο πολύ, την Κικίτσα μου να μην είναι καλά & να κλαίει..
Της έπεσαν πολλά μαζεμένα & ένιωσε τόσο έντονα την απουσία 2 συγκεκριμένων ατόμων, "αισθάνομαι μοναξιά, γιατί η ζωή μου δεν είναι ίδια..τίποτε δεν είναι όπως παλιά.. έχει αλλάξει η ζωή μου κι αλλάζει συνεχώς..έρχονται καινούριοι άνθρωποι αλλά φεύγουν σημαντικοί..."


Στεναχωριέμαι τόσο πολύ που δεν είμαι εκεί να την πάρω αγκαλιά να την πειράξω λίγο & ν' ακούσω το γέλιο της & την ιστορική ατάκα της "μην με πειράζεις βρε γλυκούλη μου"..

Με ξάφνιασε στέλνοντας μου ένα κείμενο που περιγράφει ακριβώς ότι νιώθει και περνάει αυτό το διάστημα κλείνοντας με κάτι που με τιμάει & με κάνει να κομπλάρω έστω και για λίγα δευτερόλεπτα...

"συγγνώμη αλλά είσαι ο μόνος άνθρωπος που δε φοβάμαι & δε διστάζω να λυγίσω μπροστά του...
σ'ευχαριστώ για όλα..."


Ανατρίχιασα!!

Το μόνο που της απάντησα ήταν να μη φοβάται γιατί έχει άνθρώπους γύρω της που την αγαπούν.

ΟΥΦ!!

Μελαγχολήσατε όπως και εγώ;

Κακό αυτό...

Τέλος πάντων, θέλω να σας αφήσω μ'ένα χαμόγελο & γι'αυτό σας αφιερώνω ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι..

Σας χαιρετώ προσωρινά...
ΥΓ. Μη ξεχνάς να λες στους ανθρώπους που αγαπάς το "σ' αγαπώ"...
Να το εννοείς όμως... & να το λες με τη ψυχή σου...
Όχι απλά επειδή πρέπει & θέλουν να το ακούσουν...

……KAI EΓΩ ΣAΓAΠAΩ… KAI TO ENNOΩ…..

© Κ.Χ




ΥΓ.2. Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Δημήτρης Κοντόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα
Τίτλος: Είμαι εδώ

Μου λες δεν είμαι αυτό
που πάντα αναζητούσες
κι αν μ' είχες λες
πως δε θα με κρατούσες

Μπορεί να μη μοιάζω
μ' όλα αυτά που ονειρεύεσαι
μα θα σε ξάφνιαζε
το πόσο σ' αγαπώ

Εσύ με βλέπεις σαν να είμαι κάτι πια περαστικό
ένα ασήμαντο ταξίδι και μικρό
μα φως μου εγώ δεν ικετεύω ούτε και παρακαλώ
αν το θες να μ' αγαπήσεις είμαι εδώ
μονάχα αν θες να μ' αγαπήσεις είμαι εδώ

Είμαι το βήμα
που δεν έκανες ακόμα
που μια διστάζει η καρδιά
και μια το σώμα

Κι αν νίκησε ο φόβος
την αγάπη που δεν ένιωσες
εγώ σ' αφήνω
να προσέχεις, σ' αγαπώ

Κι εσύ με βλέπεις σαν να είμαι κάτι πια περαστικό
ένα ασήμαντο ταξίδι και μικρό
μα φως μου εγώ δεν ικετεύω ούτε και παρακαλώ
αν το θες να μ' αγαπήσεις είμαι εδώ
μονάχα αν θες να μ' αγαπήσεις είμαι εδώ

είμαι εδώ


Καλή Ακρόαση!!

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Ωραίο πρόγραμμα βρε!!

Καλησπέρα σας...


Πέρασε η πρώτη βδομάδα στη σχολή και μπορώ να πω με σιγουριά πως το ένα σοκ διαδεχόταν το άλλο!!

Γιατί θα σκεφτείτε όλοι, μα φυσικά ο λόγος είναι το πρόγραμμα που φτιάχτηκε με βάση τα μαθήματα που επέλεξα!!


Δώστε λοιπόν βάση στο πρόγραμμα που έχω:


  • Δευτέρα: 10:00-15:00, 17:00-19:00
  • Τρίτη: 08:00-10:00, 19:00-21:00
  • Τετάρτη: 08:00-10:00, 11:00-13:00. 15:00-21:00 (σερί παρακαλώ!!)|
  • Πέμπτη & Παρασκευή δεν έχω τίποτε!!



Από τη μια πλευρά 2 μέρες κάθομαι & μπορώ να κάνω τις εργασίες της επόμενης βδομάδας αλλά από την άλλη δεν είναι τόοοοοοοοοοοοσο τέλεια η Τετάρτη μου;


Όποιος θέλει να με βοηθήσει ειδικά την τετάρτη ας αφήσει το σχόλιο του!!


Σας χαιρετώ προσωρινά...


υγ.Υπάρχουν στιγμές που ο πόνος γίνεται ανυπόφορος και ειδικά όταν είσαι ξαπλωμένος ανάσκελα & δύσκολα μπορείς να γυρίσεις πλάγια..


υγ.2. Μ'εξέπληξαν ευχάριστα πολλές αναρτήσεις που διάβασα, όπως το "Δέκα πλην Ένα", ο προβληματισμός που εξέθεσε το "Ελεύθερο Πνεύμα", η porcupine με το "θα περάσουν οι μέρες"  - λες και ήξερε πως ακριβώς είμαι αυτή την περίοδο...


υγ.3. Σας το προτείνω γιατί με ηρεμεί όταν το έχω τόσο ανάγκη:

Στίχοι: Ρεβέκκα Ρούσση
Μουσική: Linda Geyman
Διασκευή: Στέφανος Κορκολής
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Τίτλος: Βρες το κλειδί



Θάλασσα η ψυχή του ανθρώπου
κρύβεται μέσω κάθε τρόπου
Μέσα στο βυθό και στο σ΄αγαπώ
κλειδώνει

Σβήνονται μες στα κύματά μου
Φίλοι,εχθροί και τα αισθήματά μου

πώς γλιστράει η ζωή
χάνεται γιατί κλειδώνει

Βρες το κλειδί
μπες στην ψυχή μου
φως μου κι αρχή
κι αναπνοή μου

Βρες το κλειδί
νιώσε τη λύπη
δως μου αυτό
που πάντα λείπει

Βρες το κλειδί
ξεκλείδωσέ με
αγάπα με ή άφησέ με

Βρες το κλειδί
απ΄την ψυχή μου
δως μου ουρανό
ν΄αναστηθώ

Μέσα μου βαθειά μαχαίρι
κόπηκα μα ποιος το ξέρει
ποιος με πολεμά
ποιος με αγαπά
κλειδώνω



Καλή Ακρόαση!!


υγ.4. Το δάκρυ είναι ο εξαγνισμός της ψυχής...

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Επιστροφή στους ρυθμούς...

Καλησπέρα σας!!

Πριν λίγο επέστρεψα ξανά πίσω στα Χανιά, τελειώνοντας έτσι οι παρατατεμένες διακοπές του Σεπτεμβρίου για μένα...

Είχα μια μικρή ταλαιπωρία & άγχος για το ταξίδι αλλά όλα βαίνουν ομάλα & σιγά σιγά είναι καιρός να προσαρμοστώ στους χειμερινούς ρυθμούς μου, σχολή γαρ & τρέξιμο με τα μαθήματα!!

Ξέρω πως χάθηκα αλλά ήταν επιβεβλημένο για λόγους υγείας & αποτοξίνωσης...

Τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Χρωστάω αναρτήσεις και έχω υποσχεθεί πως έρχονται!!

υγ.2.Υπέροχο το νέο album της Πέγκυς Ζήνα!!

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Όλα βαίνουν πολύ καλώς!!

Καλησπέρα σας...

Στα γρήγορα σας ενημερώνω πως όλα βαίνουν εξαιρετικά και η ψυχολογία έχει ανεβεί !!

Σας χαιρετώ προσωρινά...

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Η Θάλασσα σε ηρεμεί...

Καλησπέρα σας...

Η 4η μέρα περιελάμβανε θάλασσα & μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μ'ένα πρόσωπο που είχα να δω καιρό οφείλω να ομολογήσω...

Είναι πολύ ωραίο να έρχονται οι άλλοι με το αυτοκίνητο και να πηγαίνεις όπου θέλεις χωρίς να καταλάβεις τι εστί ταλαιπωρία!!

Από το μετρό κοντά βρεθήκαμε με λίγο κυκλική πορεία στο Παλαιό Φάληρο και δη στην Μαρίνα...

Πραγματικά το βράδυ έχει υπέροχη θέα!!

Να επισημάνω ακόμα πως η Πέμπτη ήταν μια από τις πιο δύσκολες μέρες της ζωής μου αλλά πήγαν ΟΛΑ ΚΑΛΑ !!

Πρώτη φορά ένιωσα ΤΟΣΟ άγχος στη ζωή μου -138 χτύποι καρδιάς- δε ξέρω αν σας λέει κάτι...

Ώρα για ξεκούραση & χαλάρωση & ηρεμία , επιβάλλεται νομίζω...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Πρώτο βήμα στέφθηκε με σχεδόν απόλυτη επιτυχία!! Πάμε στο δεύτερο τώρα...

υγ.2. Ζητείται Θετική Ενέργεια μέρος ΙΙ

υγ.3.

Out of my life, Out of my mind
Out of the tears that we can't deny
We need to swallow all our pride
And leave this mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they're bad
Tell them it's me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad



ανεβαίνουμε!!


υγ.4. Υπάρχει κάτι καλύτερο στη επόμενη γωνία, πρόσεξε μην το περάσεις & δε το δεις...


Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Καφές & Βόλτα εδώ τριγύρω...

Καλησπέρα σας...

Φτάσαμε και στην 3η μέρα παραμονής στην αγαπημένη μου Αθήνα, όπου σήμερα είχαμε έξοδο με 2 διαφορετικά άτομα στην ίδια όμως περιοχή -μη φύγω μακριά & δε ξέρω να γυρίσω- τύφλα να έχει το Μετρό δηλαδή, τ'οποίο & αγαπάμε γιατί είναι συνεπέστατο!!

Ξεκινήσαμε νωρίς το μεσημέρι με την Ιφιγένεια [ναι επιτέλους την είδα] & ακολούθησε αργά το βράδυ ο αγαπημένος μου φίλος Χρήστος -εκεί έριξα τρελό γέλιο- δεν υπάρχουν όλα όσα άκουσα!!

Γενικά "εισέπραξα" μεγάλες δόσεις ηρεμίας και αυτό μου έκανε πολύ καλό μιας και η μέρα που ξημερώνει είναι ιδιαίτερη για μένα...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Θέλω τη Θετική σας Ενέργεια...

υγ.2. "Η ομορφιά της ψυχής είναι καλύτερη..." έρχεται προσεχώς...και ειδικά για σένα...

υγ.3.

I'm here without you baby
But you're still on my lonely mind
I think about you baby
And I dream about you all the time


αφιερωμένο...

υγ.4. Κάθε αρνητική σκέψη σε οδηγεί στο να σκέφτεσαι πιο αισιόδοξα πράγματα για τη ζωή & για τους γύρω σου...

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

" Salt " για σήμερα...

Καλησπέρα σας...

Μέρα 2η στην Αθήνα και σήμερα το πρόγραμμα περιελάμβανε ένα κακό -άφησα το κινητό μου για επισκευή & είμαι με δεμένα χέρια- & ένα καλό, πήγα κινηματογράφο!!

Πήρα τον ξάδερφο & πεταχτήκαμε μέχρι τη Νέα Σμύρνη -πολύ μακριά τι να σου πω- και είδαμε την ταινία της Angelina Jolie με τίτλο "Salt".

Οφείλω να ομολογήσω πως μου άρεσε και σας προτείνω να τη δείτε...

Αυτή η εναλλαγή ξανθού και μελαχροινού ήταν λίγο σοκαριστική αλλά συνεχίζω να πιστεύω πως καστανή είναι καλύτερη!!

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Χαίρομαι όταν βλέπω νέους αναγνώστες ν'αφήνουν το σχόλιο τους!!

υγ.2.

Θα θυμάμαι με τον ήλιο το πρωί
πως ήσουν κάποτε για μένα της μέρας το φως
θα θυμάμαι με τον ήχο της βροχής
πως όταν έφυγες μια μέρα  έκλαψε ο ουρανός


αφιερωμένο... 

υγ.3. Πρωταγωνιστούν: Angelina Jolie, Liev Schreiber, Chiwetel Ejiofor, Andre Braugher
Σκηνοθεσία: Phillip Noyce
Σενάριο: Kurt Wimmer και Brian Helgeland
Βασισμένο σε μια ιστορία του: Kurt Wimmer
Παραγωγοί: Lorenzo di Bonaventura, Sunil Perkash

Υπόθεση:

Όταν προετοιμαζόταν να δουλέψει για τη CIA, η Εβελιν Σολτ (Τζολί) έδωσε όρκο καθήκοντος, τιμής και πίστης στην πατρίδα.
Οταν ένας Ρώσος που έχει αυτομολήσει στην Αμερική θα την κατηγορήσει ως Ρωσίδα κατάσκοπο, θα κληθεί ν’ αποδείξει την πίστη της σ’ αυτές τις αξίες.
Η Σολτ, γνωρίζοντας ότι θα γίνει στόχος καταδίωξης, θα χρησιμοποιήσει τις ικανότητες και την πείρα της σα μυστική πράκτορας για να διαφύγει τον κίνδυνο, να προστατεύσει τον άντρα της και να παραμείνει ένα βήμα πιο μπροστά από τους συναδέλφους της στη CIA. 

[ Η Αντζελίνα Τζολί, η αποκαλούμενη "θεά των ταινιών δράσης" πρωταγωνιστεί στην ταινία της Columbia Pictures, «Salt», ένα σύγχρονο θρίλερ κατασκοπείας.]

υγ.4. Εξαιρετική Μουσική  σε πολλά σημεία στο έργο...!!

υγ.5. Πρώτη φορά πήγα κινηματογράφο και ήμασταν ΜΟΝΟ 4 άτομα!! Ιδιωτική προβολή κυριολεκτικά!!

υγ.6. Και δεν ήταν μεταμεσονύχτια η προβολή βρε παιδιά!!

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Αχ αυτή η ηρεμία σου...!!

Καλησπέρα σας...

Να 'μαι λοιπόν Αθήνα για τις επόμενες 15 μέρες περίπου!! Για διακοπές & για να λύσω οριστικά ένα μικρό θεματάκι που έχω...

Τι έκανα σήμερα;

Μίλησα μετά από καιρό στο τηλέφωνο με την αγαπημένη μου Κικίτσα -πάλι γελούσε ακατάπαυστα η μικρή μου- ακολούθως ύπνος & νωρίς το βράδυ κανονίζω να βγω.

Με ποιον ή με ποια??

Για την Ιφιγένεια πήγαινα στο Γιώργο κατέληξα...

Αυτό το παιδί όσα χρόνια και αν το ξέρω ένα πράγμα μου έχει κάνει εντύπωση, η ηρεμία του.
Πραγματικά το λατρεύω αυτό!!
Λες και έχει ένα ραβδάκι και ηρεμεί τη ψυχή μου & μού δίνει τη δύναμη για να πάω παρακάτω...

Πέρασα πολύ όμορφα μαζί του & κυρίως χαλάρωσα μετά από μια σχετικά δύσκολη μέρα -χάρηκα και με αυτά που έμαθα- & του εύχομαι να γίνει καλύτερος άνθρωπος...

Ώρα τώρα για να πάω στην αγκαλιά του μορφέα...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Να έχεις καλά κρυμμένη τούτη την ηρεμία & να μου τη μεταφέρεις συχνά πυκνά, το έχω ανάγκη...

υγ.2. Καλώς ήρθες στον κόσμο των σκέψεων μου Γιώργο...

Λυπήσου εσένα που έχασες εμένα...

Καλησπέρα σας...

Το έλαβα, μ' έκανε ν'ανατριχιάσω & το μοιράζομαι μαζί σας...

έχασα...

κρατήθηκες τόσες μέρες...
προσπάθησες...
αλλά έχασες...
μου έστειλες μήνυμα...
χάρηκες που έστειλες...
έτσι μου είπες...
δεν χρειαζόταν,το κατάλαβα...
ευχαριστώ...


γιατί κάθε φορά που κάποιος σε πληγώνει θυμάται το υποκοριστικό του ονόματος σου;
γιατί ξαφνικά γίνεσαι το Δεσποινάκι,Μαράκι,Ιφιγενειάκι...δεν με έχεις πει ποτέ έτσι...
γιατί το έκανες τώρα;
είμαι σίγουρη οτί δεν περίμενες να με ενοχλήσει...
και δεν ξέρω αν όντως έπρεπε...
αλλά ξέρεις πότε εγώ θα σε έλεγα με υποκοριστικό;
όταν θα σε λυπόμουν...

με λυπάσαι;
μην το κάνεις...
και μόνο στην σκέψη ταραχτηκα!!
και ίσως συνήλθα...

μην λυπάσαι εμένα που στεναχωριέμαι για σένα...
λυπήσου εσένα που έχασες εμένα...
ειλικρινά στο λέω...
δεν χρειάζεται να με λυπάσαι...
γιατί εγώ κάποια στιγμή θα σε ξεπεράσω...
εσύ πόσο σίγουρος είσαι ότι θα σου ξαναφερθούν τόσο ειλικρινά;

[ για το © Ιφιγένεια Δ. ]

Σημείωση: Πάντα το επόμενο βήμα πονάει περισσότερο από το προηγούμενο & καλό είναι να εκτιμάς αυτόν/αυτή που έχεις κοντά σου ΟΤΑΝ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ & ΟΧΙ όταν τη ΧΑΝΕΙΣ...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. "Η ομορφιά της ψυχής είναι καλύτερη..." έρχεται προσεχώς...

υγ.2. Ποιος είναι ο τρόπος για να κάνεις μια νέα αρχή??