Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Η ψυχή σου είναι ομορφότερη…

Καλησπέρα σας…

Πόσο καιρό έχω να γράψω για τους «κρίκους» της προσωπικής μου αλυσίδας;

Από πέρσι –κυριολεκτικά τώρα πια- !!

Μετά την Κικίτσα & τον Πανάγο, ήρθε η σειρά της Ιφιγένειας

Η γνωριμία μας ξεκίνησε κάπου μέσα στο 2008 όταν και έμαθε ο ένας την ύπαρξη του άλλου λόγω της κοινής μας παρουσίας σε συγκεκριμένο διαδικτυακό "χώρο" –πάντα μέσα στη μάζα αξίζει να ψάξεις για ν’ ανακαλύψεις μικρά διαμαντάκια που αξίζουν τη προσοχή σου- έτσι και εκείνη.
Το πρώτο πράγμα που κατάλαβα για εκείνη είναι πως δεν ανήκει στη μάζα & ξεχωρίζει έντονα από τους υπόλοιπους για διάφορους λόγους, που ανακάλυπτα όσο την γνώριζα περισσότερο. Εξαιρετικά πειθαρχημένη με αστείρευτο χιούμορ και ιδιαίτερο τρόπο σκέψης μού κέντρισε το ενδιαφέρον από την αρχή.
Ξεκινήσαμε να μιλάμε και γρήγορα αντιλήφθηκα πως έχουμε πολλά κοινά αλλά και μεγάλες διαφορές αλλά δε λένε πως τα «ετερώνυμα έλκονται» ;
Μετά από ένα χρονικό διάστημα, δε θυμάμαι πόσο ακριβώς, έφτασε η στιγμή να συναντηθούμε από κοντά!! Κανονίσαμε με κάθε λεπτομέρεια τη συνάντησή μας και προετοιμαζόμαστε γι’ αυτή!!

Η μέρα έφτασε!!

Εκεί που περιμένω, ξαφνικά εμφανίζεται μια ψηλή κοπέλα μελαχρινή με ωραίο σώμα και απίστευτο χαμόγελο & γούστο!! Έπαθα σοκ!! Παραμένει μια από τις πιο ωραίες κοπέλες που έχω γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου & είναι τιμή μου αυτό!!

Μετά τις συστάσεις –που δεν ήταν απαραίτητες μετά από τόσες ώρες συζητήσεων- κατευθυνθήκαμε προς γνωστή καφετέρια για να πιούμε τον καφέ μας!!
Οφείλω να ομολογήσω πως πέρασα υπέροχα, απίστευτα & πάρα πολύ ευχάριστα!! Ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η ώρα και έπρεπε να φύγουμε.

Οι συναντήσεις μας πύκνωσαν μιας και όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο ξεδιπλωνόταν ο χαρακτήρας της με τα πλεονεκτήματα & τα μειονεκτήματα του, όπως όλοι μας, αλλά ταυτόχρονα «χτιζόταν» μια αμοιβαία εκτίμηση & αγάπη.

Γνώριζα για κάθε προσωπικό της πρόβλημα –μικρό ή μεγάλο- για κάθε σύντροφό της, για κάθε σκέψη της είτε με αφορούσε είτε όχι. Είναι τιμή μου διότι μίλησε με τα καλύτερα λόγια στην οικογένεια της για μένα και βρέθηκα ν’ αποτελώ και εγώ μέλος της, χωρίς να έχω γνωριστεί μαζί τους.

 Ωστόσο, επειδή η ζωή κάνει κύκλους, καλούς & κακούς, έτσι και η Ιφιγένεια ξαφνικά βρέθηκε σ’ έναν τέτοιο άσχημο κύκλο εξαιτίας μιας παράλογης συμπεριφοράς κάποιου, που τον είχε πολύ ψηλά, αλλά εκείνος την έριξε με δύναμη σ’ ένα ψυχολογικό γκρεμό χωρίς καμιά προστασία!!


Εκείνη την περίοδο όφειλα ως πολύ καλός της φίλος να τη στηρίξω μέχρι εσχάτων & το έκανα με όλη μου την καλή πρόθεση μου μιλώντας μαζί της με τις ώρες, ακούγοντας το κλάμα της & προσπαθώντας να βρω απαντήσεις σ’ εκείνο το καταραμένο «γιατί» που μονίμως με ρωτούσε!!
Σε τούτη τη δύσκολη περίοδο της ζωής της προσπαθήσαμε με όλες μας τις δυνάμεις τόσο εγώ όσο και ο αδερφός της να την κάνουμε να γελάει και σιγά σιγά να συνέρχεται μιας και έπρεπε να καταλάβει πως κανείς δεν αξίζει όσο εκείνη!!

Ευτυχώς όσο κυλούσε ο χρόνος νιώθαμε και βλέπαμε την μικρή μας Ιφιγένεια να συνέρχεται και ν’ ανακτά τη χαμένη της αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση & το υπέροχο της χαμόγελο.


Τελικά, όλα εξελίχθηκαν ομαλά & η υπέροχή μου Ιφιγένεια ανανεώθηκε και εξελίχθηκε στηριζόμενη στα δικά της πόδια περιτριγυρισμένη από αληθινούς ανθρώπους που τη σέβονται, την αγαπούν για το «είναι» της και όχι για το «φαίνεσθαι» της

Χαίρομαι γιατί τούτο το πλάσμα με στήριξε σε δύσκολες στιγμές μου, μου έμαθε να βλέπω την αλήθεια, να δέχομαι την αυστηρή κριτική, να με ηρεμεί & να την εμπιστεύομαι μα πάνω απ'όλα να ξέρω πως θέλει να με βλέπει καλά και ευτυχισμένο!!
Είναι από τα πιο όμορφα πλάσματα στη ψυχή άσχετα που οι περισσότεροι μένουν στην εξωτερική της ομορφιά και για χάρη της ψυχής της έγραψα τούτο το κείμενο!!

Κλείνοντας, να σας αποκαλύψω πως τούτη η ανάρτηση είναι το μικρό μου δώρο με αφορμή τα γενέθλια της σήμερα & να της ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να είναι υγιής, να χαμογελάει & να εξελίσσεται μέρα με την ημέρα.

Σας χαιρετώ προσωρινά...
 
υγ. Πάντα να θυμάσαι πως η εκτίμηση & η αγάπη κερδίζεται μέρα με την ημέρα και χάνεται σ' ένα λεπτό...
υγ.2. Στη χρωστούσα τούτη την ανάρτηση γιατί αυτό ήθελε η ψυχή μου για σένα...

υγ.3. Σ'ευχαριστώ που ομορφαίνεις τη ζωή μου & πάντα να με στηρίζεις με το δικό σου μοναδικό τρόπο!!

υγ.4. Να χαμογελάς πάντα και να είσαι αισιόδοξος γιατί η ζωή είναι όλη δική σου... 

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Ένα παραμύθι με ξαφνικό & άσχημο τέλος...


Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα μακρινό κάστρο ζούσε μια νεράιδα, μόνη της, φοβισμένη και οχυρωμένη καλά. Είχε δεχθεί πολλές επιθέσεις από πειρατές και είχε δώσει πολλές μάχες για να μην τους επιτρέψει να μπουν στο κάστρο της και το καταστρέψουν. Άλλες από αυτές κέρδιζε και άλλες έχανε. Όταν έχανε, παραδίδονταν μέχρι που οι πειρατές λεηλατούσαν ότι υπήρχε και δεν υπήρχε και έφευγαν για αναζήτηση νέων στόχων.

Φοβισμένη λοιπόν είχε αμπαρωθεί καλά στο δικό της οχυρό, επεβίωνε με ένα δικό της μοναδικό τρόπο. Δεν περίμενε πια τίποτε, δεν καρτερούσε κανέναν. Κάποιες πηγές ευτυχίας που είχε από τα παιδικά της χρόνια στέρεψαν κι εκείνες και το πηγάδι του κόσμου της έμεινε καιρό άνυδρο. Τώρα πια κανένας δεν πλησίαζε για να δροσιστεί, κανένας δεν τραγούδαγε κοντά της.

Κάποτε ένα βράδυ της χτύπησε την πόρτα ένα παλικάρι καθισμένο πάνω στο δικό του άλογο. Εκείνη κρυφοκοίταξε από μια χαραμάδα της πύλης και διπλαμπαρώθηκε φοβισμένη ότι δέχεται νέα επίθεση. Το παλικάρι στάθηκε έξω από την πόρτα και της μίλαγε γλυκά γλυκά. Πέρασαν μέρες και νύχτες πολλές, ωσότου το παλικάρι την έπεισε για τις αγνές προθέσεις του. Εκείνη δειλά δειλά αποφάσισε να του ανοίξει την πύλη και να του επιτρέψει να περάσει στο κάστρο της. Τον όρκο που είχε δώσει να μείνει για πάντα μόνη της στο κάστρο τον είχε απατήσει.

Από την ξενάγηση που του έκανε διαπίστωσε πως εκείνο το παλικάρι είχε κάτι γλυκό και σπάνιο επάνω του. Δεν είχε δόντια σουβλερά σαν τους άλλους, ούτε αυτιά μακριά, αλλά και ούτε μάτια μεγάλα. Έβλεπε με την ψυχή του, ένιωθε με την αφή του, μίλαγε με τη λογική του. Πόσο διαφορετικό πλάσμα μπορεί να ήταν! Ξαφνικά ένιωσε ένα παράξενο φόβο...

Φοβήθηκε πως όλα ήταν ένα όνειρο ή ακόμη χειρότερα μια ψευδαίσθηση που της είχε αφήσει η μοναξιά για ενθύμιο. Τον έβαζε να την τσιμπάει κάθε λίγο για να διαπιστώσει την αλήθεια. Όταν πια κατάλαβε ότι ήταν αλήθεια, του ‘δωσε το χέρι της. Εκείνο το παλικάρι την ανέβασε στο άλογό του και την έβγαλε έξω από το κάστρο της βιαστικά. Ούτε και το κεράκι που άναβε στην είσοδο πρόλαβε να σβήσει..

Χρόνια μετά ξανάβλεπε τον κόσμο έξω από αυτό. Πόσο παράξενα ήταν όλα!! Η φύση, τα λουλούδια, όλα μύριζαν θαυμάσια.. Κάθε λίγο του ζήταγε να σταματήσει για να ρουφήξει τη μυρωδιά των λουλουδιών. Ήταν τόσο εκστασιασμένη που ξέχασε με μιας το κάστρο της. «Θα σε φωνάζω ιππότη», του είπε γεμάτη ευγνωμοσύνη. «Θα είσαι ο δικός μου ιππότης! Θέλω όλα να μου τα δείξεις από την αρχή. Θέλω να μου γνωρίσεις τους ανθρώπους, τα ζώα, τα πουλιά». Το παλικάρι δεν της χάλασε ποτέ κανένα χατίρι. Έκανε πράξη όλα όσα του ζήτησε. Λησμόνησε, όμως, να της πει κάτι βασικό. Ο κόσμος έξω δεν ήταν τόσο αγνός όσο εκείνη νόμιζε, όπως εκείνη είχε αφήσει από παιδί. Ο κόσμος έξω είχε μια ψεύτικη ομορφιά, μια ψεύτικη μυρωδιά. Μέσα του έκρυβε σαπίλα και δυσωδία.

Οι μέρες περνούσαν ευχάριστα πάνω στο άλογο του ιππότη της νεράιδας κι εκείνη ευτυχισμένη, καθώς ήταν,  αψηφούσε τα πουλάκια που της κελάηδαγαν στα αυτιά και την παρακαλούσαν να γυρίσει πίσω. Ήταν όλα τόσο μεθυστικά για εκείνη. Ήταν όλα μαγικά. Μόνο γύρναγε το κεφάλι της στον ουρανό και ευχαριστούσε το  Δημιουργό για την ευτυχία που της επεφύλαξε. Φώναζε από ευτυχία «Σ’ αγαπώ» και το «σ’ αγαπώ της» αντηχούσε στην πλάση. Ένα «σ’ αγαπώ» που απευθύνονταν στον ιππότη, στο Δημιουργό, στη φύση, στα ξωτικά του Δάσους, στο ίδιο το Δάσος.

Κάποτε η διαδρομή έφτασε στο τέλος της και το άλογο του ιππότη σταμάτησε ξαφνικά. Εκείνη αγκάλιασε όλο φόβο κι αγωνία τον ιππότη της κοιτώντας τον στα μάτια. Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του, απλώνει το χέρι του κι εκεί που νομίζει πως θα την αγκαλιάσει, της αρπάζει το δικό της χέρι, της το τραβά με μανία και την πετά στον γκρεμό που απλώνονταν μπροστά τους. Το μόνο που προλαβαίνει να φωνάξει εκείνη, καθώς πέφτει, είναι το «γιατί». Το σώμα της κείτεται στα βράχια του γκρεμού.

Ο ιππότης την κοιτάζει και της φωνάζει με ουρλιαχτά «γιατί με έσφιγγες δυνατά στο ταξίδι μας». Ποτέ του δεν κατάλαβε πόσο ευτυχισμένη ήταν πάνω στο άλογό του. Τα χέρια της αγκάλιαζαν το σώμα του από φόβο μη χαθεί σαν όνειρο, από ευγνωμοσύνη για την ομορφιά του ταξιδιού, από αγάπη δυνατή, ειλικρινή και άδολη. Η ψυχή της έμεινε για πάντα εγκλωβισμένη μέσα σε εκείνο το κομματιασμένο σώμα. Δεν κατάφερε ποτέ της να λυτρωθεί. Το κάστρο έμεινε μόνο του και το κεράκι έσβησε από θλίψη για τον άδικο χαμό της νεράιδας του...

υγ.  Το © ανήκει στην αγαπημένη μου νεράιδα.

υγ.2. Ως "φόρο τιμής" για ένα ξαφνικό και γεμάτο πόνο χωρισμό από έναν ιδιαίτερα ξεχωριστό άνθρωπο...

υγ.3.Τιμή μου να έχω δίπλα μου τέτοιους ανθρώπους και να μου δίνουν τις ξεχωριστές "καταθέσεις" ψυχής τους.

υγ.4.

Έχω τόσα βράδια να σε δω και περιμένω..
μέσα μου ένα άλογο τυφλό,αγριεμένο
μη καπνίζεις τόσο,σ' αγαπώ..και να προσέχεις
μη σε πάρει συννεφο λευκό και να μη τρέχεις..

Πόσο μου λείπεις πόσο μου λείπεις..

Ένα τηλεφώνημα προχτές μη μου αλλάζεις..
πάγωσε στα χείλια ο καφές μη με ξεχάσεις..
μια φωτογραφία δυο διπλά και στην υγειά σου
δυο τσιγάρα όπως μια φορά κι όλα δικά σου

Πόσο μου λείπεις πόσο μου λείπεις...

Πέρασαν δυο μήνες σε ζητώ και με πονάω
κόλλησαν οι δείχτες στο κενό και πού να πάω
Πόσο μου λείπεις..Εχω κάποια βράδια να σε δω..
πόσο μου λείπεις..Μέσα μου ένα άλογο τυφλό..

Πόσο μου λείπεις πόσο μου λείπεις...
Εγώ σ' αγάπησα εδώ
Που να 'σαι τώρα που γυρνάς
Σε ποιο καινούργιο ουρανό χρώματα κλέβεις;
Ένιωσες πάλι τα φτερά
Τι σου 'βαλε ξανά φωτιά
Σε ποιο λιμάνι, ποιο σταθμό, καρδιά γυρεύεις;

Πώς να κρατήσει το κορμί απόψε η νύχτα
Τώρα ο κόσμος έχει χάσει μια στροφή
Εγώ δε μίλησα, για θαύματα δεν είπα
Δε σου στάθηκε κανένας πιο πολύ

Εγώ σ' αγάπησα εδώ
Με τα φεγγάρια της βροχής
Περίμενες τόσο καιρό να ξαποστάσεις
Έφτανε να χαμογελάς
Να σε κοιτάζω όταν ξυπνάς
Κι ούτε που σκέφτηκα ποτέ πως θα ξεχάσεις

Παραμυθάκι μου σκληρό
Όπου κι αν είσαι και γυρνάς
Για μένα εκεί να μη ρωτάς
Εγώ σ' αγάπησα εδώ.
 
(αφιερωμένο στη γλυκιά μου νεράιδα με την ευχή να τις αρέσουν οι στίχοι που επέλεξα να "ντύσω" το παραμύθι της...)

Για όλα που συμβαίνουν στη ζωή μας υπάρχει μια εξήγηση...

Μην αφήνετε ποτέ αναπάντητα τα "γιατί"... 

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Εξεταστική Μέρος ΙΙ & "Είμαι μεγάλη φίρμα πειράζει;"

Καλησπέρα σας...

Η διάθεση μου έχει αρχίσει να παίρνει την ανηφόρα, αν δεν υπήρχαν και κάποιες εντάσεις στο κοινωνικό περιβάλλον μου θα ήταν ακόμα καλύτερα, μιας και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος λόγω των επιτυχιών που σημειώνω στην εξεταστική μου!!

Όπως ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση είχα 3 περασμένα μαθήματα!!Μα έλα που την Παρασκευή το πρωί, αφού ξύπνησα, έμαθα πως πέρασα άλλα 2 -το ένα αρκετά δύσκολο- οπότε μας κάνουν σύνολο 5!!

Και επειδή η καλή βδομάδα από τη Δευτέρα φαίνεται σήμερα έμαθα πως πέρασα ακόμα ένα που το χρωστούσα από την αρχή της σχολής!!

Άρα σύνολο 6!!
( πολλά πλατιά χαμογελάκια!! )

Επιπλέον, το Σάββατο δημοσιεύτηκε μια συνέντευξη που είχα παραθέσει σε μια μικρή πριγκήπισσα κατά τη διάρκεια των εορτών!!

Όποιος δεν τη διαβάσει και δε σχολιάσει εδώ καλοπροαίρετα του επιφυλάσσω τιμωρία ανάλογη των μουσικών του προτιμήσεων!!

(Είμαι καλός άνθρωπος για να μην το ξεχνάμε!!)

Κλείνοντας, το μικρό και υπέροχο που συνεχώς εξελίσσεται μαρούλι μου έδωσε ακόμα ένα βραβείο που φυσικά "κοσμεί" το αγαπημένο μου ιστολόγιο!!

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Πειράζει που θέλω να κλωνοποιηθώ;

υγ.2. Μακριά από εθισμούς...

( τσιγάρο, αλκοολ, παρατεταμένη χρήση υπολογιστή & διαδικτύου, διαδικτυακά παιχνίδια...)

υγ.3. Υπέροχη & τόσο αληθινή η ανάρτηση μιας ψυχής για το φιλί...

μάθετε να είστε αληθινοί & να μην υποκρίνεστε...

υγ.4.

Μην τολμήσεις να 'ρθεις από δω
δε γουστάρω να σε ξαναδώ
χίλια λάθη έκανες
με τσάκισες με πέθανες
λιώμα με κατάντησες
και ξέρεις ότι φταις εσύ γι' αυτό

Έφυγες και δε με νοιάζει
μη ρωτάς τι πέρασα
πόνεσα αλλά στο τέλος
σε ξεπέρασα

Μην τολμήσεις να 'ρθεις από δω
δε γουστάρω να σε ξαναδώ
χίλια λάθη έκανες
με τσάκισες με πέθανες
λιώμα με κατάντησες
και ξέρεις ότι φταις εσύ γι' αυτό

Έφυγες και δε με νοιάζει
μη ρωτάς τι πέρασα
πόνεσα αλλά στο τέλος
σε ξεπέρασα

( αφιερωμένο σε όσες ψυχές θέλουν να εισβάλλουν από το παρελθόν μας ξανά στο παρόν μας...)

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Εξεταστική Μέρος Ι & Εκπομπή!!

Καλησπέρα σας...

Νομίζω πως σας έλειψα...
  
Δυστυχώς ή ευτυχώς ξεκίνησε η περίοδος που μισούν όλοι οι φοιτητές, βλέπε εξεταστική!!
Όπότε έπρεπε να εξαφανιστώ για να διαβάσω και να περάσω τα μαθήματα που έχω!!

Όπερ και εγένετο!!

 Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα με δικαιώνουν έτσι για να φύγει λίγο άγχος από πάνω μου αλλά τώρα έχουμε και συνέχεια ( 3 σερί μέρες παρακαλώ ) οπότε μη φοβάστε, δεν παθαίνω κάτι!!

Έπειτα, παρόλο την απουσία μου πήρα και τα βραβεία μου (2!!) και με ιδιαίτερη χαρά προστέθηκαν στην ανάλογη σελίδα!!

(ευχαριστώ ξανά Μένια για το χρόνο σου!! -μη βρίζεις για το "ευχαριστώ!!-)

 Όσο έλειπα διάβαζα τις αναρτήσεις σας και δεν σας κρύβω πως πολλές με ξάφνιασαν, άλλες με συγκίνησαν, άλλες με ανατρίχιασαν αλλά πάνω απ' όλα λάτρεψα την "αλήθεια" και την "αυθεντικότητα" του καθενός σας!!

Τέλος, πέρασα δύσκολες μέρες γεμάτες ένταση, άγχος, πίεση και ακραία συναισθήματα αλλά χάρη σε κάποιους ανθρώπους ηρέμησα και είναι τιμή μου να τους έχω γύρω μου!!

(ακόμα και "εδώ" υπάρχουν διαμαντάκια αρκεί να ξέρεις να τα προσεγγίζεις και πάνω απ' όλα να τα σέβεσαι!!)

Και κάτι για το GHS-Radio...

Η Mένια όσο προχωράνε οι εκπομπές πρόκειται να γίνεται καλύτερη οπότε δε χρειάζεται να έχει τόσο άγχος!!
 Όσον αφορά τις δικές μου εκπομπές σιγά σιγά αρχίζουν την ανηφόρα και σας ευχαριστώ τόσο για τη στήριξη όσο και για την προτίμηση σας!!


Σας χαιρετώ προσωρινά..

υγ. Νομίζω πως η Πέμπτη μπορεί να γίνει η αγαπημένη σας μέρα από τις 20:00 - 24:00 !!

Ο λόγος;

Ξεκινάει η Μένια εκπομπή και αφού σας ταξιδέψει με τις εξαιρετικές επιλογές της και το χιούμορ της μετά ακολουθώ εγώ για να ολοκληρώσω το υπέροχο βράδυ σας...

υγ.2. Το λατρεμένο μου τραγούδι "Αν μ'αγαπάς" - Δήμος Αναστασιάδης έγινε official video clip!!

υγ.3. Σας ευχαριστώ όλους τόσο για τα σχόλια σας όσο και για το χρόνο που αφιερώνετε καθώς περνάτε από το "σπιτάκι" μου και να ξέρετε πως διαβάζω όλα τα σχόλια ακόμα και αν δεν απαντάω έγκαιρα!!

υγ.4. Δυο εξαιρετικά πλάσματα είχαν αλλά και έχουν τα γενέθλια τους...

Ο ένας είναι από τους πρώτους που ανακάλυψα σε τούτο το μέρος, ενώ την άλλη άργησα να την ανακαλύψω... 
 
Ιανέ & Ελευθερία σας εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου τις θερμότερες ευχές μου γεμάτες υγεία, αγάπη, ευτυχία, υπομονή, αισιοδοξία, δημιουργικότητα, χαρά και πάνω απ' όλα έμπνευση



υγ.5. 

Aν είσαι δίπλα μου εσύ το ξέρω
πως μια στιγμή είναι αρκετή στο τέλος
κι ας χάνομαι σαν μια φωνή που δεν έχει ακουστεί
θα μ' ακούσεις εσύ, μόνο εσύ, πάντα εσύ.

Στα χείλη μου έχω φαρμάκι
και στις λέξεις μου έχω ευχές.
Στην καρδιά μου έχω αγάπη
και στις σκέψεις μου έχω πληγές.
Και γι' αυτό σ' έχω πάλι ανάγκη,
για να πάψουν του πόνου οι καρδιές.
Και αν θέλεις, κράτα με λιγάκι,
για ν' αποδράσω απ' του μυαλού τις φυλακές...

 

(εξαιρετικά αφιερωμένο...)

υγ.6. Το χαμόγελο σου κάνει τους άλλους ν'ανησυχούν και τους αγγέλους να χαμογελούν...

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Ανακαίνιση ολοκληρώθηκε επιτυχώς!!

Καλησπέρα σας...

Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω την ολοκλήρωση της ανακαίνισης που ήταν σ'εξέλιξη στο "πνευματικό" μου παιδί!!

Πέρασε αρκετός καιρός από την τελευταία αλλαγή που έκανα χάρη στη βοήθεια του καλού μου φίλου Στέλιου και πριν μερικές μέρες αποφάσισα πως ήρθε η στιγμή για τη νέα αλλαγή φόντου.

Χάρη σε 2 εξαιρετικούς ανθρώπους τη Μένια & το Μαρούλι βρήκα μερικούς συνδέσμους που είχαν πολλές επιλογές φόντου για να το χρησιμοποιήσω ως template. Ωστόσο, κανένα από αυτά δε με κάλυπτε 100% .

Επιπλέον, είχαν αρχίσει να πληθαίνουν οι φωνές πως το "πορτοκαλί κουράζει" και αποφάσισα η αλλαγή να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Σημαντικό όμως ρόλο σε αυτό συνετέλεσε η αποδοχή της πρότασης που έκανα στη Μένια για την ολοκληρωτική δημιουργία του από την αρχή από εκείνη.

Μετά από πολλές ώρες δοκιμών, τρομερό ψάξιμο και αρκετά νεύρα (είμαι σίγουρος πως "εισέπραξα" μερικά "γαλλικά" όταν δεν έπιανε ο "κώδικας" που ήθελε) κατέληξε στο συγκεκριμένο template!!

Μου το έδειξε στο δοκιμαστικό ιστολόγιο που είχε φτιάξει για χάρη μου και με μεγάλη μου χαρά το ενέκρινα!!

Έτσι, με μεγάλη μου χαρά και υπερηφάνια σας το παρουσιάζω!!



Τέλος, ζητώ εκ των υστέρων συγγνώμη για όσους ταλαιπώρησα με το πορτοκαλί και μου το ανέφεραν στα σχόλια τους!!

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Η αλλαγή τούτη που έγινε ήρθε αμέσως μετά τα 2α γενέθλιά του και έτσι είμαι διπλά χαρούμενος!!

υγ.2. Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τη Μένια για το χρόνο που ξόδεψε και τον κόπο που έκανε για να βρει όλα όσα της είχα ζητήσει να υπάρχουν στο template.

υγ.3. Σας παρουσιάζω τις 2 εικόνες για να δείτε το πριν και το μέτα του ιστολογίου.

(πριν)
(μετά)
υγ.4.

Έλα πάρε με καρδιά μου
ως εκεί που πας
να σου στρώνω  χίλια αστέρια
για να περπατάς

χάρισε μου ένα κόσμο
μοναχά για μας
και γω ότι θέλεις δίνω
για να μ' ΑΓΑΠΑΣ!

( ιδιαίτερα & εξαιρετικά αφιερωμένο... )

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

"Κλείσαμε" τα 2!!

Καλησπέρα σας...

Κανονικά τούτη την ανάρτηση έπρεπε να την γράψω πριν φύγω από Αθήνα την Κυριακή αλλά δεν έγινε!!

Είμαι περήφανος γιατί το "πνευματικό" μου παίδι έγινε 2 ετών!!

Πως κύλησε ακόμα ένας χρόνος γεμάτος στιγμές, συναισθήματα, ανατροπές, εμπειρίες!!


Σας ευχαριστώ όλους για το χρόνο που δίνεται για να διαβάζεται ότι νιώθω και ν'αφήνετε τα σχόλια σας...

Έχω γνωρίσει τόσους διαφορετικούς τρόπους σκέψης, ανθρώπους και έχω "περάσει" μαζί σας στην καρδιά και στη ψυχή σας μέσα από όλα όσα γράφει ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο!!


Μακάρι να μπορούσα να σας αφήσω ένα "κέρασμα" για να το έχετε μαζί σας όταν φεύγετε μα ξέρω πως έχω το χαμόγελο σας και για μένα είναι το καλύτερο δώρο!!

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Θέλω ν' αναφέρω δημόσια το ευχαριστώ μου σ'εκείνη τη ψυχή για τη στήριξη & τη βοήθεια της σε ότι της έχω ζητήσει & για το χαμόγελο & για την αισιοδοξία της!!

υγ.2. Εξεταστική ήρθε & τρέχωωωωωωωωωωωωωω!!

υγ.3. Πέμπτη βράδυ όποιος επιθυμεί στις 22:00 να συντονιστεί στο GHS-Radio για την Πρεμιέρα μου!!

αλλά για να μη το ξεχάσω να σας ανακοινώσω πως μια εξαιρετική blogger η Μ. ξεκινάει πριν από μένα σήμερα ( στις 20:00 ) & θέλω να τη στηρίξετε όλοι μαζί!!

υγ.4.

Ποιο σκοτάδι σ' έχει αγκαλιά
να το φώτιζα με τα μάτια σου
Πού σε πάει, πες μου, η καρδιά,
πάλι χάνεσαι μες στα βράδια σου

Πάλι στη σιωπή μου πέφτω,
Πέφτω σαν αστέρι στο κενό, στο κενό
Μια σε έχω, μια δε σ' έχω
Πες μου τι είναι αυτό που ζω εδώ, τι είναι αυτό

Άσε με να κάνω λάθη
έτσι είναι η αγάπη
Άσε με και μη φοβάσαι
Όλα τα φρένα σπάσε
Άσε με απλά να νιώσω
τα πάντα να σου δώσω
Άσε με να ζω για σένα
εμείς θα μείνουμε ένα


Ένα γέλιο δως μου όπως χθες
είμαι δίπλα σου, θα 'μαι πάντοτε
Διώξε του μυαλού μου τις σκιές
Έλα μίλα μου, όπως άλλοτε

Δεν υπάρχει τίποτα άλλο,
άλλο από σένα που αγαπώ, σ' αγαπώ
και δεν έχω άλλο δρόμο
άλλο απ' τα μάτια μου κοιτώ, σε κοιτώ


( αποκλειστικά αφιερωμένο... )

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Για σένα...






Χτες γιόρταζες μα δεν ήμουν εκεί
να σου δώσω ένα παθιασμένο φιλί
για να μοιραστούμε τις στιγμές μαζί
σαν ''χολιγουντιανή'' σκηνή

Ξέρω πως πέρασες καλά
και πήρες δώρα πολλά
μα το δικό μου δεν το πήρες
γιατί δεν ήταν όλα ιδανικά

Το πιο μεγάλο δώρο που θέλεις
είναι η παρουσία μου εκεί
για να κάνουμε πράγματα μαζί
μόνο εγώ και εσύ

Να είσαι πάντα τόσο φωτεινή
για να δίνεις φως στην ζωή μου
και ας μην την ζεις μαζί μου
να είσαι πάντα μοναδική...

Να είσαι πάντα λαμπερή
μα πάνω απ' όλα αληθινή
πότε θλιμμένη
μα μόνο ερωτευμένη

Ευχαριστώ για κάθε στιγμή 
που περνάμε μαζί
Να είσαι πάντα εκεί 
μέσα στη ζωή μου

Χρόνια σου πολλά
Χρόνια σου καλά
με υγεία πάνω απ' όλα
και πάντα μέσα σ' όλα!

Σου εύχομαι να έχεις επιτυχίες, έμπνευση, δημιουργία, ηρεμία, ψυχραιμία, πίστη και αισιοδοξία!! 

(αφιερωμένο μόνο για σένα με αγάπη από μένα...)

υγ. Λατρεύω το χαμόγελο σου και κάθε τι δικό σου...

υγ.2.

Αν μ'αγαπάς
γίνε ο στίχος
σ'ένα τραγούδι
που γράψαμε και οι δυο

υγ.3  

Γιατί αυτό που είμαι είν' η αλήθεια

Αυτό που είμαι είν' η ζωή μου
Αυτό που είμαι σ' αγαπάει
Αυτό το τίποτα το κάτι, αυτό μωρό μου είμαι εγώ,
εγώ...


Αγάπη είναι, ν' ακούς αγγέλους να σου τραγουδάνε
Θεούς και δαίμονες να σου μιλάνε,λόγια μαγικά.
Αγάπη είναι να έχεις όλα αυτά που δεν υπάρχουν και να αφήνεις όλοι οι άλλοι να 'χουν πράγματα υπαρκτά.


          


υγ.4 Σας χαιρετώ προσωρινά...

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Μια διαφορετική ανάρτηση

Πέρασε ο καιρός
κι άλλαξε ο χρόνος
για το 2011 σου εύχομαι
να μην είσαι ποτέ ξανά μόνος

Γιατί η μοναξιά δεν
είναι πάντα για καλό
παραμονεύει στη γωνία
για να σ'έβρει το κακό

Όλα τα συναισθήματα του 2010
κράτα τα καλά μέσα στη ψυχή σου
σαν ένα πολύτιμο δικό σου φυλαχτό
να τα έχεις και το 2011 μαζί σου

Λίγες μέρες έμειναν πια
για να γυρίσω ξανά πίσω
δε θέλω άλλο πια εκεί
μονάχα να 'μαστε μαζί

Τα θέλω δύσκολα γίνονται πράξη
μα ένα μόνο θέλω πολύ
να 'μαστε εμείς οι δυο εντάξει
κι ας μη μπορώ να είμαι εκεί

Να χαμογελάτε
μη το ξεχνάτε
γιατί κάποιοι είναι ευτυχισμένοι
και μένουν μαγεμένοι!!


υγ. Η πρώτη ανάρτηση του 2011 μετά τις ευχές ήθελα να είναι διαφορετική...

υγ.2. Είχα μια ωραία έκπληξη την Πρωτοχρονιά και μου άρεσε πολύ...

(λεπτομέρειες όμως δεν έχει...γιατί....σσσς είναι μυστικό!!)

υγ.3.

Αγάπη είναι να κλαις να γελάς
Αγάπη είναι φίλε μου αγάπη να σκορπάς
Και όποτε μπορείς τους άλλους να βοηθάς
Και όσους σε βοήθησαν ποτέ να μην ξεχνάς
Αγάπη είναι…
Τα φαγητά της γιαγιάς
Κι αυτή η γεύση χωριού που παντού θα κουβαλάς
Αγάπη είναι…
Μια θεϊκή βραδιά
Κι εννιά μήνες μετά ένα μικρό να το γεμίζεις φιλιά
Αγάπη είναι η ίδια η ζωή θα το καταλάβει μόνο αυτός που θα τη σεβαστεί
Αγάπη νιώθει κάποιος που μπορεί και συγχωρεί
Κάποιον που τον πλήγωσε να μην τον τιμωρεί
Η αγάπη είναι αλήθεια κι η αλήθεια είναι ανάγκη
Δεν είναι μια παραίσθηση δεν παίρνεται σε χάπι
Μην τα παρατάς ρε, πίστεψε σε κάτι
Παντού αυτή υπάρχει από μόνη της θα ‘ρθει η αγάπη είναι:

(εξαιρετικά αφιερωμένο...)

υγ.4. Σας χαιρετώ προσωρινά...

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

2011 Ευχές !!

Καλησπέρα σας...

Ήρθε και το 2011 !!

Πρώτη πρώτου του 2011 σήμερα (01/01/11)!!

(Πως πέρασαν 10 χρόνια από την 01/01/01 !!)

Αρχίσατε και αφήνετε σχόλια για τη νέα χρονιά στην προηγούμενη ανάρτηση οπότε λέω δεν γράφω την πρώτη ανάρτηση για το 2011 για ν'αφήσετε εδώ την ευχή σας & κάνα γλυκό & κάνα ψιλό βρε παιδιά ( για το καλό του χρόνου !! )

Αρχικά, μετά την αλλαγή του χρόνου δεν βγήκα για να ξεσαλώσω και να ξυπνήσω με πονοκέφαλο (μα πόσο "ωραίο" είναι το hangover μετά από κρεπάλη!! ) γιατί είμαι ολίγον κατά των μαζικών εξόδων  (βλέπε χαμός στους δρόμους, υπερβολικά γεμάτα τα μαγαζιά, απίστευτη κάπνα, γίνεσαι σα παστή σαρδέλα όταν δεν έχεις να κινηθείς και κάθεσαι ακίνητος για ώρες ) οπότε το γλέντι μεταφέρεται γι' άλλη μέρα !!

Έτσι μετά το μαμ αράξαμε μέσα και περιμένα την αλλαγή του χρόνου από τον νέο υπέροχο δήμαρχο Αθηναίων κύριο Καμίνη ( πάντως αφού ορκίστηκε κιόλας σιγά μην ήταν στο σύνταγμα να μιλήσει ο πρώην δήμαρχος και να του παραδώσει τη "σκυτάλη" ) ...

"Παρέα" μου κράτησαν τα προγράμματα που μετέδιδε γνωστό κανάλι από τον Ζυγό που ήθελα να πάω πέρυσι αλλά δεν "έκατσε" και η καθιερωμένη εορταστική εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης!!

Τέλος, μια και περιμένετε τις ευχές μου ( που πάντα είναι από καρδιάς γιατί δεν μου αρέσουν οι τυπικές ευχές ) να σας τις πω...

Το 2011 να φέρει δημιουργία, χαμόγελο, υγεία, υπομονή, επιμονή, μυαλό, σύνεση, ειρήνη, ελπίδα, έμπνευση, αλληλεγγύη, αισιοδοξία, πίστη, ευτυχία & αγάπη για όλους όσους είναι γύρω σας & σας εκτιμούν με πράξεις!!

(αν ξεχάσω κάτι θα το συμπληρώσω αργότερα!!)
 
Σας χαιρετώ προσωρινά...
 
υγ.
 
Ξημέρωμα πρωτοχρονιάς
θέλω να πιάσεις άμμο

απού δεν έχει μετρημό
ευχές να σου τις κάνω


Λίγες γραμμές
πολλές ευχές για μια ζωή όλο χαρές.
Χρόνια πολλα και ευτυχισμένα,
νά'χεις ζωή παραμυθένια,
δάκρυ ποτέ να μη γνωρίσεις
και οτι αγαπάς να αποκτήσεις.

Ορτάκι* νά ‘χεις τη χαρά
κι αλάργο σου τον πόνο,

έτη καλά σου εύχομαι
για τον καινούριο χρόνο.



*ορτάκι=σύντροφος


Με την καινούρια τη χρονιά

ευχή καρδιάς σου κάνω
να στρώνει η ζωή χαρές
να περπατείς επάνω!

υγ.2. "Κλείνει" και 3 χρόνια το αγαπημένο μου "πνευματικό παιδί" σε λίγες μέρες!!
 
υγ.3.
 
Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά

Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ' όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό

να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί

Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Πικρά τα αρώματα που όλα τα χωρούν


Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ένοικος


Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού

Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ' ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί

(αφιερωμένο)