Μαμά....η πιο γλυκιά λέξη!!

Και κάπως έτσι συμπληρώθηκαν πάνω από 60 χρόνια ζωής της μαμάς...

Θεωρώ πως είναι ένας από τους πιο υπέροχους τίτλους-χαρακτηρισμούς που μπορεί να δώσει κάποιος σε μια γυναίκα!!

Πάντα με τη μαμά είχα μια ιδιαίτερη σχέση, περάσαμε ατελείωτες ώρες κουβέντας, αλληλοστηριχτήκαμε σε πολύ δύσκολες στιγμές...

"Δεν υπάρχει πιο άδολη αγάπη πέρα από την οικογενειακή" πάντα μου το λέει εκείνη και πάντα το πιστεύω!!

Μακάρι τώρα που όλα έχουν πάρει το δρόμο τους να κάνει τ' όνειρό της πραγματικότητα μιας και γι' αυτό προσπαθούσε χρόνια ολόκληρα...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Εύχομαι να είναι μια από τις τελευταίες εξεταστικές μου αλλά θα είναι καλύτερα χωρίς αυτή;

υγ.2. ΔΕΝ θέλω άλλο κρύο είμαι παιδί της άνοιξης μα πιο πολύ του καλοκαιριού!!

υγ.3. Άλλο οι λέξεις, άλλο οι πράξεις!! Προσπάθησε να τηρήσεις τις πράξεις και να είσαι αξιόπιστος...!!

υγ.4.

Tίτλος: Μάτια μου ξεχνάς
Μουσική: Ραλλία Χρηστίδου
Στίχοι: Λίνα Δημοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Ραλλία Χρηστίδου

Χρόνια ψάχνεσαι γυρίζεις
Μ' ό, τι αγάπησες χωρίζεις
Πεταλούδα της φωτιάς

Στ' ανοιχτά του παραδείσου
Είναι κι οι όχθες της αβύσσου
Αν δεν ξέρεις που πατάς

Ποιο θεό ζητάς
Ποιο δαίμονα ξυπνάς
Μάτια μου ξεχνάς
Στα μάτια να κοιτάς

Έχεις μπει σ' όλα τα κόλπα
Με το βλέπε άκου σώπα
Όμως σπάνια γελάς

Φεύγουν όνειρα σαν τρένα
Βιαστικά και δίχως φρένα
Και συ ούτε τ' ακουμπάς

Ποιο θεό ζητάς
Ποιο δαίμονα ξυπνάς
Μάτια μου ξεχνάς
Στα μάτια να κοιτάς

Άκουσε το εδώ

(Αφιερωμένο)

2012 + 2

Πέρασαν κιόλας 12 μέρες, οι πρώτες του 2012, για να καταφέρω να γράψω την πρώτη ανάρτηση του 2012...

Δε ξέρω αν θα βγει μεγάλη τελικά αλλά αν βαριέστε πατήστε το κουμπάκι από τώρα αλλιώς διαβάστε το παρακάτω...

Πρώτα απ' όλα να ευχηθώ σε όλους υγεία μιας και είναι το ανώτερο άϋλο αγαθό και χωρίς αυτό ΔΕΝ μπορεί να επιτευχθεί κανένας άλλος στόχος!!

Οι υπόλοιπες ευχές είτε είναι τυπικές είτε ψεύτικες...

Έπειτα, είμαι χαρούμενος γιατί τούτο το "σπίτι" έκλεισε τα 3 του χρόνια αν και φέτος ήταν αρκετά άδειο σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά και αυτό με λυπεί αρκετά...

Μου λείπει που δεν γράφω συχνά και δυστυχώς αυτό δεν εξαρτάται μόνο από μένα...

Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς για τα σχόλια, τις σκέψεις που καταγράφετε σε κάθε σχόλιο σας...

Μια επιτυχία τούτου του "σπιτιού" ή αλλιώς του "πνευματικού μου παιδιού" είναι πως έχω γνωρίσει ξεχωριστούς ανθρώπους που μ' έχουν "αγγίξει" στην ψυχή...

Επιπλέον, όσο έλειπα πήρα και μια πρόσκληση από την !sweety! για blog-o-παίχνιδο που ξέρετε πόσο μου αρέσουν!!

Πάμε λοιπόν ν' απαντήσω;

1. Αγαπημένο τραγούδι: Imagine - John Lennon (Μακράν το πιο αγαπημένο μου!!)
2. Αγαπημένη εκδρομή: Βαρκελώνη (μαζί με το σχόλειο αξέχαστη & θέλω να ξαναπάω!!)
3. Αγαπημένο ποτό: Βότκα πορτοκάλι (μόνο όσα περιέχουν αλκόολ γράφουμε;)
4. Αγαπημένη ταινία: Air Force One (από τις παλιές!! μετράει να βάλω τις ταινίες του Jackie Chan;)
5. Αγαπημένο γλυκό: Γαλακτομπούρεκο!! (και τα σχόλια περιττά!!)
6. Αγαπημένη έξοδος: Μ' εκείνους που είναι σημαντικοί στη ζωή μας (τους φίλους μας!!)
7. Αγαπημένο φαγητό: Σπανακόρυζο (Και λίγο παρακάτω το πατσίτσιο!!)
8. Αγαπημένο βιβλίο: Ένα παιδί μετράει τ' άστρα - Μενέλαος Λουντέμης (& Μικρός Πρίγκηπας)
9. Αγαπημένη μέρα του καλοκαιριού: Η 14η Ιουνίου (λόγω γενεθλίων κυρίως)
10. Αγαπημένη διαδρομή: Περπατώντας στην θάλασσα αργά το βράδυ ακούγοντας μόνο τον ήχο των κυμάτων (γιατί με ηρεμεί πάρα πολύ!!)
Μακάρι να μπορούσα να κρατήσω όλες τις στιγμές σε εικόνες και να σας τις παρουσίαζα μαζί με τους "ήρωες" της δικής μου ζωής...

Το παιχνίδι ως είθισται ζητάει να προσκαλέσουμε κόσμο...

Χμ χμ...

Ι) Ιανός
ΙΙ) Ελεύθερο Πνεύμα (κοινώς το αγαπημένο μου πνευματάκι!!)
ΙΙΙ) ☆LoUniTa☆
ΙV) Hfaistiwnas
V) Fleur
VI) odos_oneirwn
VII) Φούλη
VIII) Διαμαντένια

και δίνω και δύο προσκλήσεις-δώρο!!

IX) Ναταλία Γ.
X) Αθηνά

Σας χαιρετώ προσωρινά...

Υ.γ. Εξεταστική αρχίζει, υπομονή, δύναμη & κουράγιο σε όλους!!

υ.γ.2.

2012 ευχές μα πάνω απ' όλα υγεία για σένα και όσους σου δίνουν ευτυχία!!
Να χαμογελάς πάντα αληθινά ακόμα και όταν δεν το νιώθει η δική σου καρδιά!!

υ.γ.3. Άλλο οι λέξεις, άλλο οι πράξεις προσπάθησε να τηρήσεις τις πράξεις και να είσαι αξιόπιστος...!!

υ.γ.4.

Τίτλος: Χτίσε μια γέφυρα
Μουσική: Δήμος Αναστασιάδης
Στίχοι: Βίκυ Γεροθόδωρου
Πρώτη εκτέλεση: Δήμος Αναστασιάδης

Μια αγκαλιά και μια συγγνώμη
πως να γιατρέψουν την καρδιά;
Όσοι πονάνε μένουνε μόνοι....
μα μη μ' αφήνεις μόνο πια!!

Χτίσε μια γέφυρα να' ρθεις εδώ...
πόσο μου λείπεις, πόσο σου λείπω εγώ...
ας μετρηθούμε κι ας χάσουμε κι δυό...
φτάνει να ξέρω πόσο σ' αγαπώ!!

Μέρες μικρές χωρίς εσένα
νύχτες φεγγάρια ηλεκτρικά...
τέσσερις στίχοι και ένα ψέμα
πάλι δε βγάζουν πουθενά!!

Χτίσε μια γέφυρα να' ρθεις εδώ...
πόσο μου λείπεις, πόσο σου λείπω εγώ...
ας μετρηθούμε κι ας χάσουμε κι δυό...
φτάνει να ξέρω πόσο σ' αγαπώ!!(x2)

Άκουσε το εδώ

Γιατί;

"Καλώς ήρθες..." ψιθύρισε μια βραχνή λεπτή φωνή από ένα πρόσωπο που μόλις αχνοφαινόταν η σκιά του κάτω από το φως του φεγγαριού.

"Κλείσε τα μάτια και ετοιμάσου για ένα ταξίδι μέσα στα συναισθήματα, στα λάθη, στα πάθη, όσο πιο βαθιά μέσα στη ψυχή σου γίνεται..."

Μπορείς να το αντέξεις και να νιώσεις τα πάντα στον απόλυτο βαθμό;
Μπορείς να μεταμορφωθείς σε χιλιάδες πρόσωπα και να ζήσεις λίγο από τη ζωή τους;

Η φωνή του έγινε τρεμάμενη και το μόνο που μπόρεσε να πει ήταν ένα "δε ξέρω..."

Η νύχτα σκέπασε κάθε σημείο του σπιτιού και το ταξίδι ξεκίνησε...

Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του...
Πέρασε καιρός που είχε να τη δει...
Τρόμαξε!!
Είχε αλλάξει από τότε που χώρισαν μετά από 6 χρόνια έντονης ζωής...

Από ξανθιά είχε γίνει πλέον μελαχροινή...
μια ψηλή μελαχροινή με μακριά μαλλιά και μεγάλα ανοιχτόχρωμα μελί μάτια...

"Τι θέλεις εσύ εδώ;" αποκρίθηκε εκείνος...
"Ήρθα για να γίνω η νεράιδα σου, να σε κάνω να νιώσεις όλα όσα δεν ένιωσες ποτέ μέχρι τώρα..."
"Τι εννοείς;"

Καμία απάντηση δεν έδωσε...
μόνο έσκυψε προς το πρόσωπο του...
δίνοντάς του ένα παθιασμένο φιλί με τα μεγάλα κόκκινα χείλη της...
Σάστισε...
"Γιατί το κάνεις αυτό;" ρώτησε...
"Σου απάντησα ήδη δεν θυμάσαι;"
Άπλωσε το χέρι του ν' αγγίξει το πρόσωπό της μα εξαφανίστηκε...
"Γιατί έφυγες;" ψιθύρισε...

Προχώρησε μέσα στο άδειο σκοτεινό δωμάτιο με τη θλίψη να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του...
Όσο προχωρούσε άκουγε ψιθύρους από μακριά...
Άρχισε να περπατάει πιο γρήγορα για να δει από που προέρχονται...
Η ένταση των ψιθύρων μεγάλωνε όσο πλησίαζε την μεγάλη ξύλινη πόρτα...
Προσπάθησε να την ανοίξει...μάταια...ήταν κλειδωμένη...
"Γιατί;" αναρωτήθηκε...

Κοίταξε γύρω του μήπως και βρει το κλειδί...
Μάταια...
"Αυτό ψάχνεις;" αναρωτήθηκε εκείνη...
"Ναι" απάντησε κοιτώντας δεξιά και πίσω του...
"Για να το πάρεις θέλω να μου απαντήσεις σε μια ερώτηση..." αποκρίθηκε...
"Ποια είναι η ερώτηση;" είπε εκείνος...
"Μου ήσουν απόλυτα πιστός;"
Σάστισε...έχασε τα λόγια του...
"Ναι..." ψέλλισε...
"Λες ψέμματα" φώναξε εκείνη, δείχνοντας του τις ουλές στο πρόσωπό της...
"Μου έλειψαν..." απάντησε...εκείνες αγάπησα όταν σε πρωτοείδα...
"Με πλήγωσες βαθιά το ξέρεις;"
Κατέβασε το κεφάλι του μετανιωμένος καθώς απαντούσε καταφατικά...
"Συγγ...." πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του είχε χαθεί...
"Γιατί;" αναρωτήθηκε ξανά...

Έσκυψε και πήρε το κλειδί...ήρθε η στιγμή ν' ανοίξει την πόρτα και να δει τι κρύβεται από πίσω...
Η πόρτα ήταν 3 φορές κλειδωμένη...
Κλανκ,κλανκ, κλανκ...
Το χερούλι έτριζε καθώς την άνοιγε...
"Δύο σκιές..." αναφώνησε!!
Δε μπορούσε να διακρίνει καλά τα χαρακτηριστικά τους...
"Ποιος είναι;" ρώτησαν και οι 2 με μια φωνή...
"Εγώ" απάντησε...
"Εσύ; Θυμήθηκες πως υπήρξαμε στη ζωή σου;"
"Μα δε σας ξέχασα ποτέ..." αποκρίθηκε...
"Είσαι σίγουρος;" απάντησαν;
"Ναι!!" φώναξε...
"Τώρα πλέον είναι αργά...φύγαμε..." είπαν δείχνοντας του τα εισιτήρια...
"Γιατί;" φώναξε....

Καμιά απάντηση...Είχαν ήδη χαθεί...

"Γιατί γίνονται όλα αυτά;" φώναξε δυνατά...
"Για να μάθεις να εκτιμάς τον κάθε έναν που είναι στη ζωή σου με πράξεις κάθε μέρα..." άκουσε μια φωνή να του λέει...
"Ποιος...." πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του κρατούσε στα χέρια του ένα χαρτί που είχε ζωγραφισμένο αυτό...

Δεν άντεξε...λύγισε...
Έκλαιγε δυνατά με λυγμούς ζητώντας συγγνώμη για τα λάθη του, για όσους πλήγωσε άμεσα ή έμμεσα...

Ξύπνησε αναστατωμένος και ιδρωμένος παντού...
"Τι έγινε;" ρώτησε με τον ίδιο βραχνό τόνο το πρόσωπο που μετά βίας φαινόταν η σκιά του...
"Τίποτε" απάντησε εκείνος προσπαθώντας να ηρεμήσει...
"Το πήρες το μάθημα σου ή ακόμα;" ξαναρώτησε εκείνη...
"Ναι!!" φώναξε δυνατά αγγίζοντας την καρδιά του που χτυπούσε τόσο γρήγορα και τόσο δυνατά...
"Θα το δούμε..." ψιθυρίσε εκείνη...
"Γιατί το λες αυτό;" ρώτησε φωναχτά;

Καμία απάντηση...
είχε ήδη χαθεί...

Παρέμεινε σιωπηλός στο σκοτάδι για ώρες....
Το ξημέρωμα τον βρήκε να κοιμάται και δίπλα του να υπάρχει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο μαζί μ' ένα σημείωμα...



"μάθε να ζεις την κάθε στιγμή και ν' αναγνωρίζεις τα λάθη σου..."

Υ.γ. Αφιερωμένο μαζί με την εκτίμηση μου στον Ιανό ως ένα μικρό δώρο από μένα...

υ.γ.2. Πέρασα όμορφες αλλά και έντονες στιγμές με παράξενα όνειρα... γι' αυτό και ήθελα να "υποδεχτώ" λίγο διαφορετικά το Δεκέμβριο εδώ στο ιστολόγιο μου...

υ.γ.3. Ευχαριστώ εσένα για την εκτίμησή σου και για τη φιλοξενία σου και ελπίζω να είμαι καλός φιλοξενούμενος...

υ.γ.4. Η ανάρτηση συνοδεύεται από αυτό το γνωστό τραγούδι...

Άκουσέ το εδώ

Υπάρχει;

Πάει και ο Νοέμβριος...

Έρχεται ο Δεκέμβρης, ο μήνας που φέρνει τα Χριστούγεννα & οδηγεί στην Πρωτοχρονιά...

Πολλοί λένε πως το 2012 είναι το τέλος του κόσμου, προσωπικά ΔΕΝ το πιστεύω... σίγουρα όμως προβλέπεται μια δύσκολη χρονιά με κυρίαρχο στοιχείο την απαισιοδοξία & το φόβο που έχει καλλιεργηθεί σε όλους με τα όσα γίνονται τόσο στη χώρα μας όσο και παγκοσμίως...

Αλήθεια, εσείς ποια ευχή για το νέο χρόνο;

Πρώτα απ' όλα και για όλα να θυμάστε να εύχεστε από καρδιάς "υγεία" γιατί αν  και θεωρείται δεδομένο δεν είναι για όλους....

Έπειτα, μήπως ήρθε η στιγμή ν' αναζητήσουμε την ουσία στην ζωή μας και όχι το "δήθεν" ή μόνο το "φαίνεσθαι" ;

Τα υλικά αγαθά έχουν ημερομηνία λήξης και δεν φέρνουν την ευτυχία (γιατί υπάρχει βαθιά μέσα στη ψυχή μας και τη νιώθουμε μέσα από μικρές στιγμές & όταν έχουμε γύρω μας πρόσωπα που πραγματικά μας αγαπούν & μας εκτιμούν)

Δυστυχώς όπου και να κοιτάξω κυριαρχεί η αποξένωση & η ξενοφοβία (είτε γιατί μας έχει καλλιεργηθεί είτε γιατί εξαιτίας των συνθηκών...)

Μη φοβάστε να δώσετε το χέρι σας (και δη την έμπρακτη βοήθειά σας σε όποιον το έχει πραγματικά ανάγκη...)
Τέλος, μη ξεχνάτε πως η μοίρα ή η ζωή (όπως θέλετε ονομάστε την) κάνει κύκλους & τα συναισθήματα εναλλάσονται οπότε πάντα να ξεκινάτε τη μέρα σας με αισιοδοξία κοιτώντας στον καθρέφτη το χαμόγελο σας...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

Υ.γ. Η υγεία, η αγάπη & η αισιοδοξία υπάρχει μέσα μας...μην τις σκοτώνετε με τη μιζέρια...

υ.γ.2.

Μουσική: Δημήτρης Κοντόπουλος
Στίχοι: Όλγα Βλαχοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Σάκης Ρουβάς

Έτσι όπως με κοίταξες
Μέσα μου πλημμύρισες

Πήρα από τη λάμψη σου
Κι άνοιξες το χάρτη σου
Γύρω στα παιχνίδια σου
Όλα τα ταξίδια σου
Ένιωσα το αύριο τώρα
Έτσι όπως μ' αγκάλιασες
Δυο φτερά μου χάρισες
Κι έφτιαξες στον τοίχο μου
Ουρανό στο γκρίζο μου
Με τα συναισθήματα όλα τα ασήμαντα
Έχουν άλλη δύναμη τώρα

Κοίτα πως υπάρχει ελπίδα σε μια λέξη, σε ένα βλέμμα
Έχει πιο πολύ αξία δυο μαζί μαζί σαν ένα
Φτάνει να σαι εκεί μαζί μου κι όλα παίρνουν άλλο χρώμα
Φτάνει μόνο να 'μαστε μαζί

Είναι τόση αγάπη γύρω από σενα μια αγκαλιά
Κάθε της κομμάτι θα μας δένει τώρα πιο δυνατά
Αν αξίζει κάτι είναι η αγάπη

Άκουσε το εδώ

Ότι αξίζει είναι οι στιγμές...

Καλησπέρα σας...

Πέρασε κιόλας μια βδομάδα καθώς προσπαθώ να κρατήσω την υπόσχεση που έχω δώσει στον εαυτό μου πως θέλω και μπορώ να γράφω εδώ μέσα όλα όσα νιώθω κάθε στιγμή που τα νιώθω...

Όπως δυναμικά ξεκίνησε η βδομάδα μου έτσι ακριβώς έγινε και με την προηγούμενη σε συνδυασμό με τη μεγάλη χαρά που ένιωσα όταν πήρα στα χέρια μου τα "Χανιώτικα Νέα" της Τρίτης 8 Νοεμβρίου...
Ο λόγος;

Γι' ακόμα μια φορά δημοσιεύτηκα με πολλά σχόλια θετικά και ουσιαστικές παρατηρήσεις που με κάνουν καλύτερο άνθρωπο και με βοηθούν να εξελίσσομαι!!

Όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει το κείμενο μου εδώ !!

Τι άλλο έγινε μέσα σε μια βδομάδα;

Τρέξιμο, σχολή, άγχος & πολλές όμορφες στιγμές!!

Τι μπορείς να νιώσεις βλέποντας ένα χαμόγελο;
Τι μπορείς να νιώσεις ακούγοντας γέλιο βγαλμένο από τη ψυχή ενός ανθρώπου;

Πόσο σημαντικό είναι να θέλεις να βοηθήσεις κάποιους γύρω σου & να προσπαθείς να το πετύχεις με πείσμα, στόχο & καλή διάθεση χωρίς ούτε μια άσχημη σκέψη!!

Μη ξεχνάτε ν' ανοίγετε το κουτάκι των αναμνήσεων και να το γεμίζετε με εικόνες, συναισθήματα, φωνές, αλήθειες, αγάπη και έμπρακτη σκέψη...

Όλα αυτά μας οδηγούν στο να βοηθάμε πρώτα εμάς και μετά τους γύρω μας να γίνονται καλύτεροι γεμάτοι από αισιοδοξία, αγάπη, πίστη & θετική σκέψη!!

Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω έναν άνθρωπο που με στήριξε από την πρώτη στιγμή & μόλις του έστειλα ένα μήνυμα και του είπα ότι "σχεδόν τελείωσαν όλα" αμέσως μου έκανε κλήση για να με ρωτήσει απλά "πως είσαι τώρα;"

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Το χαμόγελο σου δίνει δύναμη, αγάπη, κουράγιο & ευτυχία σε όλους όσους μπορούν να νιώσουν την καρδιά σου...

υγ.2. Ότι αξίζει είναι οι στιγμές...


γεμάτες χρώματα & μουσική...


ότι χρώμα επιλέγουμε εμείς μαζί με την επιλογή της μουσικής...


γιατί πάντα η ζωή έχει 2 όψεις, σίγουρα η μία θετική!!

Και τώρα τι;

Απολύσεις, απεργίες, καταλήψεις, συγχωνεύσεις είναι μερικές από τις λέξεις που γράφονται και λέγονται καθημερινά απ' όλους είτε ξέρουμε τι σημαίνουν και ποια η ουσιαστική εφαρμογή τους στην ζωή μας είτε όχι...

Έχουμε φτάσει κυριολεκτικά στο χείλος της καταστροφής, όλοι έχουμε ευθύνη -άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο- ακόμα και αυτοί που στρουθοκαμηλίζουν.
Σίγουρα δε φταίει, την πληρώνει όμως, ο μισθωτός ή ο συνταξιούχος, φταίνε πολλοί μα στη χώρα της ατιμωρησίας & της ανομίας θα τη γλυτώσουν ξανά...

Και τώρα γίνεται μια τεράστια συζήτηση για το σχηματισμό κύβερνησης "εθνικής συνεργασίας" ή ακόμα καλύτερα κυβέρνησης με "ημερομηνία λήξης"!!

Πότε έγινε ξανά αυτό στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία;
Ποιος θέλει πραγματικά να χρεωκοπήσουμε;

Η απάντηση είναι μόνο 1!!
ΚΑΝΕΙΣ!!
Γιατί;

Ποιος θέλει να χάσει τη περιουσία του και να επιστρέψουμε στη δραχμή;
Η δραχμή ΔΕΝ είναι ισχυρό νόμισμα και μετά θα χρειαζόμαστε πολλές δραχμές για να αγοράζουμε 1 ευρώ!!
Κανένας στην Ευρωπαϊκή ένωση ΔΕΝ θέλει να χρεωκοπήσει η Έλλαδα γιατί αυτόματα δημιουργείται ένας τυφώνας που μπορεί να συμπαρασύρει τους πάντες και να καταστρέψει όχι μόνο την Ευρώπη αλλά και την Αμερική!!

Όλοι χρωστάνε σε όλους αυτό είναι κοινό μυστικό και γι' αυτό νοιάζονται για την "διάσωση" της Ελλάδας!!

Δυστυχώς είμαι τρομερά απαισιόδοξος τόσο για το άμεσο μέλλον όσο και για το μετά!!Ήδη οι Έλληνες μετανάστες είναι χιλιάδες και όσοι δεν μπορούν να φύγουν δε ξέρω πως θα μπορέσουν να ζήσουν!!

Υπάρχει λύση ή για την ακρίβεια υπάρχει άμεσα λύση για την επιβίωση όλων και όχι για την εξαθλίωση;

Ο χρόνος, οι πράξεις τους και η ιστορία θα τους κρίνουν...

Μη σταματήσουμε να προσπαθούμε & να ελπίζουμε ψάχνωντας να βρούμε κάθε στιγμή το χαμόγελο μας...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Ίσως αυτό το κείμενο να είναι το επόμενο άρθρο μου...

υγ.2.

Ίσως έχω βγει εκτός τροχιάς μα είναι η ζωή μια τρέλα
Ο,τι αξίζει πρέπει να το κυνηγάς μες στη καταιγίδα που αγαπάς
Μη ζητάς καμιά ομπρέλα,πάμε εμείς και πίσω μην κοιτάς

Θέλει η ζωή μας τρέλα, ελπίδα, αισιοδοξία & προσπάθεια...

και μην ξεχνάτε πως υπάρχουν άνθρωποι που ΘΕΛΟΥΝ να ΖΗΣΟΥΝ μα ΔΕ μπορούν...

υγ.3. Η βία ΔΕΝ είναι η σωστή αντίδραση στην καταπίεση...

υγ.4. Πιο σημαντικό είναι να κοιτάς το ΔΑΣΟΣ και όχι το ΔΕΝΤΡΟ...

την ΟΥΣΙΑ δηλαδή...