Δεν είναι οι καλύτερες μέρες μου...

Καλησπέρα σας... 

Είναι γνωστό πλέον πως δεν περνάω και την καλύτερη φάση της ζωής μου, μια η γκαντεμιά, μια η ξαφνική μοναξιά ήρθε και η επέμβαση και μπορώ να πω με σιγουριά πως κάποιος μ'έχει μουτζώσει...

Όσοι με ξέρετε γνωρίζετε πως από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος αλλά υπάρχουν κάποιες στιγμές που λέω όλη η κακοδαιμονία είναι πάνω μου;

Από τη μια, θέλω να πάω ξανά Αθήνα & να μείνω 14 μέρες αγνοώντας τα μαθήματα και οτιδήποτε έχει σχέση με τη σχολή, από την άλλη όμως νιώθω μια απίστευτη πίεση μέσα μου και δε ξέρω πως να την αποβάλλω...

Γιατί να πάω Αθήνα;

- Γιατί λατρεύω τούτη την πόλη & είναι εκεί όλοι μου οι φίλοι!!
- Γιατί μπορώ να πάω όπου θέλω & να ηρεμήσω χωρίς να σκέφτομαι "πρέπει να κάνω αυτό, εκείνο"!!
- Γιατί λατρεύω να πηγαίνω στο Φλοίσβο & να κάθομαι με τις ώρες κοιτώντας τη θάλασσα!!
- Γιατί θέλω να πάρω όσους νιώθω κοντά μου & να πάμε Πανούλη ή όπου αλλού μου ζητήσουν αρκεί να περάσουμε όμορφα...

Γιατί νιώθω αυτή την πίεση;

Λόγω της σωματικής & ψυχολογικής φθοράς που έχω υποστεί όλο αυτό το τελευταίο χρονικό διάστημα, ειδικά τον πόνο & την ταλαιπωρία μετά την επέμβαση...

Μου λείπει τόσο πολύ εκείνο το άτομο που με ηρεμεί με μια ατάκα του, έχω να τον δω από τον Μάη & μιλήσαμε μόνο μια φορά όσο ανάρρωνα..

Επιπλέον σήμερα ένιωσα & είδα εκείνη που αγαπάω & εκτιμάω τόσο πολύ, την Κικίτσα μου να μην είναι καλά & να κλαίει..
Της έπεσαν πολλά μαζεμένα & ένιωσε τόσο έντονα την απουσία 2 συγκεκριμένων ατόμων, "αισθάνομαι μοναξιά, γιατί η ζωή μου δεν είναι ίδια..τίποτε δεν είναι όπως παλιά.. έχει αλλάξει η ζωή μου κι αλλάζει συνεχώς..έρχονται καινούριοι άνθρωποι αλλά φεύγουν σημαντικοί..."


Στεναχωριέμαι τόσο πολύ που δεν είμαι εκεί να την πάρω αγκαλιά να την πειράξω λίγο & ν' ακούσω το γέλιο της & την ιστορική ατάκα της "μην με πειράζεις βρε γλυκούλη μου"..

Με ξάφνιασε στέλνοντας μου ένα κείμενο που περιγράφει ακριβώς ότι νιώθει και περνάει αυτό το διάστημα κλείνοντας με κάτι που με τιμάει & με κάνει να κομπλάρω έστω και για λίγα δευτερόλεπτα...

"συγγνώμη αλλά είσαι ο μόνος άνθρωπος που δε φοβάμαι & δε διστάζω να λυγίσω μπροστά του...
σ'ευχαριστώ για όλα..."

Ανατρίχιασα!!

Το μόνο που της απάντησα ήταν να μη φοβάται γιατί έχει άνθρώπους γύρω της που την αγαπούν.

ΟΥΦ!!

Μελαγχολήσατε όπως και εγώ;

Κακό αυτό...

Τέλος πάντων, θέλω να σας αφήσω μ'ένα χαμόγελο & γι'αυτό σας αφιερώνω ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι..

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. Μη ξεχνάς να λες στους ανθρώπους που αγαπάς το "σ' αγαπώ"...
Να το εννοείς όμως... & να το λες με τη ψυχή σου...
Όχι απλά επειδή πρέπει & θέλουν να το ακούσουν...

……KAI EΓΩ ΣAΓAΠAΩ… KAI TO ENNOΩ…..

© Κ.Χ



ΥΓ.2. Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Δημήτρης Κοντόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα
Τίτλος: Είμαι εδώ

Μου λες δεν είμαι αυτό
που πάντα αναζητούσες
κι αν μ' είχες λες
πως δε θα με κρατούσες

Μπορεί να μη μοιάζω
μ' όλα αυτά που ονειρεύεσαι
μα θα σε ξάφνιαζε
το πόσο σ' αγαπώ

Εσύ με βλέπεις σαν να είμαι κάτι πια περαστικό
ένα ασήμαντο ταξίδι και μικρό
μα φως μου εγώ δεν ικετεύω ούτε και παρακαλώ
αν το θες να μ' αγαπήσεις είμαι εδώ
μονάχα αν θες να μ' αγαπήσεις είμαι εδώ

Είμαι το βήμα
που δεν έκανες ακόμα
που μια διστάζει η καρδιά
και μια το σώμα

Κι αν νίκησε ο φόβος
την αγάπη που δεν ένιωσες
εγώ σ' αφήνω
να προσέχεις, σ' αγαπώ

Κι εσύ με βλέπεις σαν να είμαι κάτι πια περαστικό
ένα ασήμαντο ταξίδι και μικρό
μα φως μου εγώ δεν ικετεύω ούτε και παρακαλώ
αν το θες να μ' αγαπήσεις είμαι εδώ
μονάχα αν θες να μ' αγαπήσεις είμαι εδώ

είμαι εδώ

Καλή Ακρόαση!!

Ωραίο πρόγραμμα βρε!!

Καλησπέρα σας...


Πέρασε η πρώτη βδομάδα στη σχολή και μπορώ να πω με σιγουριά πως το ένα σοκ διαδεχόταν το άλλο!!

Γιατί θα σκεφτείτε όλοι, μα φυσικά ο λόγος είναι το πρόγραμμα που φτιάχτηκε με βάση τα μαθήματα που επέλεξα!!


Δώστε λοιπόν βάση στο πρόγραμμα που έχω:

• Δευτέρα: 10:00-15:00, 17:00-19:00
• Τρίτη: 08:00-10:00, 19:00-21:00
• Τετάρτη: 08:00-10:00, 11:00-13:00. 15:00-21:00 (σερί παρακαλώ!!)|
• Πέμπτη & Παρασκευή δεν έχω τίποτε!!

Από τη μια πλευρά 2 μέρες κάθομαι & μπορώ να κάνω τις εργασίες της επόμενης βδομάδας αλλά από την άλλη δεν είναι τόοοοοοοοοοοοσο τέλεια η Τετάρτη μου;


Όποιος θέλει να με βοηθήσει ειδικά την τετάρτη ας αφήσει το σχόλιο του!!


Σας χαιρετώ προσωρινά...


υγ.Υπάρχουν στιγμές που ο πόνος γίνεται ανυπόφορος και ειδικά όταν είσαι ξαπλωμένος ανάσκελα & δύσκολα μπορείς να γυρίσεις πλάγια..


υγ.2. Μ'εξέπληξαν ευχάριστα πολλές αναρτήσεις που διάβασα, όπως το "Δέκα πλην Ένα", ο προβληματισμός που εξέθεσε το "Ελεύθερο Πνεύμα", η porcupine με το "θα περάσουν οι μέρες"  - λες και ήξερε πως ακριβώς είμαι αυτή την περίοδο...


υγ.3. Σας το προτείνω γιατί με ηρεμεί όταν το έχω τόσο ανάγκη:

Στίχοι: Ρεβέκκα Ρούσση
Μουσική: Linda Geyman
Διασκευή: Στέφανος Κορκολής
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Τίτλος: Βρες το κλειδί


Θάλασσα η ψυχή του ανθρώπου
κρύβεται μέσω κάθε τρόπου
Μέσα στο βυθό και στο σ΄αγαπώ
κλειδώνει
Σβήνονται μες στα κύματά μου
Φίλοι,εχθροί και τα αισθήματά μου
πώς γλιστράει η ζωή
χάνεται γιατί κλειδώνει

Βρες το κλειδί
μπες στην ψυχή μου
φως μου κι αρχή
κι αναπνοή μου
Βρες το κλειδί
νιώσε τη λύπη
δως μου αυτό
που πάντα λείπει
Βρες το κλειδί
ξεκλείδωσέ με
αγάπα με ή άφησέ με
Βρες το κλειδί
απ΄την ψυχή μου
δως μου ουρανό
ν΄αναστηθώ

Μέσα μου βαθειά μαχαίρι
κόπηκα μα ποιος το ξέρει
ποιος με πολεμά
ποιος με αγαπά
κλειδώνω


Καλή Ακρόαση!!


υγ.4. Το δάκρυ είναι ο εξαγνισμός της ψυχής...

Επιστροφή στους ρυθμούς...

Καλησπέρα σας!!

Πριν λίγο επέστρεψα ξανά πίσω στα Χανιά, τελειώνοντας έτσι οι παρατατεμένες διακοπές του Σεπτεμβρίου για μένα...

Είχα μια μικρή ταλαιπωρία & άγχος για το ταξίδι αλλά όλα βαίνουν ομάλα & σιγά σιγά είναι καιρός να προσαρμοστώ στους χειμερινούς ρυθμούς μου, σχολή γαρ & τρέξιμο με τα μαθήματα!!

Ξέρω πως χάθηκα αλλά ήταν επιβεβλημένο για λόγους υγείας & αποτοξίνωσης...

Τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Χρωστάω αναρτήσεις και έχω υποσχεθεί πως έρχονται!!

υγ.2.Υπέροχο το νέο album της Πέγκυς Ζήνα!!