Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Ότι θέλω το διεκδικώ...μπορώ όμως?

Καλησπέρα σας...

Αφορμή για την συγκεκριμένη ανάρτηση είναι το e-mail που έλαβα από τη Φωτεινή η οποία έγραψε το παρακάτω κείμενο και θέλω να το μοιραστώ με όλους εσάς...

Είναι δύσκολο μερικές φορές να καταλάβουμε τα παιχνίδια που μας παίζει η μοίρα , γιατί εκεί που νομίζεις ότι έχεις βρει αυτό που ψάχνεις κάτι γίνεται και αμέσως ανατρέπονται όλα όσα είχες σκεφτεί.
Ναι, έχεις βρει το άτομο που θες να είσαι μαζί του, να μοιραστείς τα πάντα , να του δοθείς αλλά μέσα σε όλα αυτά ανακαλύπτεις ότι δεν είναι μόνος αλλά υπάρχει και κάποιο άλλο πρόσωπο στη ζωή του που του δίνει όλα όσα ήθελες να του δώσεις. Ένα πρόσωπο που δεν το γνωρίζεις καν αλλά είναι αυτό που σου σπάει το όνειρο σου, άθελα του βέβαια.

Τότε όμως τι κάνεις; Απλά αποχωρείς; Παραδέχεσαι ότι άργησες ή ότι έχεις χάσεις το παιχνίδι; Κάθεσαι και διεκδικείς αυτό που θέλεις ;

Κατά τη γνώμη μου και νομίζω ότι πια πρέπει να γίνει κανόνας σε όλους μας το «ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ!» γιατί αν πραγματικά θέλουμε κάτι τόσο πολύ δεν το αφήσουμε έτσι; Ας παλέψουμε πρώτα ,ας κάνουμε ότι μπορούμε για να γίνει δικό μας . Tο να διεκδικείς δεν είναι κακό, αντίθετα το να μένεις αδρανής δείχνει δειλία κ έλλειψη αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης στον εαυτό σου .

Από τη στιγμή που υπάρχει το ελεύθερο της διεκδίκησης , που σου δίνεται από το άτομο που βρίσκεται μέσα στην σχέση δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα αφού εσύ από τη μεριά σου είσαι ελεύθερος. Βέβαια υπάρχει και ένα ήθος που δεν σου το επιτρέπει να το κάνεις αυτό. Γιατί κανένας δεν σκέφτεται σαν εσένα και γιατί κανένας δεν θα διεκδικήσει όσα σου αναλογούν αν δεν το κάνεις εσύ ο ίδιος. Δυστυχώς αυτό φαίνεται κάπως εγωιστικό αλλά στη σημερινή κοινωνία αυτό ισχύει.

Ωστόσο από την άλλη μεριά όμως όταν καταλάβεις πως όλη αυτή η διαδικασία σε κάνει χάλια ψυχολογικά και πως είναι τόσο ψυχοφθόρα και δεν μπορείς να την αντέξεις το καλύτερο για σένα είναι να αποχωρίσεις. Εκεί είναι το σημείο που πρέπει να σκεφτείς τον εαυτό σου, που πρέπει να σταματήσεις να τον παιδεύεις αφού όλο αυτό δε βγάζει πουθενά.

Έρχονται όμως μέρες που το άτομο αυτό σου λείπει υπερβολικά, σου φταίνε όλα γύρω σου, θες να το δεις ,να το αγγίξεις ,να το κάνεις να νιώσει όλα αυτά που κρατάς κρυμμένα μέσα στην καρδιά σου.
Είναι οι μέρες αυτές που σκέφτεσαι πως θέλεις μόνο να ζήσεις μια ζωή μαζί του και έτσι ξαφνικά δεν έχεις όρεξη να βγεις από το σπίτι, να μείνεις μέσα σκεπτόμενος εκείνο και τις μοναδικές στιγμές μαζί του και πως είσαι έτοιμος να έκανες τα πάντα για να ζήσεις αυτό που τόσο πολύ λαχταράς.

Και μετά περνάς και σε άλλο επίπεδο όπου έρχεται και ο εγωισμός, που τις περισσότερες φορές κάνει τα πράγματα χειρότερα, και σου μπαίνει στο μυαλό η σκέψη «να κάνω κάτι με κάποιον μόνο και μόνο για να ζηλέψει το άτομο που θέλω» . Εκεί είναι που πρέπει να σκεφτείς εσένα και μόνο εσένα και να σταματήσεις να σκορπάς τον εαυτό σου. Δεν αξίζει για τίποτα και για κανέναν, και θα το καταλάβεις αργότερα όταν πια θα είναι αργά.
Προχώρα μπροστά μην κοιτάξει πίσω σκέψου εσένα και όσους σε κάνουν πραγματικά ευτυχισμένο…
Είναι σίγουρα δύσκολο να το πάρεις απόφαση και να τα αφήσεις όλα πίσω σου όσο και να σε πονάει αυτό αλλά καλώς ή κακώς ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός ,αυτός που θα γιατρέψει τις πληγές της ψυχής σου.

Ας αγαπήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά ας σταματήσουμε να τον παιδεύουμε γιατί πολλές φορές δεν αξίζει καν να χαλάμε τη διάθεση μας για κάποιον, ούτως ή αλλιώς δε ξέρει κανείς τι θα συμβεί στο μέλλον οπότε…

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. Εύχομαι και πιστεύω πως σας προβλημάτισα. Μακάρι σε ανάλογες στιγμές να σκεφτείτε με ψυχραιμία και να κάνετε το σωστό.
Μην ξεχνάτε ποτέ τους ανθρώπους που σας στηρίζουν με το δικό τους τρόπο και σας κάνουν να χαμογελάτε…
Το χαμόγελο σας δίνει δύναμη και κουράγιο σε όσους είναι δίπλα σας…

ΥΓ.2. Ότι διαβάσατε παραπάνω είναι οι σκέψεις της Φωτεινής. Την ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που μου επέτρεψε να δημοσιεύσω το κείμενο της.

ΥΓ.3.Η συγκεκριμένη ανάρτηση είχε για παρέα μουσική το τραγούδι του Αντώνη Ρέμου με τίτλο Σ’ έχω δεν σ’ έχω.

Τίτλος: Σ' έχω δεν σ' έχω
Στίχοι:Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος


Σ'έχω δε σ' έχω μες στα χέρια μου
στην αγκαλιά μου σε κρατώ
κι ύστερα φεύγεις μ' ένα "σ'αγαπώ"
Σ' έχω σε σ' έχω μες στο αίμα μου
σαν την ανάσα, τη ζωή
κι ύστερα χάνεσαι μ'ένα φιλί

Σ' έχω δε σ' έχω δεν το αντέχω
να σε μοιράζομαι άλλο πια
ένοχα βράδια, κρυφά σημάδια
όλα θα γίνουν φανερά
σ' έχω δε σ' έχω δεν το αντέχω
να σε μοιράζομαι άλλο πια

Σ' έχω δε σ' έχω σ'ένα όνειρο
που πάντα χάνω όταν ξυπνώ
κι ύστερα πέφτουν όλα στο κενό
Σ' έχω δε σ' έχω μες στα χάδια μου
να σε κοιμίζω με φιλιά
κι ύστερα εσύ να φεύγεις μ' ένα "γειά"

Όσα μου παίρνεις δικά σου θα'ναι
μα όσα αφήνεις θα με πονάνε
τέσσερις τοίχοι δε με χωράνε
θα εκραγώ
μια νύχτα μόνο πως με τρελαίνει
κι ύστερα χώρια σαν δύο ξένοι
ο έρωτας σου θα με πεθαίνει
όσο θα ζω

Όριστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=QItDQCnUwjk

Καλή Ακρόαση!

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Μύρισε Χριστούγεννα, αλλά...

Καλησπέρα σας…

Καλό μήνα να έχουμε και να περάσουμε όμορφα τις γιορτινές μέρες μαζί με τους φίλους και την οικογένεια μας!

Πιστεύω πως τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι πολύ ξεχωριστά για διάφορους λόγους, όπως η παγκόσμια οικονομική κρίση, η αύξηση της εγκληματικότητας στη χώρα μας, η έντονη αμφισβήτηση των κομμάτων, η γενικότερη καχυποψία που επικρατεί στις ανθρώπινες σχέσεις.

Αναρωτιέμαι αν κανείς μπορεί ξέγνοιαστος ν’ αναμένει τις γιορτινές μέρες. Πως μπορείς να νιώσεις ήρεμος όταν γνωρίζεις πως οι υποχρεώσεις δε σταματούν και θα πρέπει συνέχεια να ξοδεύεις τα χρήματα σου για να καλύψεις τόσο τις ανάγκες σου όσο και τα χρέη σου;

Επιπλέον, πως μπορείς να περπατάς ξέγνοιαστος στο δρόμο όταν στο φανάρι είναι πιθανό να περάσει κάποιος και να σου αρπάξει τα προσωπικά σου αντικείμενα; Πώς να είσαι αισιόδοξος όταν βλέπεις ότι κανένα κόμμα δεν είναι αξιόπιστο και όλοι μένουν στα λόγια και στις υποσχέσεις; Ακόμα, στη σημερινή κοινωνία κυριαρχεί ο εγωισμός και οι ανθρώπινες σχέσεις τίθενται υπό διαρκή αμφισβήτηση γιατί τα τελευταία χρόνια το «εγώ» έχει αντικαταστήσει το «εμείς».

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μερικές από τις αιτίες που οδήγησαν στον περσινό ξεσηκωμό, ο οποίος επέφερε τη θλιβερή απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, ενός νέου που όλοι μας είχαμε την ανάγκη να μας εκφράσει και να μας εμπνεύσει, του σύγχρονου ήρωα με το όνομα Αλέξης

Αυτό το παιδί έγινε ο σύγχρονος ήρωας για πολλούς μικρούς και μεγάλους, έγινε η αιτία να ξεχυθεί ο κόσμος στο δρόμο και να διαδηλώσει για μια καλύτερη Ελλάδα σε όλους τους τομείς αλλά έγινε και η αιτία να γίνουν πολλές καταστροφές σε όλη την επικράτεια από τους γνωστούς «άγνωστους» μετά τη λήξη των μεγαλειωδών σ’ έκταση συλλαλητηρίων.

Αλήθεια, ποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί επιφέρουν την τάξη κατά την εκδήλωση των επεισοδίων από τα όργανα της τάξης; Ποια είναι τα κριτήρια της επιλογής των αστυνομικών για τη στελέχωση των διάφορων υπηρεσιών;

Ρώτησε κανείς πως αισθάνεται σήμερα η μητέρα του Αλέξη, πως ένιωσε τη φετινή επέτειο του θανάτου του και πως θα νιώθει κατά τη διάρκεια της δίκης των 2 ειδικών φρουρών;

Νομίζω πως δύσκολα θα έχω απαντήσεις για τις παραπάνω ερωτήσεις μου..

Κλείνοντας, αναρωτιέμαι ποια να είναι η ουσία να προκαλείς φθορές στη δημόσια περιουσία όταν ξέρεις πως εσύ ο ίδιος θα πληρώσεις μέσω των φόρων για την αποκατάσταση των ζημιών;

Όλοι μας έχουμε ευθύνη για την αγωγή και την κοινωνικοποίηση των νέων ανθρώπων κι ας μην αποποιούμαστε τούτη την ευθύνη γιατί αυτό είναι δείγμα δειλίας…

Σας χαιρετώ προσωρινά…

ΥΓ. Ποτέ μην αφήνετε γι’ αύριο ότι μπορείτε να κάνετε σήμερα γιατί στο τέλος δεν το κάνετε ποτέ!!

ΥΓ.2.Καιρό έχω να σας γράψω αλλά είχα φόρτο εργασίας εξαιτίας της σχολής και σας οφείλω μια συγγνώμη!!

ΥΓ.3. Πότε θα εφαρμοστούν οι νόμοι σε τούτη τη χώρα για να μειώσουμε το δημόσιο χρέος για το καλό όλων μας;

ΥΓ.4.Το χαμόγελο σας δίνει δύναμη, αγάπη και κουράγιο σε όσους είναι πραγματικά δίπλα σας… να το θυμάστε…