Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Mας τελείωσε και αυτός...

Καλησπέρα σας...

Πάει και αυτός ο μήνας...

Μ'αρέσει που ξεκίνησα μια ανάρτηση, πάτησα δημοσίευση και πριν προλάβω να την ολοκληρώσω είχα 4 σχόλια..!!

Μ' αρέσει όταν με ξαφνιάζετε όλοι σας !!

Τούτος ο μήνας κύλησε σχετικά γρήγορα, 14 μέρες διακοπές δεν είναι και λίγες από το πουθενά, πολλές βόλτες και λίγα μαθήματα...

Κρατάω πολλές θετικές στιγμές -σωστή αναφορά σε σχόλιο- και συνεχίζω αναμένοντας την αλλαγή του κλίματος λόγω τον εορτών & σίγουρα διαφορετικές μέρες γιορτών από τις περσινές που δε θέλω να θυμάμαι...

Εύχομαι από καρδιάς ένα δημιουργικό & ανατρεπτικό Δεκέμβριο γεμάτο υγεία, αισιοδοξία & μικρές ή μεγάλες επιτυχίες στη ζωή του καθενός!!

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ.

Αν μ'αγαπάς δωσ' μου ένα δρόμο
να τον βαδίζω με σένα αγκαλιά
αν μ'αγαπάς γίνε ζωή μου
όσο θα ρίχνει το σώμα μου σκιά..

εξαιρετικά αφιερωμένο...

υγ.2. Η αθήνα είναι τόσο πολύχρωμη & ιδιαίτερη αρκεί να ξέρεις να ζεις την κάθε στιγμή με τη διαφορετικότητα της...

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Η Αθήνα, η Δέκατη Φωτογραφία & το Bowling

Καλησπέρα σας...

Καιρό έχω να γράψω οφείλω να ομολογήσω αλλά πολλές φορές ο χρόνος "κυλάει" πιο γρήγορα απ'ότι το θέλω...

Πέρασε κιόλας μια βδομάδα που γύρισα από Αθήνα -εμένα μου φαίνεται πάλι ένας μήνας- και θέλω να ξαναφύγω, εδώ έλειψα της μάνας μου & μου το είπε απόψε ξαφνιάζοντας με, τι σου είναι οι γονείς τελικά...

Στην Αθήνα περνάω όμορφες & γεμάτες στιγμές περιτριγυρισμένος από ανθρώπους αληθινούς με χιούμορ αλλά και θετική ενέργεια, από ανθρώπους που με νοιάζονται & με ακούν συμβουλεύοντας με για το καλύτερο με ψυχραιμία & ηρεμία -είναι σημαντικά συσταστικά αυτά τα 2 ειδικά όταν έχεις "πεσμένη" ψυχολογία...

Έτσι λοιπόν, μετά από μια ωραία έξοδο που είχα με 2 αγαπημένους μου φίλους στον Κεραμεικό όπου τους εξέφρασα την επιθυμία να παίξω bownling ήρθε και η πρόταση τους λίγες μέρες μετά..

Συναντηθήκαμε σε γνωστό πολυχώρο στα νότια προάστια μαζί μ' ένα δικό τους φίλο & πήγαμε να παίξουμε bowling...

Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολα, είναι μέχρι να κάνεις 2 με 4 ρίψεις για να συνηθίσεις, αλλά μετά πέρασα υπέροχα !!

Την επόμενη μέρα, αν θυμάμαι καλά, ενημερώθηκα τηλεφωνικώς πως είχε έρθει το βιβλίο που είχα παραγγείλει!!

Ο τίτλος του;

Η Δέκατη Φωτογραφία του Γιώργου Παυλίδη !!

Αποφάσισα να το αγοράσω μετά από κάποια σχόλια που διάβασα & μετά από μια ανάρτηση όπου και πείστηκα πως αξίζει να το έχω στη συλλογή μου!!

Λεπτομέρειες και κριτική προσεχώς αλλά σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!!

Το μόνο που έχω να επισημάνω είναι πως το διάβασα μέσα σε 24 ώρες, μιας και δε σου "έκανε" όρεξη να το αφήσεις από τα χέρια σου -εδώ οφείλω τα μπράβο στο συγγραφέα για το ύφος & για τη ροή της υπόθεσης -

Μπράβο σου Γιώργο !!


Κλείνοντας τούτη την ανάρτηση, να σας αναφέρω πως συνάντησα μετά από 7 μήνες εκείνον που για μένα είναι τόσο ξεχωριστός, τόσο πολύτιμος & πραγματικά μου είχε λείψει πάρα πολύ...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Αγαπάω την Αθήνα τόσο για τις καλές όσο και για τις κακές στιγμές...

Η Αθήνα είναι όμορφη πόλη αρκεί να ξέρεις να ζεις...


υγ.2. Η εξέταση πήγε εξαιρετικά & τ'αποτελέσματά της είχαν θετική επίδραση στη ψυχολογία μου...


υγ.3.

Ό,τι αξίζει θα ζει
σ' ό,τι γερά μας ενώνει
κι ό,τι είναι λίγο, θα δεις
πως κάποια μέρα τελειώνει

αφιερωμένο...

υγ.4. Μετά από 6 μήνες κάναμε πάλι εκπομπή...


Τι υπέροχο συναίσθημα κι αυτό!!

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Οι τρεις επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου & η εξήγηση τους

Καλησπέρα σας...

Έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα και το περιεχόμενο του με άφησε έκπληκτο...

Έτσι θεώρησα σωστό να το μοιραστώ μαζί σας...

Απολαύστε το...

Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του.

 1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.

 2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.

 3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα.

Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.

Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

 1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!

 2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!

 3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!

  ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 
" Ο ΧΡΟΝΟΣ" είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. 

Μπορούμε ν' αποκτήσουμε χρήμα, αλλά όχι  περισσότερο χρόνο. 


Όταν αφιερώνουμε χρόνο σ' ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.

 


Ο χρόνος είναι η ζωή μας.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι ο χρόνος σου !!!

Και εσύ, φίλε μου, αν  έχεις τη "διαίσθηση", θα καταλάβεις
ποιος, πότε και γιατί  σου δίνει το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ !!!

υγ. Έχει δίκιο πολλές φορές όμως δέχεσαι και την αχαριστία...
Τότε τι γίνεται; 

υγ.2. Δώσε το χρόνο σου σε κάποιον αρκεί να νιώθεις καθετί που λες & κάνεις...

Μην υποκριθείς, αν υποκριθείς καλύτερα να φύγεις από τη ζωή του για το καλό και των δυο σας!!

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Πέρασαν κιόλας 3 μήνες…

Είναι δύσκολο να περιγράψω όλα όσα νιώθω αυτή τη στιγμή
Είναι δύσκολο να εκφραστούν τα συναισθήματά μου…

Είναι δύσκολο να χάνεις το άλλο σου μισό…
Είναι δύσκολο να χάνεις το δικό σου άνθρωπο…

Είχα υποσχεθεί ένα κείμενο πριν 3 μήνες περίπου, σε έναν άνθρωπο που με έχει βοηθήσει πολύ…

Ίσως όμως τότε δεν έβρισκα τη δύναμη να το κάνω…

Σήμερα όμως την έχω… 3 μήνες μετά από το χαμό του δικού ανθρώπου…
Της δικιάς μου φίλης… Της δικιάς μου μαμάς

3 μήνες πέρασαν και δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω… Ή δεν θέλω να το πιστέψω

Δεν σε βλέπω… Δεν σε ακούω… Δεν σε αγγίζω…

  • Δεν μου χαμογελάς πια…
  • Δεν μου κάνεις γκριμάτσες…
  • Δεν μου κάνεις ματάκια…
  • Δεν με πειράζεις…
  • Δεν μου γκρινιάζεις…
  • Δεν θυμώνεις…
  • Δεν στεναχωριέσαι…

Και όλα αυτά… ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ…

Έφυγες…
 

Έφυγες και πήρες μαζί σου ένα κομμάτι από την καρδιά μου, από την ψυχή μου, από το μυαλό μου, από τη ζωή μου…

  • Γιατί;
  • Γιατί τόσο νωρίς;
  • Γιατί δεν χάρηκες όλα όσα έπρεπε να χαρείς;
  • Όλα όσα χαίρεται ένας γονιός για το παιδί του;

Πριν 5 μήνες θυμάμαι που ήμασταν μαζί στο νοσοκομείο και σε ρωτούσα συνεχώς… Κάθε μέρα… Επί 41/2 μήνες…

΄΄Μαμά;; Θα γίνεις καλά να πάμε στο σπιτάκι μας;;΄΄

Και εσύ, με κοιτούσες με ένα αθώο βλέμμα και μου έγνεφες καταφατικά…

Δεν θα ξεχάσω ποτέ που σε κοιτούσα μέσα στα μάτια και σου έλεγα…

΄΄ΜΑΝΟΥΛΑ ΣΆΓΑΠΑΩ…΄΄

Και εσύ μου έκανες ματάκια και όταν σε ρωτούσα αν αυτό είχε ανταπόκριση μου έγνεφες πάλι καταφατικά…

Άλλωστε ποιο παιδί δεν αγαπάει τη μαμά του;; Ποια μάνα δεν αγαπάει το παιδί της;;

Δεν ξεχνούσα να σου υπενθυμίζω κάθε μέρα να έχεις δύναμη, πίστη και ελπίδα…
Μα πάνω απ’όλα πίστη…

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τελευταίο σου χαμόγελο
Όταν σου είπα ΄΄Μαμά φεύγουμε επιτέλους για Ρόδο.. Φεύγουμε μετά από 4
1/2 μήνες παραμονής μας στην Κρήτη…΄΄

Με κοίταξες…
Μου έδωσες ένα δυνατό χαμόγελο και έκλεισες τα μάτια…
Έδειχνες ικανοποίηση και ευτυχία…

Πού να ήξερα ότι αυτό θα ήτανε το τελευταίο σου χαμόγελο;
Πού να ήξερα ότι δεν πρόκειται να σε ξανακούσω;

Φύγαμε…

Αλλά δεν άντεξες μανούλα μου

Η ευτυχία η δικιά μου και η δικιά σου που θα γυρίζαμε επιτέλους στο μέρος μας δεν άντεξε για πολύ…
Σε έχασα σε 6 ημέρες…

Ήθελες φαίνεται να φύγεις στο δικό σου νησί… Στο δικό σου σπίτι…

Ο πόνος, η λύπη, η στεναχώρια μεγάλη…
Η απουσία σου μεγαλύτερη…
Μου λείπεις… Μου λείπεις πολύ…
Θέλω τόσα να σου πω και δεν μπορώ…
Ελπίζω τουλάχιστον να είσαι καλά…
Σ’αγαπάω…
Σ’αγαπάω πολύ…

Η κόρη σου


Υ.Σ (1).
                                     Μανούλα έφυγες νωρίς
και έκανες να κλαίμε,
αυτούς που σε αγαπήσαμε
και ένα γιατί να λέμε.

Από κοντά μας έφυγες,
να ζήσεις μακριά μας,
μα τώρα ζεις μια άλλη ζωή
μέσα στα όνειρα μας.

Μα όσο μακριά κι αν έφυγες
θα ζεις πάντα κοντά μας,
στις αναμνήσεις του μυαλού
και μέσα στη καρδιά μας.

Πάντα θα σε θυμόμαστε
και θα σε αγαπάμε
και όλα αυτά που ζήσαμε,
μες στη καρδιά μας θα ’ναι.

Βαθιά μέσα στις σκέψεις μας
θα είσαι χαραγμένη,
για μας που σ’αγαπήσαμε
θα ζεις ευτυχισμένη.


Υ.Σ (2). Ευχαριστώ όλους όσους ήταν δίπλα μου σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής μου…
Ευχαριστώ εσένα που για άλλη μια φορά δεν φοβήθηκα να λυγίσω γράφοντας αυτό το κείμενο.

Υ.Σ (3). Μην ξεχνάτε να λέτε "Σ’Αγαπάω" στους ανθρώπους που είναι πραγματικά δίπλα σας..

Μην ξεχνάτε να λέτε "Σ’Αγαπάω" στον άνθρωπο που σας έφερε στη ζωή

Να το λέτε όμως μέσα από τη ψυχή σας.. Και να το εννοείτε..
Και όχι απλά επειδή πρέπει και επειδή θέλουνε να το ακούσουνε…

Υ.Σ (4). © Κική Χαρινού

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Αθήνα σου ήρθα!!

Καλησπέρα σας...

Να λοιπόν που είναι οι εκλογές χρήσιμες σε κάτι!!

Που;

Στις διακοπές φυσικά!!

Πέντε μέρες περίπου στην Αθήνα για μένα είναι μια δόση ανανέωσης & χαλάρωσης!!

Για το αν ψηφίσω είναι μια άλλη ιστορία αν και έχω μεγάλη περιέργεια για τ'αποτελέσματα σε πολλές περιοχής τούτης της χώρας!!

Σας προτείνω να ψηφίσετε με βάση τη λογική & τα "πιστεύω" σας & όχι τα μεγάλα λόγια που έχουν ειπωθεί απ' όλους!!

Είναι συνταγματικό δικαίωμα η ψήφος & ο μόνος τρόπος πίεσης προς τους έχοντες εξουσία!!

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. Έχουμε και επίσκεψη για τ'αποτελέσματα της επέμβασης αν και θεωρώ πως όλα βαίνουν πολύ καλώς...

ΥΓ.2.

Κάτι απ'τα αύριο γλυκό σαν τ'όνειρό μας
τότε θα νιώσεις πως υπάρχουμε ξανά
φυσάει τ'ακούς;
φυσάει...

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Φτάσαμε τις 100 & Καλά να μας μπει!!

Καλησπέρα σας...


Φτάσαμε τις 100!!

Είμαι πολύ περήφανος γιατί στο αγαπημένο μου ιστολόγιο έφτασα τις 100 αναρτήσεις!!
Είμαι περήφανος για το "πνευματικό" μου παιδί, όπως το αποκαλώ πολύ συχνά!!

Οφείλω να ομολογήσω πως έχω γνωρίσει πολλά διαφορετικά άτομα μέσα από τα γραφόμενα τους & από τα σχόλια τους..

Τους ευχαριστώ όλους για τα σχόλια τους & τις επισκέψεις τους!!

Αυτό ήταν το ένα θέμα τούτης της ανάρτησης, έχει ακόμα ένα βέβαια που είναι το ακόλουθο...

Καλά να μας μπει...ο μήνας βρε παιδιά!!

Επίσημα πλέον έφτασε ο χειμώνας!!

Ήρθε η στιγμή να νιώσουμε το κρύο, να ντυθούμε με ζεστά ρούχα, να ταλαιπωρηθούμε λίγο από τις ιώσεις, από τις μελαγχολίες αλλά κυρίως να νιώσουμε πως έρχονται τα Χριστούγεννα!!

Εύχομαι σε όλους υγεία, χαμόγελα, υπομονή & επιμονή για όλα όσα γίνονται στη ζωή σας!! 

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. Από το στόμα σου στου Θεού το αυτί zoyzoy, για το σχόλιο που έκανες στην προηγούμενη ανάρτηση!!

ΥΓ.2.It's my life
It's now or never
I ain't gonna live forever
I just wanna live while I'm alive

(It's my life)
My heart is like an open highway
Like Frankie said, "I did it my way"
I just wanna live while I'm alive
'Cause it's my life


αφιερωμένο...