Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Ελλάδα η χώρα με τους δικούς της κανόνες!

Καλησπέρα σας!

Εδώ και καιρό ήθελα να γράψω αλλά όλο κάτι προέκυπτε..

Παρακολουθούσα χτες το βράδυ τον 2ο τελικό του πρωταθληματος καλαθοσφαίρισης (μπάσκετ) μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ και πραγματικά αγανάκτησα..

Ο λόγος?

Πώς γίνεται ξαφνικά κάποιος να πετάει μια φωτοβολίδα και να καίγεται η τσάντα του Βασιλόπουλου και για 5 λεπτά να γίνεται πανικός από τους καπνούς?

Πώς γίνεται να είμαστε οι μοναδική χώρα που ΔΕΝ εφαρμόζουμε τους νόμους?

Πώς γίνεται ΟΛΟΙ να βρίσκουμε τρόπο να περνάμε καλά ακόμα και αν παραβιάζουμε τους νόμους?

Ακούω και διαβάζω καιρό τώρα για εφαρμογή του νόμου κατά της βίας...

Αποτελέσματα γιατί δεν βλέπω?

Κατά καιρούς γίνονται συλλήψεις και δίκες αλλά μέχρι να βγει η ετυμηγορία περνάει καιρός..

Σε τούτη τη χώρα βασιλεύει η λαμογιά,ο εγωισμός,η ζήλια και η κακία..!

Εύχομαι στο άμεσο ή έστω μακρινό μέλλον να ύπαρχει μια πρόοδος μήπως και μπόρεσουμε να διαχειριστούμε τα πλεονεκτήματα που έχουμε ως χώρα και να έχουμε ΤΕΡΑΣΤΙΑ οφέλη..

Είναι τόσο δύσκολο να βρεθούν 100,200, δε ξέρω πόσοι λογικοί άνθρωποι ώστε να ασκηθεί πίεση στην κεντρική εξουσία και παράγεται έργο με μεγαλύτερη ένταση κ ποσότητα?

Το έχω πει αλλά πλέον θα το γράψω..

Μόλις δω αξιόλογες μαζικές κινήσεις είμαι έτοιμος να συμμετέχω και εγώ..

Μάλλον ζητάω πολλά νομίζω...!

Σας χαιρετώ προσωρινά και υπόσχομαι να γράψω ακόμα περισσότερα σύντομα..

Να χαμογελάτε για να κάνετε τους άλλους ν'ανησυχούν!

ΥΓ.Μουσική συντροφιά σε τούτη την ανάρτηση ήταν το τραγούδι του Γιάννη Βαρδή με τίτλο "Σε ότι θέλεις θα 'μαι εδώ"

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Η αντίθεση των συναισθημάτων μας...

Καλησπέρα σας...

Αρχικά, αισθάνομαι τόσο περίεργα εδώ και αρκετή ώρα..νιώθω μέσα μου ένα "σφίξιμο" και προσπαθώ να βρω το γιατί...

Σε κάθε κίνηση μας υπάρχει ένα "γιατί" και ένα αποτέλεσμα των πράξεων μας..

Έπειτα σήμερα συνάντησα ένα παλιό συμμαθητή μου, τον Θοδωρή και αισθάνθηκα πολύ αμήχανα..

Χάρηκα από τη μία αλλά από την άλλη άνοιξε το "ντουλάπι" με τις αναμνήσεις (όταν ήρθα σπίτι) και μελαγχόλησα..

Πόσες φορές άραγε ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω για να έχω διαφορετικές επιλογές στις πράξεις που έκανα στο παρελθόν (είτε πρόσφατο είτε μακρυνό)

Πόσες φορές έχετε σκεφτεί το ίδιο και εσείς?

Το παρελθόν οδηγεί στο παρόν και το παρόν δημιουργεί το μέλλον..

Έχω να προσθέσω και κάτι άλλο..

Πόσο γρήγορες είναι οι εναλλαγές των συναισθήματων μας σε σχέση με τα ερεθίσματα που δεχόμαστε?

Όπως αναφέρω και στο τίτλο της συγκεκριμένης ανάρτησης η αντίθεση των συναισθήμάτων μας είναι διαρκής όπως πχ. χαρά - λύπη.. (πόσο έντονα τα έζησα μέσα σε λίγα λεπτά!)

Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω πως...

πολλές φορές είναι πολύ δύσκολο να κάνεις πράξη όλα αυτά που αισθάνεσαι και πως όσο τα λόγια αγγίζουν την καρδιά τόσο ένα φιλί δείχνει όλα εκείνα που δεν λέγονται...

Σ'Αγαπάω και Σ'Εκτιμάω γιατί το αξίζεις...

Να το θυμάσαι..

Αφιερωμένη η συγκεκριμένη ανάρτηση σ'ένα τόσο ξεχωριστό πλάσμα.. που θέλω να χαμογελάει..

για σένα..

ΥΓ. "Σου το αφιερώνω..." "συντροφιά" μου σε τούτη την συνάρτηση..
(το λατρεύω γιατί είναι σχεδόν ίδιο με αυτό που έγραψα εγώ πριν καιρό)

αφιερωμένο...

Τίτλος: Σου το αφιερώνω
Στίχοι: Γιάννης Μαλλιάς
Μουσική: Ιορδάνης Παύλου
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Κιάμος


Το δικό μου τραγούδι δε θα μοιάζει με άλλα
η κατάθεση θα΄ναι της δικής μου ψυχής
Κρύβει έρωτες πάθη κρύβει λάθη μεγάλα
το ξεγύμνωμα θα΄ναι της δικής μου ζωής

Σου το αφιερώνω το έγραψα για σένα
όταν θα το ακούσεις θα θυμάσαι εμένα
Σου το αφιερώνω και αν το ψιθυρίσεις
θα έχω μια ελπίδα πως θα μ΄αγαπήσεις

Στο δικό μου τραγούδι θέλω απόψε ν΄ανέβεις
αν κι εσύ ταξιδεύεις μέσα απ΄τη μουσική
στο δικό μου τραγούδι θέλω απόψε ν΄ανέβεις
αν κι εσύ θα γυρεύεις μια καινούρια ζωή

Σου το αφιερώνω το έγραψα για σένα
όταν θα το ακούσεις θα θυμάσαι εμένα
Σου το αφιερώνω και αν το ψιθυρίσεις
θα έχω μια ελπίδα πως θα μ΄αγαπήσεις

Το δικό μου τραγούδι δε θα μοιάζει με άλλα..

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=3QIUSiAuQ-k

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Αγωνία,Χαρά,Ενθουσιασμός!

Καλησπέρα σας!

Καλό Μήνα!

Σας έλειψα?

Έχω να γράψω πάνω από ένα μήνα και έχω τόσα πολλά να γράψω..

Αρχικά,να επισημάνω ότι επιστροφή ξανά στην κρήτη μετά από τις διακοπές του Πάσχα..!

Έπειτα λέω να ξεκινήσω από τα πιο πρόσφατα για να κάνω ένα ταξίδι μες στο χρόνο μέσα από τα όσα έγιναν όλο αυτό το διάστημα..

* Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ είναι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ για 5η ΦΟΡΑ!
( πλέον κατέχει ένα εκπληκτικό ρεκορ 5 κατακτήσεων εκ των οποίων οι 4 μέσα σε μια δεκαετία )
* Πέρασα μια υπέροχη μέρα (την τελευταία μου στην Αθήνα πριν την αναχώρησή μου) που ήθελα πραγματικά να σταματήσω το χρόνο..
* Γνώρισα ένα υπέροχο πλάσμα (Παρθένος με οροσκόπο καρκίνο) που πραγματικά έχει υπέροχο μυαλό και χαρακτήρα..αλλά θέλει πολύ δουλειά ακόμα στον τομέα της ψυχολογίας..
Υπομονή να έχουμε και όλα γίνονται!
* Πήγα Πανούλη και πέρασα ΤΕΛΕΙΑ!

Επιτέλους πήρα ξανά αυτό που ήθελα..
Σιγά σιγά έχω δίπλα μου αυτά που θα με κάνουν ισχυρό και θα με οδηγήσουν στους στόχους μου..!
* Δυστυχώς όμως υπήρξαν και άτομα που με στεναχώρησαν με την αναξιοπιστία τους..
Τέσσερα άτομα έχουν μπει σε "μαύρη" λίστα
* Πέρασα υπέροχα Σαλαμίνα μαζί με τη Ρία και το Σάκη (αν και μ'αυτό το παιδί θα πλακωθούμε γιατί έχει αλλοπρόσαλλες αντιδράσεις ώρες ώρες!)

Έχω μπρόστα μου δρόμο για να τελειώσει και αυτό το εξάμηνο το οποίο πρέπει να είναι επιτυχήμένο για να μπορέσω να φτάσω στο τέρμα της διαδρομής αυτής και να γίνω ανεξάρτητος από τους γονείς μου...

Σας χαιρετώ προσωρινά και υπόσχομαι να γράψω περισσότερο για όλα όσα συνέβησαν τις μέρες της απουσίας μου...

Να χαμογελάτε για να κάνετε τους άλλους ν'ανησυχουν!

ΥΓ. Ένα υπέροχο τραγούδι άκουγα γράφοντας τα παραπάνω..

Τίτλος: Είναι κάτι δειλινά
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Ιακώβου

Το σπίτι φυλακή μια Κυριακή ακόμα μακριά σου
πώς φτάσαμε ως εδώ ξένοι
κι οι δυο να ζούμε για φαντάσου
ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που΄χες πει
πως για να μ΄αγαπήσεις δε φτάνει μια ζωή

Είναι κάτι δειλινά που νιώθω ερημιά
παράπονο με πιάνει
είναι θάνατος αργός αυτός ο χωρισμός
κομμάτια μ΄έχει κάνει
Είναι κάτι δειλινά που χάνομαι ξανά
στα μάτια τα δικά σου
η ζωή μου μια πληγή κρυφά αιμορραγεί
που είμαι μακριά σου

Ξυπνάω το πρωί και η ζωή ανόητη μου μοιάζει
το σπίτι αδειανό δεν είσαι εδώ κι η μέρα σκοτεινιάζει
Ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που΄χες πει
πως για να μ΄αγαπήσεις δε φτάνει μια ζωή

Είναι κάτι δειλινά που νιώθω ερημιά
παράπονο με πιάνει
είναι θάνατος αργός αυτός ο χωρισμός
κομμάτια μ΄έχει κάνει
Είναι κάτι δειλινά που χάνομαι ξανά
στα μάτια τα δικά σου
η ζωή μου μια πληγή κρυφά αιμορραγεί
που είμαι μακριά σου

Αφιερωμένο στο Ζώη για την υπέροχη βραδιά που περάσαμε μαζί στον Πάνο..

Με αγάπη και εκτίμηση..

Μέχρι τις 10/7 έχουμε να πάμε πολλές φορές ακόμα Ζώη!

Ορίστε και το LinK: http://www.youtube.com/watch?v=oc0nFs_2r3w