Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Μικρά μυστικά της ψυχής μου..

Καλησπέρα σας...

Σας έλειψα νομίζω..

Σημαντική επισήμανση!Η σημερινή ανάρτηση γράφτηκε στις 24/06/09 χειρόγραφα...

Ας ξεκινήσω λοιπόν...

  • Γίνεται να συνδυαστεί η χαρά με τη λύπη?
  • Γίνεται να συνδυαστεί το άγχος και η κούραση με το χαμόγελο ενός ανθρώπου που έχει ιδιαίτερη σημασία για τη ζωή μου?

    Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό γίνεται και μάλιστα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή..!
    Νομίζω ότι χρείαζεται μια εξήγηση για όλα τα παραπάνω..
Σωστά?

Λοιπόν, νιώθω χαρά γιατί είμαι ξανά στην Αθήνα έστω και μετά από 15 μέρες πίεσης και αγχους για τις εξετάσεις

Από την άλλη όμως νιώθω λύπη γιατί είμαι σε κάπως "ανάποδη" κατάσταση" εδώ και μια βδομάδα και προσπαθώ να βάλω σε ισορροπία τον εαυτό μου.

Πιστεύω, ότι δεν είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής μου λόγω του άγχους και της απορίας για που έχω για την καλοκαιρινή δουλειά και για τ' αποτελέσματα των μαθημάτων που περιμένω..

Όσον αφορά το άγχος και το χαμόγελο που ανέφερα να το εξηγήσω λίγο καλύτερα...

Άγχος και πίεση, λόγω των πολλών μαθημάτων που έδωσα (10 συνολικά) και κυριώς για το τι αποτελέσματα θα προκύψουν.

Άγχος όμως, και για το τι με περιμένει φέτος με τη δουλειά,που τόσο πολύ θέλω, η οποία είναι αρκετά δύσκολη και με υψηλότερες απαιτήσεις θα τολμήσω να πω...

Έπειτα, μ' ενδιαφέρει πολύ το χαμόγελο ενός προσώπου,μιας μικρής υπέροχης και ανατρεπτικής πριγκίπισσας ή αλλιώς λαμόγιο όπως την αποκαλώ εγώ...

Γιατί μ' ενδιαφέρει?

Επειδή, είναι ένα πλάσμα που έχει πολλές πληγές στη ζωή του και χρειάζεται κάποιον να τη στηρίζει ώστε να μπορέσει να πιστέψει ξανά στον εαυτό της και να πετύχει σε κάθε μεγάλο και μικρό στόχο που θέτει στη ζωή της..

Επιπλέον, είναι καλό και σωστό ν' αποδεικνύουμε κάθε χτύπο της καρδιάς με πράξεις έτσι ώστε να κάνουμε τους γύρω μας ευτυχισμένους και χαμογελαστούς..

Τέλος, να επισημάνω γι' ακόμα μια φορά τη σημασία της στήριξης και της αγάπης σε όσους ανθρώπους θεωρεί ο καθένας ξεχωριστούς για τη ζωή του..

Σας χαιρετώ προσωρινά και υπόσχομαι να γράψω ακόμα περισσότερα σύντομα..

ΥΓ. Μακάρι να ήσουνα εδώ...σώμα με σώμα..στόμα με στόμα με μια ανάσα με μια φωνή...

ΥΓ.2. Αφιερωμένη η συγκεριμένη ανάρτηση σε 2 ανθρώπους, τη Ρία και τη Δήμητρα με αγάπη και εκτίμηση..

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Πολιτικοί ή πολιτική?

Καλησπέρα σας...

Σας έλειψα?

Αρχικά, "Όλη η χώρα είναι συγκλονισμένη από τον αθώο θάνατο του αστυνομικού από τρομοκράτες.." Αυτό είναι το κύριο μήνυμα που "βγαίνει" από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για το προχτεσινό επεισόδιο με το θάνατο του αστυνομικού με ανήλικο παιδί παρακαλώ..

Γιατί πάντα να σκοτώνονται ανυποψίαστοι πολίτες από κάποιους που αυτοαποκαλούνται "τιμώροι" ή "επαναστάτες?"

Δημοκρατία έχουμε,ελευθερία λόγου έχουμε αλλά αυτή την λανθασμένη νοοτροπία που έχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ δεν μπορώ να την καταλάβω...

Και βεβαίως κατόπιν εορτής επισημαίνουμε τα λάθη που έγιναν...

'Επειτα, οφείλω να επιδοκιμάσω το σημερινό πρωτοσέλιδο της "Απογευματινή" με τίτλο "Να γίνουν 200 βουλευτές" όπως φυσικά και το άρθρο που υπάρχει.

Το σύνταγμα το προβλέπει αλλά κατά πόσο κάποιοι θέλουν να εφαρμοστεί?

Τα ποσά που αναφέρονται στο άρθρο είναι υπερβολικά μεγάλα και σε πέριοδο κρίσης όπως αυτή που βιώνουμε τα χρήματα αυτά αξίζει να εξοικονομηθούν..

Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί βουλευτές που πραγματικά έμπρακτα δεν αποδίδουν κάποιο έργο άρα γιατί να έχουν τα προνόμια του βουλευτή?

Θα χαρώ πάρα πολύ αν δω μια τέτοια καινοτομία και ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα γραφτεί στην ιστορία..

Τέλος, οφείλω ν'αποκαλύψω την προτίμηση που έχω σε κάποιους πολιτικούς αλλά και υπουργούς (δεν θα μπω σε λεπτομέρειες ονομάτων) γιατί πραγματικά αποδίδουν σημαντικό έργο για την χώρα και μάλιστα έχουν και μέλλον στην πολιτική...

Ας φύγουν κάποιοι που πραγματικά έχω βαρεθεί να τους βλέπω στα τηλεοπτικά "παράθυρα" και στα έδρανα χωρίς ουσιαστικό λόγο και έργο..

Σας χαιρετώ προσωρινά και υπόσχομαι να γράψω ακόμα περισσότερα σύντομα..

ΥΓ.Ελπίζω να μην σας κούρασα με τη σημερινή συνάρτηση..

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Εσύ,η ψυχή και τα θέλω μας...

Καλησπέρα σας!

Καιρό έχουμε να τα πούμε.. δυστυχώς..

Υπάρχουν τόσες σκέψεις στο μυαλό μου που δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τις γράψω όλες τώρα..

Αρχικά, έκλεισα κ επίσημα τα 22 χρόνια ζωής..!Πέρασα μια πολύ ιδιαίτερη μέρα την Κυριακή 14 Ιουνιού..γεμάτη από ευχές από πολλούς και ξεχωριστούς ανθρώπους...

Έπειτα, έχω μια απορία την οποία θέλω να μοιραστώ με όλους εσάς..

Πως γίνεται σε κάθε προεκλογική περίοδο να χρησιμοποιούμε τόνους χαρτιού που τελικά καταλήγουν στο καλάθι των αχρήστων αντί να καταλήγουν στην ανακύκλωση?

Αλήθεια σε τούτη τη χώρα υπάρχει ανακύκλωση?

Ξέρουμε που πραγματικά καταλήγουν όλα τ'αντικείμενα που τοποθετούμε στους μπλε κάδους?

Αν δεν κάνω λάθος είμαστε από τις τελευταίες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα της ανακύκλωσης..

  • Πότε επιτέλους θα υπάρξει ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ στους τομείς της δημόσιας ζωής?

  • Πότε θα δώσουμε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ σημασία στο ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ?

μόνο όταν καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά?

  • Πρέπει ότι κάνουμε ν'αποσκοπεί στο κέρδος και στη δόξα?
Επιπλέον, θέλω ν'αναφερθώ στον αθλητισμό που θεωρώ ότι υπάρχει πολύ παρασκήνιο..

Το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και καλαθοσφαίρισης (αναφέρομαι μόνο σ' αυτά τα 2 γιατί είναι τα πιο δημοφιλή) με την ανάδειξη των αντίστοιχων πρωταθλητών.

Όμως και πάλι είχαμε ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ και δεχτήκαμε τη γενική κατακραυγή εντός και εκτός συνόρων..

Μήπως επιτέλους πρέπει να τηρηθούν οι κανόνες και όσοι τα προκαλούν να δέχονται τις συνέπειες του νόμου?

Δυστυχώς είμαι απαισιόδοξος ως προς την τήρηση και εφαρμογή γιατί και πάλι υπάρχει στη μέση το οικονομικό και πολιτικό ώφελος..

Κλείνοντας θέλω να θέσω ένα ερώτημα μήπως και βρω την απάντηση..

Ν'ακολουθούμε τα θέλω μας ή τα συναισθήματα μας?

Θέλω πολλά μα δεν μπορώ να τα έχω..η καρδιά θέλει πολλά μπορεί όμως να τα έχει?

Σας χαιρετώ προσωρινά και υπόσχομαι να γράψω ακόμα περισσότερα σύντομα..

Να χαμογελάτε για να κάνετε τους άλλους ν'ανησυχούν!Το χαμόγελο σας δίνει δύναμη,αγάπη και κουράγιο σε όσους είναι πραγματικά δίπλα σας με πράξεις..

ΥΓ. Αφιερωμένη η συγκεκριμένη συνάρτηση σε σένα που είσαι μακριά αλλά με σκέφτεσαι κάθε στιγμή..

ΥΓ.2.Μουσική συντροφιά σε τούτη την ανάρτηση ήταν το τραγούδι της Μαριάντας Πιερίδη με τίτλο Βιάσου...

Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Αλέξανδρος Βουραζέλης
Πρώτη εκτέλεση: Μαριάντα Πιερίδη


Δεν μπορώ να καταλάβω δεν μπορώ
Πως φτάσαμε εγώ κι εσύ να μην υπάρχουμε μαζί
Ευτυχώς σε είδε ένας κοινός γνωστός
Συνέχεια μίλαγες για μας μετάνιωσες μα δεν τολμάς

Θέλω ξανά τα φιλιά σου, το τηλεφώνημα σου
Βιάσου μου έλειψες πολύ
Θέλω ξανά τ'όνομά σου και τα χαμόγελά σου
Βιάσου δεν έχω αναπνοή

Δυνατή σε όλους δείχνω δυνατή
Μα όταν σπίτι μου γυρνώ σε σκέφτομαι μελαγχολώ
Μα προχθές σε μια κουβέντα από αυτές
Που οι φίλες λένε μυστικά με πιάσαν τ'αναφίλητα

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=HGJ7wZOZPAo