Καιρό έχουμε να τα πούμε.. δυστυχώς..
Υπάρχουν τόσες σκέψεις στο μυαλό μου που δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τις γράψω όλες τώρα..
Αρχικά, έκλεισα κ επίσημα τα 22 χρόνια ζωής..!Πέρασα μια πολύ ιδιαίτερη μέρα την Κυριακή 14 Ιουνιού..γεμάτη από ευχές από πολλούς και ξεχωριστούς ανθρώπους...
Έπειτα, έχω μια απορία την οποία θέλω να μοιραστώ με όλους εσάς..
Πως γίνεται σε κάθε προεκλογική περίοδο να χρησιμοποιούμε τόνους χαρτιού που τελικά καταλήγουν στο καλάθι των αχρήστων αντί να καταλήγουν στην ανακύκλωση?
Αλήθεια σε τούτη τη χώρα υπάρχει ανακύκλωση?
Ξέρουμε που πραγματικά καταλήγουν όλα τ'αντικείμενα που τοποθετούμε στους μπλε κάδους?
Αν δεν κάνω λάθος είμαστε από τις τελευταίες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα της ανακύκλωσης..
- Πότε επιτέλους θα υπάρξει ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ στους τομείς της δημόσιας ζωής?
- Πότε θα δώσουμε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ σημασία στο ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ?
μόνο όταν καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά?
- Πρέπει ότι κάνουμε ν'αποσκοπεί στο κέρδος και στη δόξα?
Το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και καλαθοσφαίρισης (αναφέρομαι μόνο σ' αυτά τα 2 γιατί είναι τα πιο δημοφιλή) με την ανάδειξη των αντίστοιχων πρωταθλητών.
Όμως και πάλι είχαμε ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ και δεχτήκαμε τη γενική κατακραυγή εντός και εκτός συνόρων..
Μήπως επιτέλους πρέπει να τηρηθούν οι κανόνες και όσοι τα προκαλούν να δέχονται τις συνέπειες του νόμου?
Δυστυχώς είμαι απαισιόδοξος ως προς την τήρηση και εφαρμογή γιατί και πάλι υπάρχει στη μέση το οικονομικό και πολιτικό ώφελος..
Κλείνοντας θέλω να θέσω ένα ερώτημα μήπως και βρω την απάντηση..
Ν'ακολουθούμε τα θέλω μας ή τα συναισθήματα μας?
Θέλω πολλά μα δεν μπορώ να τα έχω..η καρδιά θέλει πολλά μπορεί όμως να τα έχει?
Σας χαιρετώ προσωρινά και υπόσχομαι να γράψω ακόμα περισσότερα σύντομα..
Να χαμογελάτε για να κάνετε τους άλλους ν'ανησυχούν!Το χαμόγελο σας δίνει δύναμη,αγάπη και κουράγιο σε όσους είναι πραγματικά δίπλα σας με πράξεις..
ΥΓ. Αφιερωμένη η συγκεκριμένη συνάρτηση σε σένα που είσαι μακριά αλλά με σκέφτεσαι κάθε στιγμή..
ΥΓ.2.Μουσική συντροφιά σε τούτη την ανάρτηση ήταν το τραγούδι της Μαριάντας Πιερίδη με τίτλο Βιάσου...
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Αλέξανδρος Βουραζέλης
Πρώτη εκτέλεση: Μαριάντα Πιερίδη
Δεν μπορώ να καταλάβω δεν μπορώ
Πως φτάσαμε εγώ κι εσύ να μην υπάρχουμε μαζί
Ευτυχώς σε είδε ένας κοινός γνωστός
Συνέχεια μίλαγες για μας μετάνιωσες μα δεν τολμάς
Θέλω ξανά τα φιλιά σου, το τηλεφώνημα σου
Βιάσου μου έλειψες πολύ
Θέλω ξανά τ'όνομά σου και τα χαμόγελά σου
Βιάσου δεν έχω αναπνοή
Δυνατή σε όλους δείχνω δυνατή
Μα όταν σπίτι μου γυρνώ σε σκέφτομαι μελαγχολώ
Μα προχθές σε μια κουβέντα από αυτές
Που οι φίλες λένε μυστικά με πιάσαν τ'αναφίλητα
Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=HGJ7wZOZPAo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου