Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Ότι θέλω το διεκδικώ...μπορώ όμως?

Καλησπέρα σας...

Αφορμή για την συγκεκριμένη ανάρτηση είναι το e-mail που έλαβα από τη Φωτεινή η οποία έγραψε το παρακάτω κείμενο και θέλω να το μοιραστώ με όλους εσάς...

Είναι δύσκολο μερικές φορές να καταλάβουμε τα παιχνίδια που μας παίζει η μοίρα , γιατί εκεί που νομίζεις ότι έχεις βρει αυτό που ψάχνεις κάτι γίνεται και αμέσως ανατρέπονται όλα όσα είχες σκεφτεί.
Ναι, έχεις βρει το άτομο που θες να είσαι μαζί του, να μοιραστείς τα πάντα , να του δοθείς αλλά μέσα σε όλα αυτά ανακαλύπτεις ότι δεν είναι μόνος αλλά υπάρχει και κάποιο άλλο πρόσωπο στη ζωή του που του δίνει όλα όσα ήθελες να του δώσεις. Ένα πρόσωπο που δεν το γνωρίζεις καν αλλά είναι αυτό που σου σπάει το όνειρο σου, άθελα του βέβαια.

Τότε όμως τι κάνεις; Απλά αποχωρείς; Παραδέχεσαι ότι άργησες ή ότι έχεις χάσεις το παιχνίδι; Κάθεσαι και διεκδικείς αυτό που θέλεις ;

Κατά τη γνώμη μου και νομίζω ότι πια πρέπει να γίνει κανόνας σε όλους μας το «ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ!» γιατί αν πραγματικά θέλουμε κάτι τόσο πολύ δεν το αφήσουμε έτσι; Ας παλέψουμε πρώτα ,ας κάνουμε ότι μπορούμε για να γίνει δικό μας . Tο να διεκδικείς δεν είναι κακό, αντίθετα το να μένεις αδρανής δείχνει δειλία κ έλλειψη αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης στον εαυτό σου .

Από τη στιγμή που υπάρχει το ελεύθερο της διεκδίκησης , που σου δίνεται από το άτομο που βρίσκεται μέσα στην σχέση δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα αφού εσύ από τη μεριά σου είσαι ελεύθερος. Βέβαια υπάρχει και ένα ήθος που δεν σου το επιτρέπει να το κάνεις αυτό. Γιατί κανένας δεν σκέφτεται σαν εσένα και γιατί κανένας δεν θα διεκδικήσει όσα σου αναλογούν αν δεν το κάνεις εσύ ο ίδιος. Δυστυχώς αυτό φαίνεται κάπως εγωιστικό αλλά στη σημερινή κοινωνία αυτό ισχύει.

Ωστόσο από την άλλη μεριά όμως όταν καταλάβεις πως όλη αυτή η διαδικασία σε κάνει χάλια ψυχολογικά και πως είναι τόσο ψυχοφθόρα και δεν μπορείς να την αντέξεις το καλύτερο για σένα είναι να αποχωρίσεις. Εκεί είναι το σημείο που πρέπει να σκεφτείς τον εαυτό σου, που πρέπει να σταματήσεις να τον παιδεύεις αφού όλο αυτό δε βγάζει πουθενά.

Έρχονται όμως μέρες που το άτομο αυτό σου λείπει υπερβολικά, σου φταίνε όλα γύρω σου, θες να το δεις ,να το αγγίξεις ,να το κάνεις να νιώσει όλα αυτά που κρατάς κρυμμένα μέσα στην καρδιά σου.
Είναι οι μέρες αυτές που σκέφτεσαι πως θέλεις μόνο να ζήσεις μια ζωή μαζί του και έτσι ξαφνικά δεν έχεις όρεξη να βγεις από το σπίτι, να μείνεις μέσα σκεπτόμενος εκείνο και τις μοναδικές στιγμές μαζί του και πως είσαι έτοιμος να έκανες τα πάντα για να ζήσεις αυτό που τόσο πολύ λαχταράς.

Και μετά περνάς και σε άλλο επίπεδο όπου έρχεται και ο εγωισμός, που τις περισσότερες φορές κάνει τα πράγματα χειρότερα, και σου μπαίνει στο μυαλό η σκέψη «να κάνω κάτι με κάποιον μόνο και μόνο για να ζηλέψει το άτομο που θέλω» . Εκεί είναι που πρέπει να σκεφτείς εσένα και μόνο εσένα και να σταματήσεις να σκορπάς τον εαυτό σου. Δεν αξίζει για τίποτα και για κανέναν, και θα το καταλάβεις αργότερα όταν πια θα είναι αργά.
Προχώρα μπροστά μην κοιτάξει πίσω σκέψου εσένα και όσους σε κάνουν πραγματικά ευτυχισμένο…
Είναι σίγουρα δύσκολο να το πάρεις απόφαση και να τα αφήσεις όλα πίσω σου όσο και να σε πονάει αυτό αλλά καλώς ή κακώς ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός ,αυτός που θα γιατρέψει τις πληγές της ψυχής σου.

Ας αγαπήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά ας σταματήσουμε να τον παιδεύουμε γιατί πολλές φορές δεν αξίζει καν να χαλάμε τη διάθεση μας για κάποιον, ούτως ή αλλιώς δε ξέρει κανείς τι θα συμβεί στο μέλλον οπότε…

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. Εύχομαι και πιστεύω πως σας προβλημάτισα. Μακάρι σε ανάλογες στιγμές να σκεφτείτε με ψυχραιμία και να κάνετε το σωστό.
Μην ξεχνάτε ποτέ τους ανθρώπους που σας στηρίζουν με το δικό τους τρόπο και σας κάνουν να χαμογελάτε…
Το χαμόγελο σας δίνει δύναμη και κουράγιο σε όσους είναι δίπλα σας…

ΥΓ.2. Ότι διαβάσατε παραπάνω είναι οι σκέψεις της Φωτεινής. Την ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που μου επέτρεψε να δημοσιεύσω το κείμενο της.

ΥΓ.3.Η συγκεκριμένη ανάρτηση είχε για παρέα μουσική το τραγούδι του Αντώνη Ρέμου με τίτλο Σ’ έχω δεν σ’ έχω.

Τίτλος: Σ' έχω δεν σ' έχω
Στίχοι:Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος


Σ'έχω δε σ' έχω μες στα χέρια μου
στην αγκαλιά μου σε κρατώ
κι ύστερα φεύγεις μ' ένα "σ'αγαπώ"
Σ' έχω σε σ' έχω μες στο αίμα μου
σαν την ανάσα, τη ζωή
κι ύστερα χάνεσαι μ'ένα φιλί

Σ' έχω δε σ' έχω δεν το αντέχω
να σε μοιράζομαι άλλο πια
ένοχα βράδια, κρυφά σημάδια
όλα θα γίνουν φανερά
σ' έχω δε σ' έχω δεν το αντέχω
να σε μοιράζομαι άλλο πια

Σ' έχω δε σ' έχω σ'ένα όνειρο
που πάντα χάνω όταν ξυπνώ
κι ύστερα πέφτουν όλα στο κενό
Σ' έχω δε σ' έχω μες στα χάδια μου
να σε κοιμίζω με φιλιά
κι ύστερα εσύ να φεύγεις μ' ένα "γειά"

Όσα μου παίρνεις δικά σου θα'ναι
μα όσα αφήνεις θα με πονάνε
τέσσερις τοίχοι δε με χωράνε
θα εκραγώ
μια νύχτα μόνο πως με τρελαίνει
κι ύστερα χώρια σαν δύο ξένοι
ο έρωτας σου θα με πεθαίνει
όσο θα ζω

Όριστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=QItDQCnUwjk

Καλή Ακρόαση!

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Μύρισε Χριστούγεννα, αλλά...

Καλησπέρα σας…

Καλό μήνα να έχουμε και να περάσουμε όμορφα τις γιορτινές μέρες μαζί με τους φίλους και την οικογένεια μας!

Πιστεύω πως τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι πολύ ξεχωριστά για διάφορους λόγους, όπως η παγκόσμια οικονομική κρίση, η αύξηση της εγκληματικότητας στη χώρα μας, η έντονη αμφισβήτηση των κομμάτων, η γενικότερη καχυποψία που επικρατεί στις ανθρώπινες σχέσεις.

Αναρωτιέμαι αν κανείς μπορεί ξέγνοιαστος ν’ αναμένει τις γιορτινές μέρες. Πως μπορείς να νιώσεις ήρεμος όταν γνωρίζεις πως οι υποχρεώσεις δε σταματούν και θα πρέπει συνέχεια να ξοδεύεις τα χρήματα σου για να καλύψεις τόσο τις ανάγκες σου όσο και τα χρέη σου;

Επιπλέον, πως μπορείς να περπατάς ξέγνοιαστος στο δρόμο όταν στο φανάρι είναι πιθανό να περάσει κάποιος και να σου αρπάξει τα προσωπικά σου αντικείμενα; Πώς να είσαι αισιόδοξος όταν βλέπεις ότι κανένα κόμμα δεν είναι αξιόπιστο και όλοι μένουν στα λόγια και στις υποσχέσεις; Ακόμα, στη σημερινή κοινωνία κυριαρχεί ο εγωισμός και οι ανθρώπινες σχέσεις τίθενται υπό διαρκή αμφισβήτηση γιατί τα τελευταία χρόνια το «εγώ» έχει αντικαταστήσει το «εμείς».

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μερικές από τις αιτίες που οδήγησαν στον περσινό ξεσηκωμό, ο οποίος επέφερε τη θλιβερή απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, ενός νέου που όλοι μας είχαμε την ανάγκη να μας εκφράσει και να μας εμπνεύσει, του σύγχρονου ήρωα με το όνομα Αλέξης

Αυτό το παιδί έγινε ο σύγχρονος ήρωας για πολλούς μικρούς και μεγάλους, έγινε η αιτία να ξεχυθεί ο κόσμος στο δρόμο και να διαδηλώσει για μια καλύτερη Ελλάδα σε όλους τους τομείς αλλά έγινε και η αιτία να γίνουν πολλές καταστροφές σε όλη την επικράτεια από τους γνωστούς «άγνωστους» μετά τη λήξη των μεγαλειωδών σ’ έκταση συλλαλητηρίων.

Αλήθεια, ποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί επιφέρουν την τάξη κατά την εκδήλωση των επεισοδίων από τα όργανα της τάξης; Ποια είναι τα κριτήρια της επιλογής των αστυνομικών για τη στελέχωση των διάφορων υπηρεσιών;

Ρώτησε κανείς πως αισθάνεται σήμερα η μητέρα του Αλέξη, πως ένιωσε τη φετινή επέτειο του θανάτου του και πως θα νιώθει κατά τη διάρκεια της δίκης των 2 ειδικών φρουρών;

Νομίζω πως δύσκολα θα έχω απαντήσεις για τις παραπάνω ερωτήσεις μου..

Κλείνοντας, αναρωτιέμαι ποια να είναι η ουσία να προκαλείς φθορές στη δημόσια περιουσία όταν ξέρεις πως εσύ ο ίδιος θα πληρώσεις μέσω των φόρων για την αποκατάσταση των ζημιών;

Όλοι μας έχουμε ευθύνη για την αγωγή και την κοινωνικοποίηση των νέων ανθρώπων κι ας μην αποποιούμαστε τούτη την ευθύνη γιατί αυτό είναι δείγμα δειλίας…

Σας χαιρετώ προσωρινά…

ΥΓ. Ποτέ μην αφήνετε γι’ αύριο ότι μπορείτε να κάνετε σήμερα γιατί στο τέλος δεν το κάνετε ποτέ!!

ΥΓ.2.Καιρό έχω να σας γράψω αλλά είχα φόρτο εργασίας εξαιτίας της σχολής και σας οφείλω μια συγγνώμη!!

ΥΓ.3. Πότε θα εφαρμοστούν οι νόμοι σε τούτη τη χώρα για να μειώσουμε το δημόσιο χρέος για το καλό όλων μας;

ΥΓ.4.Το χαμόγελο σας δίνει δύναμη, αγάπη και κουράγιο σε όσους είναι πραγματικά δίπλα σας… να το θυμάστε…

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

17 Νοέμβρη, εξέγερση αλλά και αμάθεια

Καλησπέρα σας...

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες επανέρχεται στο προσκήνιο η εξέγερση του Πολυτεχνείου, που οδήγησε στην κατάλυση της χούντας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στη χώρα μας.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο ανακάλυψα πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία τόσο για τα γεγονότα πριν την εξέγερση όσο και μετά την κατάλυση της δικτατορίας. Οφείλω να ομολογήσω πως τα συγκεκριμένα γεγονότα δεν τα γνώριζα γιατί δεν βρέθηκε κάποιος να μου τα περιγράψει!
Η 17η Νοέμβρη 1974 αποτελεί μια ιστορική καμπή στη νεώτερη ιστορία της χώρας μας, παρ' όλο που λίγοι γνωρίζουν την πραγματική σημασία των γεγονότων του Πολυτεχνείου, όσοι τα έζησαν κυρίως!

Από το 1967 μέχρι το 1974 διήρκησε η Χούντα στην Ελλάδα, 7 χρόνια μέσα σε κλίμα φόβου,καταπίεσης,αυταρχισμού. Χιλιάδες άνθρωποι υπέστησαν άδικα βασανιστήρια και χιλιάδες άλλοι αγωνίστηκαν με πάθος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας!
Οι παλαιότερες γενιές οφείλουν να διδάξουν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στις νεώτερες για να μην χαθεί ποτέ η δίψα για τη διεκδίκηση της ελευθερίας, της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έτσι ώστε να μην βρεθούμε ποτέ ξανά σε παρόμοια κατάσταση.

  • Ωστόσο, υπάρχει κάποιος που να έχει εξιστορήσει τα γεγονότα στη νέα γενιά έτσι ώστε να μην θεωρούν τη συγκεκριμένη μέρα σαν μια απλή σχολική γιορτή;
  • Γιατί κάθε χρόνο η επέτειος του Πολυτεχνείου "χρωματίζεται" με βάση τις δηλώσεις των εκάστοτε πολιτικών αρχηγών;
  • Μήπως πρέπει ΟΛΟΙ μας να θυμόμαστε τις θυσίες που έχουν γίνει για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι;
Επιπλέον, σε τούτη την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε πρέπει να τονιστεί το εθνικό φρόνημα με εκδηλώσεις αντάξιες των γεγονότων της εξέγερσης.

Καλύτερα, να μάθουν οι νέες γενιές την ουσία και την αλήθεια των γεγονότων της 17ης Νοέμβρη του 1974 παρά να γνωρίζουν ένα μέρος από τα γεγονότα...

Και αυτό είναι υποχρέωση όλων και ας μην κωφεύουν!

Ελπίζω να σας προβλημάτισα έστω και λίγο… Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. Έψαξα και βρήκα 2 ενδιαφέροντα Links που αναφέρονται στα γεγονότα του Πολυτεχνείου

Ορίστε:

  • http://www.youtube.com/watch?v=xQilRjOgAFo
  • http://www.youtube.com/watch?v=5zIbU84rQRo
ΥΓ.2.Να προσέχετε στο δρόμο και να μην ξεχνάτε τους ανθρώπους που σας στηρίζουν στα δύσκολα...

μια ψυχή πεθαίνει όταν την ξεχνάς...

ΥΓ.3.Γνωρίζουμε πραγματικά τι σημαίνει Ελευθερία και τι Υποδούλωση;

ΥΓ.4. Πλησιάζει η 6η Δεκέμβρη, υπάρχει κάποιο σχέδιο για την αντιμετώπιση των συλλαλητηρίων;

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

28η Οκτωβρίου, Μέρα μνήμης αλλά και άγνοιας!

Kαλησπέρα σας...

Σας εύχομαι καλό μήνα και καλή βδομάδα!

Με προβλημάτισε έντονα το άρθρο του καλού μου φίλου Νεκτάριου, που παραθέτω παρακάτω, σχετικά με το γιατί γίνονται οι παρελάσεις και αν πραγματικά τα παιδιά γνωρίζουν τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα 2 ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες για το χρονικό του αγώνα των Ελλήνων το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου μήπως και μάθουμε στις νέες γενιές ποια είναι η σημασία του κυματισμού της σημαίας, ποια η σημασία στο σεβασμό απέναντι στη σημαία, ποια η σημασία και η σοβαρότητα που πρέπει να δίνεται στο άκουσμα του εθνικού μας ύμνου..

  • Αλήθεια, υπάρχει κάποιος άνθρωπος που έχει διδάξει στα παιδιά την πραγματική ιστορία της χώρας έξω από τα στερεότυπα των βιβλίων?
  • Υπάρχει κάποιος που να έχει δείξει τις φρικιαστικές εικόνες του πολέμου με τους χιλιάδες αμάχους και τους νεκρούς και όχι να έχει "χαιδέψει" τ'αυτιά των μαθητών σχετικά με το τι συνέβη πριν από 69 χρόνια?

  • Ποιος ο σκοπός της παρέλασης, που επι της ουσίας γίνεται αγγαρεία, αν δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να περπατάς με υπερηφάνεια, να σέβεσαι τη σημαία σου και συνάμα τον εθνικό ύμνο και να είσαι περήφανος για τη χώρα σου και για τους προγόνους σου?
Επιπλέον, όλοι εσείς που είστε στην εξουσία, μήπως θα έπρεπε να τονώσετε το εθνικό φρόνημα, εν μέσω της μεγάλης κρίσης, και όχι να κάνετε τυπικές αναφορές μόνο ανήμερα της επετείου?

Το εθνικό φρόνημα δεν τονίζεται με την παρέλαση αλλά με ουσιαστικές κινήσεις όπως η ύπαρξη μιας σταθερής και ξεκάθαρης άποψης σχετικά με την εξωτερική πολιτική, με την προβολή μιας συγκεκριμένης εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό, το σεβασμό, και τελικώς με την εφαρμογή και την τήρηση των νόμων.

Μπορώ να το ακούσω και να το δω αυτό από την κυβέρνηση?

Ας αφήσουμε τον εγωισμό μας στην άκρη και ας βοηθήσουμε όλοι μαζί για την εξέλιξη της χώρας, καταλάβετε το όσο είναι νωρίς
...

Ας δώσουμε τη δέουσα σημασία στην ουσία, στην παιδεία, στη δικαιοσύνη,στη θρησκεία,στο περιβάλλον

Καλύτερα, να μάθουν οι νέες γενιές την ουσία και την αλήθεια των γεγονότων της 28ης Οκτωβρίου του 1940 παρά να κάνουν ανούσιες παρελάσεις...

Και αυτό είναι υποχρέωση όλων των εμπλεκόμενων φορέων, να το ακούσετε και να μην κωφεύετε κύριοι...

Ελπίζω να σας αφύπνισα λίγο αλλά και να σας προβλημάτισα για το ατομικό και το συλλογικό καλό...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. "Πού πάνε τα παιδιά;

... “Πάνε τα παιδούλια μ’...”, κι έπειτα σιώπησε! Στις 5 π.μ. ακριβώς! Ξημέρωμα 28ης Οκτωβρίου του 1940!
Ο πρώτος νεκρός του αλβανικού μετώπου, στρατιώτης Βασίλειος Τσιαβαλιάρης, σκοπευτής πολυβόλου, ετών 28... Νεκρός από ιταλικά πυρά! Τον χτύπησε ένα βλήμα πάνω από το μάτι! Ενας από τους 13.748 νεκρούς κι αγνοουμένους που έχουν καταγραφεί στην έκδοση της Ιστορίας Στρατού με τίτλο “Αγώνες και νεκροί του Ελληνικού Στρατού κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο 1940 - 45”!
Ενας απ’ εκείνους που το όνομά τους δεν έγινε, ούτε θα γίνει ποτέ γνωστό στους πολλούς, γιατί ήταν ένας από τη μάζα, ένας απλός στρατιώτης, που η μοίρα του, τού ’λαχε “να πέσει στη μάχη, εκεί στην πρώτη τη γραμμή, ηρωικά πράττοντας το καθήκον του”! Αυτό μόνο τον συνοδεύει, ουδέν παραπάνω.
Τα τελευταία λόγια πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, πριν τον μαζέψουν οι συμπολεμιστές του, “πάνε τα παιδούλια μ’..., πάνε τα παιδούλια μ’...” χτυπούσαν στα μηλίγγια! Καρφωμένες λέξεις εκείνες, κι εγώ περπατώντας χθες -πρωινό ηλιόλουστο- μπρος απ’ την εξέδρα όπου θα πατήσουν τα πόδια τους σήμερα οι επίσημοι!
Ποιο το νόημα της παρέλασης που όλοι... κοροϊδεύουν! Ξεγελούμε και κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας κι αδυνατούμε να πάρουμε τις αποφάσεις εκείνες που θα δώσουν ένα τέλος σ’ αυτό το ξεχάρβαλο πράγμα!
Γιατί τη σημαία που κυματίζει να ακολουθούν -δίχως να γνωρίζουν τον σκοπό της πορείας τους- τόσα παιδιά μασώντας τσίχλες, αγγαρεία κάνοντας, υπομένοντας να τελειώσει το “μαρτύριο” της πορείας για να ξεχυθούν -τα μεγαλύτερα- στις καφετέριες, εκεί όπου δεν θα βιώσουν τίποτα διαφορετικό, ανήμερα 28ης Οκτωβρίου, απ’ οποιοδήποτε Σαββατοκύριακο!
Καρφωμένες οι λέξεις του νεκρού ανάμεσα στις σκέψεις τις δικές μου, αλλάζουν σχήμα, χαρακτήρα, η καταφατική απόγνωση εκείνου, μεταλλάσσεται σ’ ερωτήματα:
Πού “πάνε” τα παιδιά;
Γιατί τα βάζουμε σε μια τέτοια πορεία ψεύτικη, αγένεια στους 13.748 νεκρούς κι αγνοουμένους, κοροϊδία στους όποιους επέζησαν, στην Ιστορία τούτης της πατρίδας;"

(Το άρθρο του Νεκτάριου στην εφημερίδα "Χανιώτικα Νέα" στο φύλλο της 28ης Οκτωβρίου 2009)

ΥΓ.2.Ορίστε τα 2 Links που σας ανέφερα πιο πάνω

  1. http://www.offtopic.gr/archive/index.php/t-608.html
  2. http://www.akyro.net/2007/10/28/28i-oktovriou-ti-giortazoume/
(αφιερώστε χρόνο και σκεφτείτε την ευθύνη που έχει ο καθένας μας)

ΥΓ.3.Να προσέχετε στο δρόμο και να μην ξεχνάτε τους ανθρώπους που σας στηρίζουν στα δύσκολα...

μια ψυχή πεθαίνει όταν την ξεχνάς...

ΥΓ.4.Επιτέλους, μπορεί να σταματήσει η "ξύλινη" γλώσσα των πολιτικών και κάθε φορά που βλέπουν τηλεοπτική κάμερα να λένε την ουσία?

ΥΓ.5.Γιατί λέμε Χρόνια πολλά την 28η Οκτωβρίου?

ΥΓ.6.Πλησιάζει η 6η Δεκέμβρη, θυμάστε τι σημαίνει εξέγερση για τα ιδανικά?

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Η πάντα μελαγχολική βροχή....

Καλησπέρα σας...

Καιρό έχω να γράψω και τα κείμενα μου πλέον αναρτώνται με καθυστέρηση λόγω φόρτου εργασίας στη σχολή...

Στη συγκεκριμένη ανάρτηση επέλεξα ν'αναφερθώ στο πως αισθάνομαι βλέποντας τη βροχή να πέφτει και κοιτάζοντας το γκρίζο χρώμα τ'ουρανού, στην μελαγχολία που νιώθουμε οι περισσότεροι βλέποντας εκείνο το τοπίο...

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό?

Γιατί πάντα να υπάρχουν στιγμές που μας "πιάνει" μια μελαγχολία και ταξιδεύουμε νοερά στο παρελθόν?

Ίσως γιατί έτσι αντιλαμβανόμαστε τα λάθη μας, όσο και να μας έχουν πονέσει, νιώθουμε την απουσία κάποιων ανθρώπων από τη ζωή μας, νιώθουμε τις "πληγές" της ψυχής να μην έχουν "επουλωθεί" ακόμα...

Πολλές φορές "ταξιδεύω" στο παρελθόν μου, προσπαθώντας να βελτιωθώ μέσα από τα λάθη μου και να μάθω να κρίνω καλύτερα τους ανθρώπους γύρω μου, ιδιαίτερα όσους έχουν σημαντική "θέση" στη ζωή μου...

Όμως υπάρχουν στιγμές που με κάνουν να λυγίζω, να δακρύζω για την κακία, την ζήλια και την υποκρισία που συναντώ στην κοινωνία και να απορώ γιατί να έχει κανείς κακία στην ψυχή του, γιατί να ζηλεύει τον άλλον και να θέλει να φανεί ανώτερος του , γιατί να υποκρίνεται μια συμπεριφορά μόνο και μόνο για το συμφέρον του?

Απαντήσεις για αυτές τις ερωτήσεις ίσως να μην πάρω ποτέ αλλά τούτη η ανάρτηση εύχομαι να είναι το ερέθισμα για όλους εσάς για ν' αναθεωρήσετε την συμπεριφορά σας, απέναντι πρώτα απ' όλα στην οικογένεια σας και μετά στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο...

Αξίζει να χάνεται η εκτίμηση και η αγάπη σας προς κάποια άτομα γύρω σας εξαιτίας μιας λανθασμένης συμπεριφοράς ?

Αξίζει να "δίνετε" σε κάποιον τη ψυχή σας και την καρδιά σας και αυτός να την πληγώνει?

Να προσέχετε πάντα όσους έχετε στη ζωή σας και μην ξεχνάτε να τους το δείχνετε με όποιον τρόπο μπορείτε!

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ.Μην αφήνετε τη στιγμή να πάει χαμένη ακόμα και αν θέλετε να δείξετε την αγάπη σας σε κάποιον...

Μπορεί αργότερα να μετανιώσατε που δεν το κάνατε!

ΥΓ.2.Η "σιωπή" πολλές φορές αξίζει περισσότερο απ' όλες τις λέξεις του κόσμου...

Τίτλος: Σιωπή
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Ξύλινα Σπαθιά
Πρώτη εκτέλεση: Ξύλινα Σπαθιά

Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή
κοιτάζω απ'το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά.
Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή.
Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=SR0NNl4I7NA

Καλή Ακρόαση!!

(αφιερωμένο στο Στέλιο μιας και εκείνος μου το πρότεινε!)

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Αλλαγή κόμματος,τα προβλήματα παραμένουν

Καλησπέρα σας...

Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση των εκτιμήσεων και των πρώτων αποτελεσμάτων και το αποτέλεσμα αυτών είναι η αλλαγή του κόμματος στην εξουσία και η καλλιέργεια μεγάλων προσδοκιών για τη λύση των σοβαρών προβλημάτων που υπάρχουν στη χώρα...

Καλώς ή κακώς πίστωση χρόνου δεν υπάρχει για τη νέα κυβέρνηση που πρέπει άμεσα (πιστεύω εντός 3 μηνών) να παράγει έργο για να στηρίξει την ελληνική οικονομία στο μέσο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης (και εν μέσω αρνητικών προβλέψεων για την ανάπτυξη της χώρας) κυρίως όμως να κάνει πράξη ΟΛΑ όσα είχε πει προεκλογικά...

Η προσωπική μου άποψη είναι πως πλέον έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό η αξιοπιστία των πολιτών απέναντι στα κόμματα (μεγάλα και μικρά) και η διαφθορά σε όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής θα εξακολουθήσει να υπάρχει για καιρό ακόμα.

Επιπλέον, πρέπει ΟΛΟΙ μας να συνειδητοποιήσουμε την υποχρέωση που έχουμε για την προστασία του περιβάλλοντος είτε με την ανακύκλωση είτε με τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας!

Πρέπει ν'ασκηθεί πίεση για την δημιουργία περισσότερων κέντρων ανακύκλωσης και για την ένταξη περισσότερων πόλεων στο δίκτυο της ανακύκλωσης (αρχικά με την προμήθεια των κάδων και αργότερα με την ενημέρωση των πολιτών)

Έπειτα, πρέπει επιτέλους να δοθεί βαρύτητα τόσο στην παιδεία όσο και στον πολιτισμό για την ουσιαστική αναβάθμιση και προώθηση της χώρας μας στο εξωτερικό αλλά και τη βελτίωση στην ποιότητα ζωής των κατοίκων στο εσωτερικό.

Στα λόγια ΟΛΟΙ μας έχουμε χορτάσει στις πράξεις όμως όχι. Όλοι όσοι πίστεψαν κ ψήφιζαν την αλλαγή του κόμματος στην εξουσία έχουν και σημαντικές απαιτήσεις πρώτα από τον αρχηγό και μετά από τα υπόλοιπα στελέχη.

Ας κρατήσουν οι πανηγυρισμοί λίγο και ας ξεκινήσει η ουσιαστική δουλειά, αυτό θα είναι για το καλό ΟΛΩΝ ΜΑΣ

Τέλος, οφείλω να επισημάνω πως προσωπικά για μένα μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει και η επιλογή προσώπων για το υπουργικό συμβούλιο γιατί σημαντικό ρόλο θα πρέπει να δοθεί στην τεχνογνωσία και την επιθυμία για δουλειά απ'όλους!

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ.1.Να προσέχετε και ν'αγαπάτε όσους είναι πραγματικά δίπλα σας

ΥΓ.2.Η συγκεκριμένη ανάρτηση έχει γραφτεί την ημέρα των εκλογών αλλά αναρτήθηκε μετά από κάποιο διάστημα

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Τώρα οι εκλογές μετα?

Καλησπέρα σας...

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τη διεξαγωγή των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου,που είναι ιδιαίτερα σημαντικές για το μέλλον της χώρας,μιας και βρισκόμαστε στο μέσον της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Αλήθεια όμως,πόσο κόστισε όλη η προεκλογική περίοδος με τα ταξίδια και τη διαμονή των πολιτικών αρχηγών?
Πόσο κόστισε η δημιουργία και η διανομή χιλιάδων φυλλαδίων σε όλη την επικράτεια?

Θεωρώ πως κυρίαρχο ρόλο στο δρόμο προς την κάλπη θα διαδραματίσει η αποχή ή το "άκυρο" γιατί οι πολίτες βλέπουν να μην ασχολείται κανείς επί της ουσίας με τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά ο καθένας να κοιτάζει το δικό του συμφέρον (με άμμεσο ή έμμεσο τρόπο.)
Υπάρχει μια γενικότερη απογοήτευση προς όλους και τους μεν αλλά και τους δε,διάθεση για πειραματισμούς δεν υπάρχει,διάθεση για να σπάσει ο δικομματισμός στη χώρα επίσης οπότε ο λαός θα κρίνει σε ποιον θα δώσει την ευκαιρία του...

Οι ελπίδες πολλές,τα προβλήματα πολλά,υπομονή δεν υπάρχει οπότε κυριακή ή για την ακρίβεια από δευτέρα η ουσία..

Τέλος, σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσει και η επιλογή προσώπων για τη στελέχωση του υπουργικού συμβουλίου όπου πρέπει να συνδυαστεί η εμπειρία με την τεχνογνωσία αλλά κυρίως η άμεση παραγωγή έργου στη δύσκολη περίοδο που βιώνουμε.

Σας εύχομαι καλή ψήφο και ότι είναι να γίνει ας γίνει...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ.Είναι η ψήφος και όχι ο ψήφος ένα λάθος που πραγματικά επαναλαμβάνεται συνέχεια και προσωπικά μ'έχει κουράσει!

ΥΓ.2.Ο καθένας μας πρέπει ν' αναλάβει τις ευθύνες του σχετικά με τις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος, στο περιβάλλον και γενικότερα στην κοινωνία...

ΥΓ.3.Να προσέχετε όσους αγαπάτε πραγματικά και να το δείχνετε με πράξεις κάθε στιγμή γιατί πραγματικά το χαμόγελο εκείνης της στιγμής είναι ανεκτίμητης αξίας...

ΥΓ.4.Η συγκεκριμένη ανάρτηση γράφτηκε τέλη του Σεπτέμβρη άσχετα αν δημοσιεύτηκε αρκετό καιρό μετά

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Καλοκαίρι 2009: Πυρκαγιές,ξανά στο ίδιο έργο θεατές..

Καλησπέρα σας..

Το σημερινό θέμα αφορά τις πυρκαγιές που έκαψαν ένα μεγάλο μέρος της Αττικής, το υπολοίπο που είχε απομείνει μετά και το καταστροφικό καλοκαίρι του 2007 και αποκάλυψαν γι' ακόμα μια φορά την έλλειψη οργάνωσης του κρατικού μηχανισμού..

Αρχικά,πριν μερικές μέρες παρακολουθούσα με θλίψη να μαίνονται πυρκαγιές στη βορειοανατολική αττική καταστρέφοντας μεγάλο μέρος από τα δάση της περιοχής και τους κατοίκους να μην ξέρουν πως ν'αντιδράσουν..

Δυστυχώς οι πυρκαγιές οφείλονται κατά μεγάλο ποσοστό σε εμπρησμούς αλλά ποιος θα βρεθεί να το αποδείξει;

Γι'ακόμα μια φορά υπήρξε και έλλειψη υλικού εξοπλισμού αλλά και ανθρώπινου δυναμικού κυρίως όμως έλλειψη συντονισμού, με αποτέλεσμα χιλιάδες χιλιόμετρα καμένου δάσους,καμένων κατοικιών αλλά και παραπόνων από τους κατοίκους των περιοχών αυτών.

Η παροιμία "το πάθημα έγινε μάθημα" δεν βρήκε ανταπόκριση από την αρμόδια πολιτική ηγεσία και έτσι φτάσαμε στο να γίνουμε πάλι πρώτο θέμα στο εξωτερικό με δυσμενή σχόλια για τον γενικότερο μη επιτυχημένο συντονισμό στην κατάσβεση των πυρκαγιών...

Επιπλέον, ειπώθηκε πως "ενημερωνόταν ο πρωθυπουργός και έδινε εντολές για τις εξελίξεις στην κατάσβεση των πυρκαγιών", μα είναι δυνατόν ολόκληρο συντονισμό να ξεκινούσε από τον πρωθυπουργό της χώρας;

Αλήθεια, ποια ήταν πραγματικά η συνεργασία του μεταξύ του αρχηγού της Πυροσβεστικής και του γενικού γραμματέα Πολιτικής Προστασίας όταν ενημέρωνε πως είναι αυξημένος ο κίνδυνος πυρκαγιών στο νομό Αττικής;

Υπάρχει κάποια εντολή από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στον προϊστάμενο της εισαγγελίας Αθηνών για να οριστούν εισαγγελικοί λειτουργοί που θα εποπτεύουν τις ανακρίσεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας για τα αίτια των πυρκαγιών στην Αττική;

Δε ξέρω πραγματικά αν μπορεί να υπάρξει οργάνωση σε πολλούς τομείς για το καλό της χώρας αλλά τουλάχιστον ας δοθεί προτεραιότητα στο περιβάλλον γιατί τις συνέπειες από τις καταστροφές θα τις αντιμετωπίσουν οι επόμενες γενιές και είναι πραγματικά κρίμα..

Κλείνοντας, ν'αφήσουμε επιτέλους την "καραμέλα" με το ποιος έχει την πραγματική ευθύνη για την καταστροφή που έγινε..Ο καθένας έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης

ΥΓ.Σημασία έχει τώρα η αναδάσωση και να μην "εμφανιστούν" ξαφνικά δεκάδες αυθαίρετα..

ΥΓ.2. Είναι ώρα για πράξεις και ΟΧΙ για λόγια..!

Ας το αντιληφθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ!!

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Διαλεκτή:Η ψυχή με το χάρισμα να διαλέγει σωστά!

Καλησπέρα σας...

Η σημερινή ανάρτηση είναι πάλι θεματική και αφορά ένα πολύ ξεχωριστό άτομο της ζωής μου γεμάτο εμπειρίες αλλά και άγαπη μέσα του,την Διαλεκτή ή όπως τη φωνάζουμε Τούλα!

Κατ' αρχήν, ξεκινώντας να γράψω για εκείνη, συνειδητοποίησα ότι γνωριζόμαστε περίπου 3 χρόνια αλλά μόλις πριν λίγους μήνες ήρθαμε πιο "κοντά", όσο παράξενο και να σας φαίνεται.

Έχουμε μιλήσει ώρες ατελείωτες για πολλά και διαφορετικά θέματα,είτε σοβαρά είτε όχι...

Από την πρώτη στιγμή μου ενέπνευσε σεβασμό,ωριμότητα,σιγουριά αλλά αυτό που μ' άρεσε πιο πολύ είναι το μυαλό και και το υψηλό επίπεδο του νου της.Το τελευταίο χρονικό διάστημα έμαθα γεγονότα και καταστάσεις, που έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη ζωή της, αλλά και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της που πραγματικά με σόκαραν και με ξάφνιασαν...

Χαίρομαι που "έχω" ένα μέρος της καρδιάς και της εκτίμησης της γιατί μπορώ να την εμπιστευτώ και ταυτόχρονα να με συμβουλεύσει με τον καλύτερο τρόπο..Μ'άρεσει το νάζι της, η αφοπλιστική ειλικρίνεια της,οι απορίες της, μ'αρέσει η διάθεση της να μαθαίνει συνεχώς, οι ανοικτοί πνευματικοί της ορίζοντες..

Η Διαλεκτή είναι ένα πλάσμα "ανοικτό", θέλει να "δώσει" στον άλλον ότι της δίνει, δηλαδή αγάπη, εμπιστοσύνη, χώρο και χρόνο στη ζωή της,αρκεί βέβαια να της αποδείξει ότι αξίζει..

Είναι ένα πλάσμα που ξέρει ν'αγαπάει βαθιά μέσα από τη ψυχή και την καρδιά της, ένα πλάσμα που έχει αρχές αλλά και όρια πλέον σε ότι κάνει..ένα πλάσμα που πολλές φορές τα μάτια της είναι μελαγχολικά και ας μην το παραδέχεται..ένα πλάσμα με αυξημένο επίπεδο οξυδέρκειας όπως επισήμανα και παραπάνω..

Θέλω να ξέρεις πως είναι τιμή μου να έχεις ένα κομμάτι της ψυχής,της καρδιάς αλλά και της εκτίμησης μου..

Σ'ευχαριστώ για το χρόνο και το χώρο στη ζωή σου..

Μια ευχή έχω να πω..

Μακάρι να είμαι πάντα παρών σε όποια στιγμή δεν είσαι καλά και να σε βοηθήσω με όποιον τρόπο και αν υπάρχει για να επανέλθει το χαμόγελο στα χείλη σου και το υπέροχο γέλιο σου...

Κλείνοντας, από καρδιάς σου λέω να μάθεις να εκτιμάς όσους έχεις γύρω σου με πράξεις αν και πλέον ξέρεις το ποιος είναι πραγματικά δίπλα σου και για ποιο λόγο...

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ.Να προσέχετε όσους αγαπάτε πραγματικά και να το δείχνετε με πράξεις κάθε στιγμή γιατί πραγματικά το χαμόγελο εκείνης της στιγμής είναι ανεκτίμητης αξίας..

ΥΓ.2.Έψαξα πολύ για να βρώ ποιο τραγούδι να σου αφιερώσω.."Παρέα" μου μουσικά σε τούτη τη συνάρτηση ήταν το τραγούδι "Πέντε Επιστολές" από τους Dust Rhymes μαζί με την Ίσιδα, που ξέρω ότι είναι από τ'αγαπημένα σου..με αγάπη και εκτίμηση από μένα..

Τίτλος: 5 Επιστολές
Στίχοι: Dust Rhymes
Μουσική:
Dust Rhymes
Πρώτη εκτέλεση:
Dust Rhymes

Σκορπισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω…
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω…
Σκορπισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω
Δεν προσπαθώ να σώσω οτι ζήσαμε μαζί
δε ζητάω άλλη ευκαιρία ή μια δεύτερη αρχή

Είναι δύσκολο για μένα πρέπει να το συνηθίσω
τα όνειρα που κάναμε μου λένε να τ' αφήσω
Αυτές οι αναμνήσεις το χέρι μου κρατάνε
λόγια που ειπώθηκαν που την καρδιά μου σπάνε

Τελειώνει ο χειμώνας και η άνοιξη κοντεύει
το θάρρος που δεν είχαμε τώρα μου περισσεύει
τώρα που ο καθένας μόνος του τον δρόμο του τραβάει
απορώ ποιός απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει

Ποιός απ' τους δυό μας έχει φταίξει πιο πολύ
όσο έφταιξα εγώ, έχεις φταίξει και συ
λένε έτσι στο τέλος τα φέρνει η ζωή
έτσι προσποιήσου πως δεν υπάρχει πληγή

Μπορεί να μην το θέλω μα μού 'ρχονται αναμνήσεις
μου 'χες πει θα είμαι εδώ όποια στιγμή με ζητήσεις
Μα τις στιγμές που σε ζητούσα εσύ ήσουν απών
και όταν με ήθελες εσύ εγώ δεν ήμουν παρών

το χες πει αρρωστημένο το χες πει καρναβάλι
και μην πεις οτι μόνος μου τα σκέφτηκα πάλι
ότι κάναμε μαζί στο τέλος το σκοτώσαμε
σώθηκαν οι στιγμές δεν επιβιώσαμε
κάτι πήγε στραβά και τους θεούς θυμώσαμε
περήφανα και ψυχρά, μόνοι το τελειώσαμε…

Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει…

Καλοκαίρι έχει έρθει και γω μόνος μου θυμάμαι
πόσο ψεύτικα ήταν όλα, λόγια δε μετράνε
απορώ αν μια φορά μου ‘λεγες την αλήθεια
ή δικές μου εφευρέσεις τα δικά σου παραμύθια,
απορώ αν μια φορά κατάλαβες τι έχω
ή δε το ‘ψαχνες πολύ γιατί όλα μαύρα τα βλέπω,
θέλω ακόμα να μου λύσεις άλλη μία απορία
πες μου αν σου περισσεύει ακόμα λίγη αδιαφορία
που να θέλεις να μου δώσεις λίγη ακόμα αχαριστία
αλλά καμιά φορά μιλάς και εσύ με την απελπισία
ξέρω καταδικασμένη απ' την αρχή η ιστορία
ποτέ δεν το μετάνιωσα κι ας είναι μαλακία
ξέρω ήταν σχέδια που έκανες στο μυαλό σου
και άδεια καλοκαιρινή πήρε ο γυρισμός σου
ίσως συναντηθούμε ξανά εγώ κι εσύ
ίσως ξαναβρεθούμε πάλι σε κείνο το νησί
ίσως σε κάποιον άλλον τα ίδια με μένα να λες
γι’ αυτό παίρνω την μοναξιά μαζί και πάμε διακοπές

Κάπου σε είδα πριν μέρες κρύφτηκα ν μη με δείς
ηθικά μη μου μιλήσεις λόγια άσχετα να πεις
στο 'χα πεί θα είμαστε ξένοι, μου χες πει θα μαστε εντάξει
πιο καλά που έγινε έτσι κι ας αργεί για να χαλάσει
ήσουν χαρούμενη και έτσι να είσαι πάντα
ελπίζω όμως να ακούς πότε πότε την μπαλάντα
εκείνη που ακούγαμε τη μέρα τη δικιά σου
έφτασε το φθινόπωρο και τα γενέθλια σου
γι’ αυτό σου γράφω για να πω χρόνια πολλά σου
σου εύχομαι να γίνουν όλα τα όνειρα σου
κι αν δεν είμαι μέσα, πια καθόλου δεν πειράζει
ήμουν εκεί για μια φορά τίποτα δεν τ'αλλάζει

Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει…

Έχω ακόμα πολλά που θέλω να σου γράψω
Νοιώθω πως δεν άλλαξα και ούτε ποτέ θα αλλάξω
όμως το τελευταίο που σου στέλνω είναι γράμμα
και μάθε καλά άλλο ένα πράμα
αν και έχει περάσει απ' τα αντίο ένας χρόνος
δε θέλω συντροφιά γουστάρω που 'μαι μόνος
κι αφού ακόμα απάντηση δεν έχω πάρει
θα φταίει που δοκιμάσαμε με πειραγμένο ζάρι
θα φταίει που κυνήγησα κάτι καλά κρυμμένο
βαρέθηκα όμως θαύματα ακόμα να γυρεύω
κι αφού ούτε ένα όνειρο δεν μου έκανε την χάρη
ας φύγουνε όλα μακριά ο διάολος να τα πάρει
μάλλον δεν έκανα εγώ για τέτοιες καταστάσεις
ούτε μπορούσα να σταθώ σ' αυτές τις περιστάσεις
δεν ξέρω ποιό ήταν τελικά από όλα το καλό μου
μα ξέρω έπαιξες καλά με τον εγωισμό μου
δε γράφω τίποτα άλλο ο χρόνος θα δικάσει
τις λύπες μας και τις χαρές θα τις ξαναπεράσει
θα βρει άλλο τρόπο για πει την ετυμηγορία
και με μοναξιάς ποινή θα λήξει η ιστορία
κλείνοντας να προσέχεις τίποτα άλλο μη σε νοιάζει
εσύ να σαι καλά για τα άλλα δεν πειράζει
κι αν βρεις κάτι διαφορά εμάς να σου θυμίζει
κόψτου αμέσως τα φτερά καθόλου μην ελπίζει

Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει...

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=D5IcaAYzqs0

Καλή Ακρόαση!!

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Οι "φίλοι" της οθόνης

Καλησπέρα σας...

Αρχικά, να επισημάνω γι'ακόμα μια φορά τις ευχές μου σ' ένα πλάσμα που είχε χτες (11/08/09) τα γενεθλιά του, αναφέρομαι στη Χαρά που έγινε 19 χρονών!
Τις καλύτερες και θερμότερες ευχές μου με υγεία πάνω απ'όλα υπέροχη μου φάτσα!

Έπειτα, θέλω να σας εξηγήσω το γιατί επέλεξα τον παραπάνω τίτλο αλλά και που θέλω να καταλήξω..

Πόσο καιρό έχετε πρόσβαση στο διαδίκτυο?

Πολλοί από εσάς αρκετό διάστημα και για διάφορετικους λόγους ο καθένας χρησιμοποιεί το διαδίκτυο.
Το διαδίκτυο μας προσφέρει διασκέδαση,ενημέρωση και ψυχαγωγία αλλά εγκυμονεί και πολλούς κίνδυνους.
Στο τομέα της ψυχαγωγίας ανήκουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπως το τάβλι στο διαδίκτυο αλλά και η γνωριμία με νέα άτομα (εφόσον είστε "ανοικτοί" σε νέες γνωριμίες και ανταλλαγή νέων απόψεων για διάφορα θέματα).

Ωστόσο αυτές οι νέες γνωριμίες περιέχουν μεγάλο ρίσκο, γιατί δε ξέρεις το ποιον του ατόμου που βρίσκεται στην "απέναντι" οθόνη, ή μήπως κάνω λάθος?

Από προσωπική εμπειρία, μπορώ να πω πως έχω αρκετούς "φίλους" ή καλύτερα γνωστούς από διάφορα μέρη της χώρας αλλά και αρκετούς φίλους που εμπλουτίζουν" τις γνωρίμιες τους μέσω διαδικτύου..
Πολλούς απ'αυτούς τους γνωρίζω και προσωπικά και χαίρομαι γιατί έχουν σημαντική θέση στην εκτίμηση μου,με γνώμονα τις πράξεις αλλά και τις συζητήσεις που έχουμε κάνει..

Που θέλω όμως να καταλήξω?

Στ'ότι να μη δίνετε και τη ψυχή σας για τον φίλο σας ΕΑΝ δεν έχετε μια αρκετά ολοκληρωμένη άποψη για το χαρακτήρα του, ΕΑΝ δεν τον έχετε "τεστάρει" ότι αξίζει να βρίσκεται στη ζωή σας, γιατί όπως λέω συχνά, οι άνθρωποι είμαστε περαστικοί από τις ζωές των άλλων!!

Κλείνοντας, θέλω ν'αφιερώσω τη συγκεκριμένη ανάρτηση σε μια καθηγήτρια μου που συζητώντας μαζί της μου έδωσε αυτό τον τίτλο για μια ανάρτηση μου..

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ.Να προσέχετε όσους αγαπάτε πραγματικά και να το δείχνετε με πράξεις κάθε στιγμή γιατί πραγματικά το χαμόγελο της στιγμής είναι ανεκτίμητης αξίας..

ΥΓ.2."Σώσε με", ένα υπέροχο κομμάτι με ακόμα πιο υπέροχους στίχους, από την ερωτική φωνή του Γιώργου Παπαδόπουλου.

Τίτλος: Σώσε με
Στίχοι: Νικόλας Νικολάου
Μουσική: Νεόφυτος Νεοφύτου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Παπαδόπουλος

Ίδιο σενάριο, σαν να ‘ναι η πρώτη μας φορά
Ίδιο σενάριο ίδιο το έργο σινεμά
Θα το γευτώ, πλάνο γνωστό
Ίδια υπόθεση, γνωστά τα πρόσωπα θολά
Ίδια υπόθεση και στο πανί εσύ μπροστά
να τα κοιτώ,να σου μιλώ

Σώσε με, το τέλος δεν αντέχω δυο φορές
Σώσε με, στο σώμα μου επούλωσε πληγές
Σώσε με, το τέλος δεν αντέχω δυό φορές
Σώσε με, στο σώμα μου επούλωσε πληγές

Ίδιο σενάριο ίδια τα πρόσωπα μπροστά
Ίδιο σενάριο, αποτυπώματα γνωστά
Και εγώ εδώ για να σωθώ

Σώσε με, το τέλος δεν αντέχω δυό φορές
Σώσε με, στο σώμα μου επούλωσε πληγές
Σώσε με, το τέλος δεν αντέχω δυό φορές
Σώσε με, στο σώμα μου επούλωσε πληγές

Σώσε με....!

Σώσε με, το τέλος δεν αντέχω δυό φορές
Σώσε με, στο σώμα μου επούλωσε πληγές
Σώσε με, το τέλος δεν αντέχω δυό φορές
Σώσε με, στο σώμα μου επούλωσε πληγές

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=rtVkhNC6WfU

"Σώσε με.."

ΟΧΙ άλλες πληγές..

Καλή Ακρόαση!

Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

ΧαροΟ:Τα πλάσμα με τα μελαγχολικά μάτια...

Καλησπέρα σας...

Καλό μήνα!

Κοντά ένα μήνα έχω να σας γράψω, πως περνάει έτσι ο καιρός...

Διακοπές στην Αθήνα, ξενύχτια, προβληματισμοί, ένταση αλλά πάνω απ'όλα ΕΣΕΙΣ..

Καθένας από εσάς έχει ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι της ψυχής μου, όπως έχω ξαναπεί και γράψει σε τούτο εδώ το χώρο..!

Αρχικά, να επισημάνω πως η σημερινή ανάρτηση είναι θεματική και αφορά ένα άτομο που γνωρίζω λίγο καιρό αλλά έχω εκτιμήσει πολύ και απ'όσο γνωρίζω αυτή η εκτίμηση και η αγάπη είναι αμοιβαία..

Αναφέρομαι στη Χαρού ή Χαρά ή Ζουζούνα..

Ξεκινώντας να μιλάω μαζί της μου έδωσε την εντύπωση μιας κακομαθημένης κοπέλας που ποτέ δεν της αρνούνταν τ'οτιδήποτε..Βέβαια όσο πέρναγε ο καιρός αυτή η άποψη καταρρίφθηκε και αντιλήφθηκα πως είναι ένα πληγωμένο πλάσμα που έχει καλλιεργήσει την εικόνα του "Χαζό παιδί χαρά γεμάτο"...

Ο λόγος?

Επειδή δεν θέλει να δείχνει αδύναμη αλλά κυρίως επειδή δεν θέλει να την πληγώσουν περισσότερο γιατί οι "πληγές" της ψυχής της δεν έχουν "γιατρευτεί" ακόμα..

Είναι ένα πλάσμα που ξέρει ν'αγαπάει βαθιά μέσα από τη ψυχή και την καρδιά της, ένα πλάσμα που έχει αρχές αλλά και όρια σε ότι κάνει..ένα πλάσμα που πολλές φορές τα μάτια της είναι μελαγχολικά και ας μην το παραδέχεται..ένα πλάσμα με αυξημένο επίπεδο οξυδέρκειας..

Θέλω να ξέρεις πως είναι τιμή μου να έχεις ένα κομμάτι της ψυχής,της καρδιάς αλλά και της εκτίμησης μου..

Σ'ευχαριστώ που μπήκες στη ζωή μου με τσαμπουκά και διάθεση να με κάνεις καλύτερο..

Σ'ευχαριστώ για το χρόνο και το χώρο στη ζωή σου..

Μια ευχή έχω να πω..

Μακάρι να είμαι πάντα παρών σε όποια στιγμή δεν είσαι καλά και να σε βοηθήσω με όποιον τρόπο να επανέλθει το χαμόγελο στα χείλη σου...

Κλείνοντας, από καρδιάς σου λέω να μάθεις να εκτιμάς όσους έχεις γύρω σου με πράξεις...

μη διστάσεις να μου πεις την πιο κρυφή σου σκέψη..

είμαι εκεί για να την ακούσω μόνο για σένα..

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ.Να προσέχετε όσους αγαπάτε πραγματικά και να το δείχνετε με πράξεις κάθε στιγμή γιατί πραγματικά το χαμόγελο της στιγμής είναι ανεκτίμητης αξίας..

ΥΓ.2.Έψαξα πολύ για να βρώ ποιο τραγούδι να σου αφιερώσω.."Παρέα" μου μουσικά σε τούτη τη συνάρτηση ήταν το τραγούδι "Οι άγγελοι" του Αντώνη Ρέμου, ένα τραγούδι αρκετά ερωτικό με στοιχεία που αποκαλύπτουν τα πιστεύω μου για σένα..

Τίτλος: Οι Άγγελοι
Στίχοι: Θεοφάνους Γιώργος
Μουσική: Θεοφάνους Γιώργος
Πρώτη εκτέλεση: Ρέμος Αντώνης


Πόσοι άγγελοι χορεύουν σ'ένα καρδιοχτύπι
πόσοι άγγελοι γελάνε μ'ένα σου φιλί
Μες σε μια βραδιά μου πήρες μακριά τη λύπη
Ίσως είσαι και το κρύβεις άγγελος κι εσύ
Αχ να μη τέλειωνε ποτέ
το βράδυ αυτό που σ'έχω πλάι μου
να μη ξημέρωνε ποτέ
τώρα που βρήκα την αγάπη μου
αχ να μη τέλειωνε ποτέ
το βράδυ αυτό που σ'έχω πλάι μου
να μη ξανάβρεχε ποτέ
τώρα που στέγνωσε το δάκρυ μου

Τι να τα κάνεις τα φτερά
πιάσε τα χέρια μου γερά
αφού με νίκησες σε ένα αγώνα άνισο
τι να τα κάνεις τα φτερά
πιάσε τα χέρια μου γερά
πάμε άγγελέ μου στο δικό μας τον παράδεισο

Πόσοι άγγελοι κοιτάνε μέσα απ'τη ματιά σου
πόσοι ακόμα τραγουδάνε μ'ένα "σ'αγαπώ"
μου'δωσες ζωή και ήπια μέσα απ'την καρδιά σου
κι έχω γίνει εδώ μπροστά σου άγγελος κι εγώ

Καλή Ακρόαση!!

ΥΓ.3.
Το βλέμμα σου με κάνει να χαμογελάω
η χροιά της φωνής σου με οδηγεί να ξεχνάω
γιατρεύεις της ψυχής μου τις πληγές
και δεν πονάω..

(αφιερωμένο για σένα..)

ΥΓ.4.Τι να τα κάνεις τα φτερά
πιάσε τα χέρια μου γερά
αφού με νίκησες σε ένα αγώνα άνισο
τι να τα κάνεις τα φτερά
πιάσε τα χέρια μου γερά
πάμε άγγελέ μου στο δικό μας τον παράδεισο

...μου'δωσες ζωή και ήπια μέσα απ'την καρδιά σου
κι έχω γίνει εδώ μπροστά σου άγγελος κι εγώ...

( έχω γίνει ένας ξεχωριστός φύλακας άγγελος της ζωής σου...
όπου και να είσαι είμαι και εγώ κάπου εκεί κοντά
αρκεί να ξέρω πως είσαι
πραγματικά καλά.. )

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Ανακύκλωση, η λύση στη μόλυνση του περιβάλλοντος..

Καλησπέρα σας..

Το σημερινό θέμα της ανάρτησης είναι η ανακύκλωση, μια πράξη ή ακόμα μια συνήθεια που πρέπει ν'αποκτήσουμε όλοι μας, έτσι ώστε να μειώσουμε την περιβαλλοντική μόλυνση..

Τι είναι όμως η ανακύκλωση?

Με τον όρο Ανακύκλωση εννοείται ο διαχωρισμός των απορριμμάτων σε επιμέρους συστατικά ή ομοιογενείς κατηγορίες συστατικών και η επαναφορά τους στο φυσικό και οικονομικό κύκλο.


Τα σημαντικότερα προς ανακύκλωση υλικά με βάση τις ποσότητές τους στα απορρίμματα είναι τα ακόλουθα. Κατ’ αρχάς το χαρτί αποτελεί το 15-25% (κ.β.) των απορριμμάτων και μπορεί να διαχωρίζεται και σε τρείς ποιότητες. Το γυαλί αποτελεί το 3-7% (κ.β.) των απορριμμάτων και μπορεί να διαχωρίζεται και σε τρείς ποιότητες ανάλογα με το χρώμα του. Τα μέταλλα αποτελούν το 3-5% (κ.β.) των απορριμμάτων. Το σημαντικότερο μέταλλο είναι το αλουμίνιο (~0.6% κ.β.) για το οποίο υπάρχει σημαντικό οικονομικό ενδιαφέρον, λόγω της υψηλής τιμής του. Τέλος, τα πλαστικά αποτελούν το 10-20% (κ.β.) των απορριμμάτων και τα σημαντικότερα είναι το πολυαιθυλένιο (χαμηλής και υψηλής πυκνότητας), το PET, το PVC, το πολυπροπυλένιο και το πολυστυρένιο. Με εξαίρεση τα πλαστικά για όλα τα υπόλοιπα υλικά δεν υπάρχουν σημαντικά προβλήματα στο διαχωρισμό τους, ούτε στην ανακύκλωσή τους ή στην απορρόφησή τους από τις ελληνικές βιομηχανίες, από τη στιγμή που τηρούνται στοιχειώδεις προϋποθέσεις καθαρότητας των υλικών. Αντίθετα, για τα πλαστικά υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στο διαχωρισμό τους και στην καθαρότητά τους.

Δυστυχώς όμως, η πορεία της ανακύκλωσης στη χώρα μας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει, όμως, σημαντικότατα βήματα και κατακτήσεις, τα οποία θα πρέπει να επιταχυνθούν αποφεύγοντας ταυτόχρονα τα λάθη, που μπορούν να μας πάνε αρκετά πίσω.

Υπάρχουν αρκετά θέματα που σχετίζονται με την ανακύκλωση που ακόμα δεν έχουν επιλυθεί, όπως πχ οι σοβαρές καθυστερήσεις που παρατηρούνται αλλά και οι λανθασμένες επιλογές από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ

Το θέμα του περιβάλλοντος ΔΕΝ πρέπει να συνδέεται με ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ !
Όσο είναι νωρίς ας το καταλάβουμε γιατί η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ!

Επιπλέον, υπάρχουν ακόμα πολλοί δήμοι που δεν έχουν μπει στο πρόγραμμα. Οι πολίτες πρέπει να πιέσουν ατομικά αλλά και συλλογικά, ιδιαίτερα τους μεγάλους Δήμους (Αθήνα, Πειραιά, Περιστέρι κλπ), ώστε να συνεργαστούν μέσα στο 2009 με σοβαρότητα στην προσπάθεια μείωσης κι ανακύκλωσης.

Η ανακύκλωση αφορά ΟΛΟΥΣ σε όποιο μέρος της χώρας και αν διαμένουν γιατί τα οφέλη είναι άμεσα και ουσιαστικά για όλους..!

Γνωρίζατε ότι γίνεται ανακύκλωση ημι-ακάθαρτων νερών («γκρίζα νερά»)?

Νερά τα οποία είναι ημι-ακάθαρτα (προέρχονται από το νιπτήρα, το νεροχύτη, το μπάνιο, το πλυντήριο ρούχων), αλλά όχι ακάθαρτα (δεν προέρχονται από την λεκάνη της τουαλέτας) ονομάζονται 'γκρίζα νερά'.
Τα ημι-ακάθαρτα νερά χρησιμοποιούνται για επιλεγμένες χρήσεις (κυρίως στην τουαλέτα), για αστικές χρήσεις (στις οικοδομές) και για άρδευση (κήπων, πάρκων, ταρατσόκηπων), υποκαθιστώντας τη χρήση του πόσιμου καθαρού νερού, όπου δεν είναι απαραίτητη η υψηλή ποιότητά του.

Η επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση των νερών είναι πραγματικότητα σε πολλές χώρες - ΗΠΑ, Αυστραλία, Γαλλία, Ισραήλ, Κύπρο, Τυνησία, Γερμανία, Μαρόκο - οι οποίες αξιοποιούν νερά από βιολογικούς καθαρισμούς είτε για αστικές, είτε για γεωργικές χρήσεις. Σε ορισμένες χώρες δίνεται έμφαση και στην ανακύκλωση των «γκρίζων νερών» μετά από επιτόπου επεξεργασία στο κτίριο.


Πως μπορεί να γίνει η ανακύκλωση τους?

Ένα συνηθισμένο σύστημα είναι η συλλογή νερών από τις επιλεγμένες χρήσεις, η μεταφορά τους με χωριστό δίκτυο σωληνώσεων σε μια δεξαμενή προσωρινής αποθήκευσης, η επεξεργασία και ο καθαρισμός τους με απλά συστήματα και η μεταφορά τους σε μια δεξαμενή αποθήκευσης, απ’ όπου διοχετεύονται συνήθως στο καζανάκι της τουαλέτας ή για την άρδευση κήπων και επιλεγμένων καλλιεργειών.

Έπειτα, θέλετε να σας δείτε ποια είναι τα οφέλη από την ανακύκλωση?

Κατ’ αρχάς η εξοικονόμηση ενέργειας για την παραγωγή των πρώτων υλών από την ανακύκλωση των υλικών είναι πολύ σημαντική. Για το γυαλί φθάνει το 90%, για το λευκοσίδηρο το 78%, για το αλουμίνιο το 95% και για το PET το 99%. Σε επίπεδο παραγωγής προϊόντων, το ενεργειακό όφελος από την ανακύκλωση είναι 68% (ή 2,7 Kwh/kg) για το χαρτί, 31% (ή 0,32 Kwh/kg) για το γυαλί, 95% (ή 49 Kwh/kg) για το αλουμίνιο και 85-90% (ή 7,4 Kwh/kg) για τα πλαστικά.

Επιπρόσθετα, η ανακύκλωση ενός τόνου χαρτιού που ανακυκλώνεται εξοικονομεί 15-20 δέντρα, 30 κυβικά μέτρα νερού, εκατοντάδες κιλοβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας και περίπου 230 κιλά ισοδυνάμου πετρελαίου. Αν μάλιστα υπολογιστεί ο πλήρης κύκλος παραγωγής και διάθεσης του χαρτιού, τότε η ανακύκλωση εξοικονομεί 700-900 κιλά ισοδυνάμου πετρελαίου ανά τόνο χαρτιού. Για κάθε ένα τόνο ανακυκλωμένου γυαλιού εξοικονομούνται 1,2 τόνοι πρώτων υλών (ΕΛΚΕΠΑ, 1986) και 180-200 κιλά καυσίμου.

Επίσης, το γυαλί σε αντίθεση με το χαρτί μπορεί να ανακυκλωθεί πολλές φορές χωρίς αλλοίωση, καθώς επίσης χαρακτηρίζεται από μηδενική διαπίδυση προς το περιεχόμενο. Για όλους αυτούς τους λόγους, το γυαλί θεωρείται για πολλές χρήσεις ίσως το φιλικότερο προς το περιβάλλον υλικό, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με προγράμματα επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης. Τέλος, για κάθε τόνο αλουμινίου που ανακυκλώνεται εξοικονομούνται περισσότεροι από 4 τόνους βωξίτη, 500 Kg σόδας, 100 Kg ασβεστόλιθου, 700 Kg κάρβουνο πετρελαίου, 25 Kg κρυολίτη και 35 Kg φθοριούχου αλουμινίου (Aluminium Beverage cans).

Με την ανακύκλωση μειώνεται ο όγκος των απορριμμάτων και μεγαλώνει έτσι ο χρόνος ζωής των χώρων ταφής. Πρακτικά μπορεί να διπλασιασθεί ή τριπλασιασθεί ή να αυξηθεί πολύ περισσότερο ο χρόνος ζωής των ΧΥΤΥ, ανάλογα με τη μείωση των απορριμμάτων που θα επιτευχθεί, με τεράστια οικονομικά οφέλη για όλη την κοινωνία, που σε πανελλαδικό επίπεδο είναι της τάξης μερικών τρις δρχ./20ετία.

Παράλληλα, οι χρόνοι αποδόμησης μέσα σε ένα χώρο ταφής των απορριμμάτων των σημαντικότερων υλικών που μπορούν να ανακυκλωθούν (μέταλλα, πλαστικά, γυαλί), είναι πολύ μεγαλύτεροι από τους χρόνους αποδόμησης των υπολοίπων υλικών. Άρα, η αποδόμηση των υπολοίπων υλικών μπορεί να ολοκληρωθεί σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα από ότι πριν, με αποτέλεσμα ο χώρος ταφής να μπορεί να αποκατασταθεί και να διαμορφωθεί για άλλες χρήσεις πολύ πιο γρήγορα.

Η ανακύκλωση υλικών για να πετύχει θα πρέπει να οργανωθούν κατάλληλα για κάθε περιοχή προγράμματα ανακύκλωσης, το είδος των οποίων θα επιλεγεί από μια πληθώρα σχετικών μοντέλων και τεχνικών που εφαρμόζονται διεθνώς. Τα μοντέλα συλλογής και ανακύκλωσης των υλικών μπορούν να είναι συνεχή ή περιοδικά, ανάλογα με τις συνθήκες κάθε περιοχής. Τέτοια μοντέλα είναι τα Μοντέλα συλλογής με κάδους (με ένα ή περισσότερους κάδους και πολλών τύπων), το Μοντέλο συλλογής πόρτα-πόρτα, το Μοντέλο συλλογής με ραντεβού και το Μοντέλο συλλογής με Κέντρο Ανακύκλωσης. Για την επιτυχία του οποιοδήποτε μοντέλου εφαρμοσθεί σε κάθε περιοχή θα πρέπει να συμπληρώνεται και με εκτεταμένα και συνεχή προγράμματα ενημέρωσης των πολιτών.

Μήπως ήρθε η στιγμή ν'ανακυκλώσουμε καθετί μας είναι άχρηστο?

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ!

Κλείνοντας, απαιτείται μεγαλύτερη υπευθυνότητα και από τους ίδιους τους πολίτες, (όλους εμάς, όλους εσάς) ώστε να μειώσουν, μέσα από τις επιλογές τους, την ποσότητα των απορριμμάτων που παράγουν, να ξεχωρίζουν στο σπίτι και στη δουλειά τα προς ανακύκλωση υλικά, να μην τα επιβαρύνουν με άλλα σκουπίδια (κυρίως αποφάγια). Η συστηματική, εξειδικευμένη και μακροχρόνια ενημέρωση κι ευαισθητοποίηση των πολιτών συμβάλει καθοριστικά στην κριτική κατανάλωση και στη σωστή συμμετοχή των πολιτών στα προγράμματα ανακύκλωσης.

Ελπίζω, με τον τρόπο μου, να σας ευαισθητοποίησα έστω και λιγό για το καλό ΟΛΩΝ μας αλλά και των επερχόμενων γενεών που έρχονται..

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ. Μεγάλο μέρος των παραπάνω πληροφοριών ανήκουν σε άρθρα που βρήκα ψάχνοντας στο in.gr ( γιατί πάντα είναι σωστό ν'αναφέρουμε την πηγή των πληροφοριών μας )

ΥΓ.2. Η συγκεκριμένη ανάρτηση "ντύθηκε" μουσικά από έναν νέο καλλιτέχνη, τον Βασίλη Ανεμογιό και από το τραγούδι του με τίτλο "μείνε"

Τίτλος: Μείνε
Στίχοι: Ανεμογιός Βασίλης
Μουσική: Ανεμογιός Βασίλης
Πρώτη Εκτέλεση: Ανεμογιός Βασίλης

Στη γέφυρα του φεγγαριού
σ' έχω σφιχτά στην αγκαλιά μου.
Γίνεσαι χάδι του ουρανού,
ανάσα μες στα όνειρά μου.
Γίνεσαι χάδι του ουρανού,
ανάσα μες στα όνειρά μου.

Γίνε μαζί μου ουρανός,
γίνε αστέρι μου και φως.
Κλαίνε οι στάλες της βροχής,
λιώνουν οι πάγοι της ψυχής.
Μείνε, μη μ' αφήνεις μονό μου.
Μείνε σα σκιά στον δρόμο μου.
Μείνε μη μ' αφήνεις μονό μου.
Μείνε…

Απόψε κρατάς μια καρδιά
μαζί κρατάς και το μυαλό μου.
Στα δυό σου χείλη έχω βρει
ένα μικρό θεό δικό μου.
Στα δυό σου χείλη έχω βρει
ένα μικρό θεό δικό μου.

Γίνε μαζί μου ουρανός,
γίνε αστέρι μου και φως.
Κλαίνε οι στάλες της βροχής,
λιώνουν οι πάγοι της ψυχής.
Μείνε, μη μ' αφήνεις μονό μου.
Μείνε σα σκιά στον δρόμο μου.
Μείνε μη μ' αφήνεις μονό μου.
Μείνε…

Μείνε, μη μ' αφήνεις μόνο μου.
Μείνε σα σκιά στον δρόμο μου.
Μείνε μη μ' αφήνεις μόνο μου.
Μείνε…

Μείνε, μη μ' αφήνεις μόνο μου.
Μείνε σα σκιά στον δρόμο μου.
Μείνε μη μ' αφήνεις μόνο μου.
Μείνε…

Μείνε, μη μ' αφήνεις μόνο μου.
Άκου λίγο τον πόνο μου.
(Μείνε...) Μη μ' αφήνεις μόνο μου.
Μείνε...

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=s0b5UVHNLK8

Καλή Ακρόαση!

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

ΥΓ.3. .Να προσέχετε όσους αγαπάτε πραγματικά και να το δείχνετε με πράξεις κάθε στιγμή γιατί πραγματικά το χαμόγελο της στιγμής είναι ανεκτίμητης αξίας..

ΥΓ.4. Κάθε δάκρυ που κυλάει είναι εξαγνισμός της ψυχής..

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Irene: Ένα πληγωμένο μεγάλο παιδί...

Καλησπέρα σας...

Η ανάρτηση που θα διαβάσετε παρακάτω είναι η δεύτερη με θέμα ένα συγκεκριμένο πρόσωπο της ζωής μου..

Το πρόσωπο αυτό έχει τ' όνομα Ειρήνη ή αλλιώς Irene...

Είναι ένα άτομο που έχω παρεξηγήσει πολλές φορές κ έχω μιλήσει με σκληρά λόγια εναντίον της..

Είναι όμως και το άτομο που για χάρη της ξενύχτησα 3 σερί μέρες γιατί με χρειαζόταν πραγματικά..

Γνώρισα την Ειρήνη πριν περίπου 3 χρόνια και η πρώτη εντύπωση που είχα ήταν ότι πρόκειται για ένα ξανθό χαζοχαρούμενο που δεν ξέρει πως να περάσει την ώρα της..

Όσο πέρναγε ο καιρός κατάλαβα ότι αυτό δεν ισχύει..αλλά ήταν ένα άτομο τελείως διαφορετικό και αυτό απλά ήταν η "εικόνα" της..

Με τον καιρό κατάλαβα ότι έχει πληγωθεί πολύ και γενικά έχει ένα σχετικά άσχημο παρελθόν εξαιτίας των συμπεριφορών που αντιμετώπισε από το περιβάλλον της (οικογενειακό, φιλικό και συναισθηματικό)...

"Δέσαμε" περισσότερο πέρυσι το καλοκαίρι και αυτό το οφείλω σ' ένα πλάσμα που δεν είναι πια στη ζωή μου, την Αγγελική..

Μιλούσαμε με τις ώρες και έμαθα πολλά στοιχεία για τη ζωή της που πραγματικά δεν πίστευα ότι έχει περάσει τόσα πολλά..

Κατάφερε με τον τρόπο της να κερδίσει την εκτίμηση μου και να σκέφτομαι συνέχεια αν είναι καλά και αν χρειάζεται την στήριξη μου τις στιγμές που δεν είναι καλά ψυχολογικά...

Πιστεύω ότι έχει μάθει πράγματα από μένα όπως την υπομονή,την υπέρμετρη καφρίλα, την ηρεμία αλλά πιο πολύ θέλω να πιστεύω ότι στο πίσω μέρος του μυαλού της έχει πάντα την ατάκα μου " να χαμογελάς για να κάνεις τους άλλους ν'ανησυχούν"...

Έπειτα, πριν κάποιο χρονικό διάστημα της πρότεινα να γίνει κανονική μου κουμπάρα (πραγματικά το θέλω πολύ και δε μετάνιωσα στιγμη που της το είπα γιατί το ένιωθα βαθιά μέσα μου τόσο έντονα) και φυσικά δέχτηκε με μεγάλη χαρά..

Είναι ένα πλάσμα που δεν θέλω να χάσω από τη ζωή μου γιατί με το δικό της τρόπο με κάνει να χαμογελώ και πολλές φορές με κάνει πιο δυνατό..

Θέλω να την στηρίζω σε κάθε βήμα που κάνει στη ζωή της και να την προστατεύω από οποιονδήποτε κίνδυνο θα την κάνει να πονέσει είτε ψυχικά είτε σωματικά...

Τέλος, θέλω να ξέρεις πως όλα όσα διάβασες βγήκαν από τα βάθη της ψυχής μου και δυσκολεύτηκα πολύ να βρω τις λέξεις που να εκφράζουν απόλυτα αυτό που νιώθω και πιστεύω για σένα..

Μη διστάσεις ποτέ να με πάρεις τηλ αν το έχεις ανάγκη ή απλά θες να μ'ακούσεις..

Είμαι, ήμουν και θα είμαι πάντα δίπλα σου...

ΥΓ. Σ' ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει μέχρι τώρα, για το χώρο και το χρόνο στη ζωή σου και στη ψυχή σου..

ΥΓ.2.Να προσέχετε όσους αγαπάτε πραγματικά και να το δείχνετε με πράξεις κάθε στιγμή γιατί πραγματικά το χαμόγελο της στιγμής είναι ανεκτίμητης αξίας..

ΥΓ.3.Μάθε να εκτιμάς τους γύρω σου με πράξεις και κράτα και μια "πισινή" δεν κάνει κακό...

ΥΓ.4 Έψαξα πολυ για να βρω κάποιο τραγούδι που να εκφράζει όλα όσα θέλω να θυμάσαι πάντα...

Σου αφιερώνω με όλη μου την εκτίμηση και την αγάπη το τραγούδι με τίτλο "θα 'μαι πάντα εδώ" από τον εξαιρετικό δημιουργό και τραγουδιστή Δημήτρη Κοργιαλά

Τίτλος: Θα 'μαι πάντα εδώ
Στίχοι: Δημήτρης Καρράς & Δημήτρης Κοργιαλάς
Μουσική: Δημήτρης Κοργιαλάς
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Κοργιαλάς


Είναι η νύχτα βιαστική
Και το όνειρο τραυλίζει
μια αδύναμη στιγμή παντα πίσω μας γυρίζει
Όταν όλα παν καλά
πάντα έρχεται ένα ψέμα
Μην φοβάσαι τη φωτιά
άσ' τα δύσκολα σε μένα
άσ' τα δύσκολα σε μένα

Θα 'μαι πάντα εδώ το χέρι να σου κρατάω
όταν έχεις τις μαύρες σου
κι όταν λες δεν μπορώ
Θα σε παίρνω αγκαλιά
στ' αστέρια για να σε πάω
Γιατί εγώ αγάπη μου
για σένα μόνο ζω

Το θυμάμαι είχες πει
πως δεν σαρέσουνε τα γκρίζα
η ζωή σου μια βροχή
που ξεβάφει μια μαρκίζα
Τώρα πια δεν μου γελάς
Να ξερα ποιοι σε πονάνε
Θα θελα να μην ξεχνάς
πως τα δάκρυα δεν σου πάνε
πως τα δάκρυα δεν σου πάνε

Θα μαι πάντα εδώ το χέρι να σου κρατάω
όταν έχεις τις μαύρες σου
κι όταν λες δεν μπορώ
Θα σε παίρνω αγκαλιά
στ' αστέρια για να σε πάω
Γιατί εγώ αγάπη μου
για σένα μόνο ζω

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=0qBEbQLRQT8&feature=related

Καλή Ακρόαση!!

[μόνο για σένα αφιερωμένο...]

Σκέψεις από καρδιάς.. [Αφιερωμένο]

Καλημέρα σας..

Η συγκεκριμένη ανάρτηση προέκυψε ξαφνικά και το ερέθισμα οφείλεται στη μικρή και υπέροχη Ιφιγένεια..

Να σας αποκαλύψω κάτι?

Δεν πίστευα ότι θα φτάσω να εκτιμήσω και ν'αγαπήσω τούτο το πλάσμα τόσο πολύ..που ακούει στ' όνομα Ιφιγένεια..

Όμως, νομίζω ότι έχετε μια απορία..

Ποιος ο λόγος ή αλλιώς το ερέθισμα για την συγκεκριμένη πρωινή ανάρτηση?

Διαβάστε: "Πιστεύω, άρα ζω... Κάποτε χρειαζόμουν κάποιον να πιστέψει σε μένα. Τώρα χρειάζομαι μόνο τον εαυτό μου. Όλα τ' άλλα στ' αρμίδια μου really. Κάποτε σιχαινόμουν τους εγωιστές, αλλά κατάλαβα με τον καιρό ότι ο εγωισμός είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης σ' αυτό τον κόσμο... Ο χρόνος που μoυ δόθηκε είναι λίγος, και πρέπει να βρω τη δύναμη να σηκωθώ απ' το πάτωμα όσο δε με έχουν πατήσει. Και αν δε την βρω κανένας δε θα διστάσει να το κάνει...

Οι γνώμες που έχουν σχηματιστεί για κάποιον είναι πολλές φορές παγίδα για τον ίδιο, γιατί απλά ζει μέσα σε μία "κατασκευασμένη" εικόνα. Έτσι είναι, το έχουν πει οι άλλοι. Και βυθισμένος στη συνήθεια νομίζει πως αυτός είναι, καταπιέζοντας τη φωνή μέσα του που φωνάζει το αντίθετο...
Κολλάμε σε στερεότυπα και προκαταλήψεις. Ζούμε σύμφωνα μ' αυτά που άγνωστες δυνάμεις μας έχουν βάλει στο μυαλό... Μην ξεχνάμε όμως... Ο καθένας από εμάς έχει μία άγνωστη δύναμη δική του, και μπορεί να νικήσει κάθε εμπόδιο.
Believe it or not, δε με νοιάζει πια. Διαφορετικοί άνθρωποι είμαστε, και πολύ κακώς μας βάζουμε σε κατηγορίες. Αν υπήρχε λίγος σεβασμός στο ανθρώπινο είδος, δε θα προσπαθούσαμε τόσο σκληρά να γίνουμε κάτι που θα ήταν "άξιο" αποδοχής...
Έχω μάθει βέβαια να αποδέχομαι τα πράγματα όπως είναι και να τα ξεπερνάω αλλά μερικές φορές με εκνευρίζουν οι κολλημένοι. Εγώ τρέχω, αυτοί σέρνονται, ενώ εγώ έχω το χρόνο να κοιτάξω και λίγο γύρω μου, αυτοί φοράμε μονίμως παρωπίδες... People have the power... τραγουδάει η Patti Smith, αλλά η μόνη δύναμη που βλέπω τον τελευταίο καιρό είναι αυτή των ηλιθίων..."

Το παραπάνω απόσπασμα γράφτηκε από την Ιφιγένεια και πραγματικά μ' έκανε να το διαβάζω ξανά και ξανά..αργά λέξη προς λέξη..

Έχει απόλυτο δίκιο μπορώ να πω..

Είναι από τις σπάνιες φορές που "εξομολογείται" κρυφά μυστικά της ψυχής της..
(Ελπίζω να μην σοκαριστεί πολύ όταν δει ότι το έκανα αναδημοσίευση!)

Δυστυχώς υπάρχουν και θα υπάρχουν "κολλημένοι" άνθρωποι που δεν κοιτούν το δάσος αλλά μόνο το δέντρο..

Μάθετε να ακούτε τους άλλους και να γίνεστε καλύτεροι πρώτα για εσάς και μετά για όλους όσους είναι γύρω σας..

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ. Ιφιγένεια, "εγώ είμαι εδώ"..αφιερωμένο σε σένα ιφιγένεια με όλη μου την εκτίμηση και σου εύχομαι να χαμογελάς παντα..μην ξεχνάς ότι είμαι πάντα και παντού γύρω σου για να ξέρω ότι είσαι καλά..βαθιά μέσα σου...

ΥΓ.2.Μου έλειψες..μ'αγαπάς και μ' εκτιμάς το ξέρω..σ'ευχαριστώ που μου έδωσες χώρο και χρόνο στη ζωή σου..."παππού μου"

ΥΓ.3. Αφιερωμένο...αποκλειστικά για σένα..να το θυμάσαι πάντα αυτό..

Τίτλος: Εγώ είμαι εδώ
Στίχοι: Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη Εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος

Πέρασα απ'το δρόμο που'χαμε βρεθεί
Το μικρό μπαράκι είναι ακόμα εκεί
Βρήκα και δυο καρδιές
Στον πάγκο χαρακιές
"Σ'αγαπώ για πάντα" λέγανε κι αυτές

Κι εγώ είμαι εδώ,ακόμα εδώ
Ψάχνω έναν άνθρωπο να βρω
Εγώ είμαι εδώ,ζητάω φωτιά
Να βάλω πάλι πυρκαγιά
Έχω τσιγάρο,έχω ποτό
Και μια καρδιά να μοιραστώ
Εγώ είμαι εδώ κι η μοναξιά
Ψάχνει και εκείνη συντροφιά
Κι αν φύγουν οι άλλοι
Αύριο πάλι
Θα'μαι εδώ

Κάθισα πιο πέρα κι είδα δυο σκιές
Στη δική μας θέση άλλους έρωτες
Είδα κι ένα φιλί
Όρκο για μια ζωή
Κι άκουσα να λένε "αγάπη τι θα πει"

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=-nbdmLU0-8o

Καλή Ακρόαση!!

Η Ελλάδα και ο αριθμός 5

Καλησπέρα σας..

Το σημερινό περιεχόμενο της ανάρτησης μπορεί πολλούς να σας εκπλήξει αλλά είναι μια επαναλαμβανόμενη σύμπτωση που ισχύει για τη χώρα μας βάση των γεγονότων που διαδραματίζονται σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους..

Είμαστε σχεδόν στα μισά του 7ου μήνα του χρόνου δηλαδή πάνω από το μισό του 2009 και προχωράμε για το 2010..πέντε μήνες απομένουν για την έλευση του νέου χρόνου..

Αρχικά, θέλω να επισημαίνω πως ότι έχω καταγράψει έχει διασταυρωθεί με αποδείξεις και όποιος θέλει μπορεί να μου ζητήσει τα στοιχεία που έχω συλλέξει,το αναφέρω προς αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών!!

Έχουν περάσει σχεδόν 5 χρόνια από τους άκρως επιτυχημένους αλλά και ακριβοπληρωμένους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 που διοργάνωσε η χώρα μας εισπράττοντας τα κολακευτικά σχόλια ακόμα και του πιο απαιτητικού ανθρώπου σε τούτο τον πλανήτη..

Ωστόσο ποια είναι η μεταολυμπιακή χρήση ΟΛΩΝ αυτών των ακινήτων?Απ'όσο γνωρίζω ελάχιστα έχουν αξιοποιηθεί και τα υπόλοιπα υφίστανται την φθορά του χρόνου.Νομίζω είμαστε η μοναδική χώρα διεθνώς που το ποσοστό αξιοποίησης είναι κάτω του 10% συνολικά..

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν υπάρχει τρόπος για την καλύτερη χρησιμοποίηση τους αλλά και αυτό κολλάει στην περιβόητη γραφειοκρατία που επικρατεί σε τούτη τη χώρα..και μετά υπάρχουν παράπονα για το ποσοστό των επενδύσεων που γίνονται απο ξένους επιχειρηματίες στη χώρα μας..μα γιατί άραγε δεν υπάρχει μέγαλο ενδιαφέρον για επενδύσεις από το εξωτερικό?

Επιπλέον, παρατηρώντας όλα αυτά που γίνονται καθημερινά (που άλλα προβάλλουν τα ΜΜΕ και άλλα ΟΧΙ) παρατήρησα πως περίπου 5 μήνες από την ημερομηνία που συνέβησαν ξαφνικά χάνονται από τα φώτα της δημοσιότητας (ανάλογα με το πόσο σημαντικά είναι ή το πόσο "καυτά" είναι για το διεφαρμένο πολιτικό σύστημα της χώρας μας)

Θέλετε και παραδείγματα?

1)Η περίβοητη απόπειρα αυτοκτονίας του πρώην πανίσχυρου γενικού γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού κυρίου Ζαχόπουλου.. (πόσα ακούστηκαν και πόσα γράφτηκαν και τελικά πόσα από αυτά ισχύουν?)
2)Οι συλλήψεις για τα μέλη της 17Ν που απασχολούσαν ένα ολόκληρο καλοκαίρι την πλειοψηφία των ΜΜΕ (κάθε σύλληψη ήταν και τηλεοπτικό προϊόν ταυτόχρονα)
3)Οι πυρκαγιές που κατέστρεψαν περιουσίες αλλά και μεγάλο μέρος της χλωρίδας και της πανίδας σε όλο το μήκος της χώρας αλλά κύριως στην Πελοπόννησο
4)Τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης

Έπειτα, πόσο καιρό κάνει κάποιος δημόσιος υπάλληλος για να πληρωθεί όταν βγαίνει στη σύνταξη?Η απάντηση είναι 5 μήνες τουλάχιστον..
Πόσο καιρό είναι κύβερνηση της χώρας η Νέα Δημοκρατία?Πέντε χρόνια...

Αλλά τι έχουν γίνει σε αυτά τα 5 χρόνια?Μήπως κάποιος πρέπει να ψάξει και να μας κάνει έναν αληθινό και ουσιαστικό απολογισμό αυτών των 5 χρόνων?

Πότε δημιουργήθηκε αυτός ο θόρυβος με γνωστό παγκόσμιο site στην Αμερική?το 2003...

Πότε έγινε στην Ελλάδα?5 χρόνια μετά, αρχές του 2008 για την ακρίβεια (αν δεν κάνω λάθος)

Μετά από πόσο καιρό παραγράφονται τα σκάνδαλα? Μετά από 5 χρόνια...

Μήπως ο αριθμός 5 να γίνει ο τυχερός αριθμός τούτης της χώρας?
Μήπως πρέπει ν'αφήσουμε τα λόγια και τα επικοινωνιακά παιχνίδια και ν'ασχοληθούμε με θέματα που οφείλουμε να λύσουμε για το καλό όλων?

Κλείνοντας, πιστεύω ότι πολλοί από εσάς θα σκεφτείτε ότι όλα αυτά είναι συμπτώσεις..αλλά επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση έχω μάθει τόσο καιρό να πιστεύω..
Ας αφήσουμε τα λόγια και ας κάνει ο καθένας το λιγότερο που μπορεί γιατί σύντομα προβλέπω όλους να μας πιάνει πανικό για αυτά που είναι να ερθουν..

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ.Να προσέχετε όσους αγαπάτε πραγματικά και να το δείχνετε με πράξεις κάθε στιγμή γιατί πραγματικά το χαμόγελο της στιγμής είναι ανεκτίμητης αξίας..

ΥΓ.2.Πολλές φορές θέλουμε να κάνουμε κάτι αλλά δεν μπορούμε κρίμα δεν είναι?

Όσοι μπορείτε κάντε κάτι για κάποιον που το έχει ανάγκη και αφήστε τον εγωισμό σας στην άκρη...

Ο Εγωισμός πληγώνει και οι πληγές που αφήνει δύσκολα "θεραπεύονται"..

ΥΓ.3.Μια ευχή αξίζει μόνο όταν είναι από καρδιάς..

ΥΓ.4."Παρέα" μου μουσικά σε τούτη τη συνάρτηση ήταν το τραγούδι του συγκροτήματος των Onirama "Παραδώσου" από το τελευταίο CD τους με τίτλο "Κλεψύδρα"

Τίτλος: Παραδώσου
Στίχοι: Ρεβέκκα Ρούση & Θοδωρής Μαραντίνης
Μουσική: Ανδρέας Λάμπρου & Θοδωρής Μαραντίνης
Πρώτη εκτέλεση:
Onirama

Ό,τι κι αν γίνει όπου κι αν πας
της μοίρας παιχνίδι τ΄αστέρια έχουν φτιάξει για μας
Ό,τι κι αν γίνει εδώ θα γυρνάς
όπως η γη κι η σελήνη γυρίζεις μα δε προσπερνάς

Παραδώσου μη παραδίνεσαι
στην καρδιά μου αίμα να γίνεσαι
μπες στο ρεύμα που είμαι και ζήτα με
πάτα τέρμα το γκάζι και φύγαμε
Παραδώσου μη παραδίνεσαι
μη μ΄αφήνεις μα να αφήνεσαι
πες για λίγο πως ξεχαστήκαμε
πάτα τέρμα το γκάζι και φύγαμε

Ό,τι κι αν γίνει εδώ θα γυρνάς
στην άκρη του ονείρου ο ήλιος θα λάμπει για μας
Ό,τι κι αν γίνει όπου κι αν πας
η αγάπη στολίδι για πάντα εσύ να φοράς

Παραδώσου μη παραδίνεσαι
στην καρδιά μου αίμα να γίνεσαι
μπες στο ρεύμα που είμαι και ζήτα με
πάτα τέρμα το γκάζι και φύγαμε
Παραδώσου μη παραδίνεσαι
μη μ΄αφήνεις μα να αφήνεσαι
πες για λίγο πως ξεχαστήκαμε
πάτα τέρμα το γκάζι και φύγαμε


Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=l4LfkwMLXJI

Καλή Ακρόαση!!

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Θέατρο..Το ηρεμιστικό της ψυχής..

Καλησπέρα σας..

Όσο περνάει ο καιρός που γράφω σε τούτο το ηλεκτρονικό "ημερολόγιο" τόσο σκέφτομαι να θέσω θεματικές αναρτήσεις ζητώντας από εσάς την άποψή σας και τα σχόλια σας...

Το σημερινό θέμα της ανάρτησης προέρχεται από μια αγάπη που έχω και αυτή είναι το θέατρο.. (όσο και αν διαφωνώ για τις αυξημένες τιμές στα θέατρα τόσο στην αθήνα όσο και στα ΔΗΠΕΘΕ)

Αρχικά, πριν μερικές μέρες παρακολούθησα μια εξαιρετικότατη παράσταση απο το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης με τίτλο "Ο Κουρέας της Σεβίλλης" του Μπονμαρσε (αν δεν κάνω λάθος)

Παραθέτω και τους συντελεστές όπως τους αναφέρει ο ιστότοπος του ΔΗΠΕΘΕ ( http://www.dipethekritis.gr/ )

Μετάφραση : Ζάννα Αρμάου
Σκηνοθεσία-Διασκευή : Θανάσης Θεολόγης
Σκηνικά-Κοστούμια : Αντώνης Χαλκιάς

Μουσική : Γιούρι Στούπελ
Χορογραφίες : Πέτρος Γάλλιας
Στίχοι : Γιάννης Καλατζόπουλος

Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί:

Γιώργος Παρτσαλάκης (Φίγκαρο),
Νίκος Δαδινόπουλος
(Δον Μπαζίλιο),
Τάσος Παλαντζίδης
(Μπάρτολο),
Γιάννης Αϊβάζης
(Κόμης Αλμαβίβα),
Θάλεια Προκοπίου
(Ροζίνα),
Ιωάννα Δελάκου
(Μαρσελίνα, Συμβολαιογράφος),
Αντώνης Καλογήρου
(Ξύπνιος, Αστυνόμος)


Μια εξαιρετική παράσταση που κράτησε σε εγρήγορση το ενδιαφέρον μου μέχρι το τέλος (αν εξαιρέσουμε το αυξημένο ποσοστό υγρασίας που είχε εκείνο το βράδυ)

Έτσι μου κίνησε την περιέργεια να ψάξω περισσότερο για το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, τ' οποίο κάθε καλοκαίρι "ανεβάζει" ωραίες θεατρικές παραστάσεις με ηθοποιούς που έχουν διαγράψει μια πορεία στην υποκριτική..

Έπειτα, έμαθα ότι είναι το μοναδικό "καθαρό" ΔΗΠΕΘΕ χωρίς χρέη δηλαδή και τυπικό απέναντι σε όλους τους συνεργάτες του..

Με χαροποίησε ιδιαίτερα αυτό γιατί δύσκολα στη δύσκολη εποχή που ζούμε βρίσκεις κάποιον να μην έχει χρέη πολύ περισσότερο ένα ΔΗΠΕΘΕ με τις πενιχρές επιδοτήσεις που δίνονται πλέον από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Σας παραθέτω και μια μικρή ιστορική πορεία που έχει διαγράψει το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί..

"Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης αποτελεί μετεξέλιξη της Εταιρείας Θεάτρου Κρήτης (Ε.ΘΕ.Κ.) δια του Ημικρατικού Θεάτρου Κρήτης. Το 1974, ο Αλέξης Μινωτής με μια ομάδα Κρητών προικισμένων με ενθουσιασμό και διάθεση προσφοράς, καθιστά πραγματικότητα το όραμα για την ίδρυση ενός θεατρικού οργανισμού στην Κρήτη. Έτσι δημιουργείται η Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης με βασικό στόχο την αναβίωση του Κρητικού Θεάτρου της Αναγέννησης.

Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης από το 2000 υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του κ. Μιχάλη Αεράκη και τη στήριξη του Διοικητικού Συμβουλίου, ξεκίνησε ελπιδοφόρα και με όραμα, μία νέα πορεία, παρουσιάζοντας αξιόλογες θεατρικές παραγωγές σε ολόκληρη την Κρήτη, στην υπόλοιπη Ελλάδα και στην Κύπρο, συμμετέχοντας σε μεγάλα Φεστιβάλ.

Σημαντικός σταθμός, οι παραστάσεις «Ερωτόκριτος» (2002), «Κατά φαντασίαν ασθενής» (2003), «Ερωφίλη» (2005), με τις οποίες συμμετείχε στο επίσημο πρόγραμμα του Ελληνικού Φεστιβάλ Αθηνών (ΗΡΩΔΕΙΟ), στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας και σε άλλα μεγάλα φεστιβάλ της χώρας, αποσπώντας κολακευτικά σχόλια, και κριτικές.

Το καλοκαίρι του 2007, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης με την ευκαιρία συμπλήρωσης 50 χρόνων από τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη και την ανακήρυξη του 2007 ως «Έτος Νίκου Καζαντζάκη», θεώρησε υποχρέωση να παρουσιάσει, σε μια επετειακή παράσταση τον «Καπετάν Μιχάλη», σε σκηνοθεσία Γιάννη Βόγλη. Η παράσταση εντάχθηκε σε μεγάλα φεστιβάλ της χώρας μας, παρουσιάστηκε στο ΗΡΩΔΕΙΟ, ενώ ταξίδεψε και στην Κύπρο.

Στις παράλληλες δραστηριότητες του Θεάτρου Κρήτης, εντάσσονται ένα πλήθος από εκδηλώσεις, που σκοπό έχουν να προβάλουν την πολιτιστική μας ταυτότητα και να βοηθήσουν τους συμπολίτες μας να απολαμβάνουν το πολιτιστικό αγαθό, χωρίς περιορισμούς.


Από το 2003 ξεκίνησε μία διακρατική συμφωνία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μετάφρασης της Εθνικής Σκηνής της Ορλεάνης και του Υπουργείου Πολιτισμού με φορέα υλοποίησης το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης και με αντικείμενο τη μετάφραση του «Ερωτόκριτου» στα Γαλλικά Η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2006 με την έκδοση του κειμένου του «Ερωτόκριτου» στα Γαλλικά."

Πολλοί από εσάς είμαι σίγουρος ότι θα έχετε στο μυαλό σας την παρακάτω απορία: "Μα γιατί κάνει τόσο εκτενή ανάλυση για το θέατρο και δη για το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης?"

Να σας απαντήσω..

Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο απαξιώνεται το θέατρο από μια μεγάλη "μερίδα" του πληθυσμού της χώρας..Οι λόγοι πολλοί, δεν θέλω να τους αναφέρω τώρα, και έτσι ελάχιστες παραστάσεις ξεχωρίζουν διαχρονικά είτε από τους παλαιότερους έλληνες και ξένους δημιουργούς είτε από τους νεότερους..

Δίνεται έμφαση σε συναυλίες τους καλοκαιρινούς μήνες ή σε "εμπορικούς" καλλιτέχνες θέτοντας στο περιθώριο καταξιωμένους δημιουργούς και καλλιτέχνες..

Σας προτείνω να αποταμιεύετε χρήματα και να πηγαίνετε μια φορά στις 15 μέρες σε κάποιο θέατρο (για όσους μένουν στην Αθήνα) αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους να πηγαίνετε στις περιοδείες το καλοκαίρι πραγματικά αξίζουν τόσο το χρόνο όσο και το χρήμα σας..

Κλείνοντας, να σας επισημάνω ότι ο πολιτισμός εξαρτάται και εξελίσσεται από όλους εμάς, μιας ο καθένας με το δικό του τρόπο συντελεί σε αυτό..

Αφήστε την τηλεόραση κλειστή και βγείτε να παρακολουθήσετε ότι γίνεται στην πόλη σας ή αλλιώς ξεκινήστε να ψάχνετε γι' άγνωστα μέρη μέσω του διαδικτύου..

Είναι πολύ καλύτερο από το να κάθεστε με τις ώρες στο "χαζοκούτι"..

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ.Να προσέχετε όσους αγαπάτε πραγματικά και να το δείχνετε με πράξεις..

ΥΓ.2.Το λάτρεψα..σας το προτείνω χωρίς δισταγμό..

Τίτλος:Μη μου λετε μη
Στίχοι:Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική:Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη Εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα

Μη μου λέτε,τι να κάνω
όχι άλλες γνώμες, όχι αλλες συμβουλές
Πώς να ζήσω,ή να πεθάνω
ξέρει η καρδιά μου και δε δέχεται εντολές

Πρέπει δεν υπάρχουν πια
δε με φυλακίζουν πια

Μη μου λέτε μη μες στην καταστροφή
μη μου λέτε μη, θα βουλιάζω πιο πολύ

Τι κι αν ήξερα πως σ' έχανα
για' σένα πέθανα και θα το' κανα
τι κι αν ήξερα πςσ σ' έχανα
για' σένα πέθανα και θα το' κανα ξανά

Μη μου λέτε,τι δεν πρέπει
ποιός μπορεί να βλέπει ποια ειν' τα λάθη τα σωστά

Πρέπει δεν υπάρχουν πια
δε με φυλακίζουν πια

Μη μου λέτε μη μες στην καταστροφή
μη μου λέτε μη, θα βουλιάζω πιο πολύ

Τι κι αν ήξερα πως σ' έχανα
για' σένα πέθανα και θα το' κανα
τι κι αν ήξερα πςσ σ' έχανα
για' σένα πέθανα και θα το' κανα ξανά

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=BAMi1OmQsYU
(Εξαιρετικό και το video που βρήκα)

"Μη μου λέτε μη...για 'σενα πέθανα και θα το 'κανα ξανά..."

Καλή Ακρόαση!

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Πρώτα το μυαλό και η ψυχή μετά τα υπόλοιπα...

Καλησπέρα σας..

Πάλι χαθήκαμε..

Κάθε μέρα που περνάει μου δημιουργείται ακόμα πιο έντονα το συναισθημα για να σας γράφω, εξομολόγηση καρδιάς,όπως έχω χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο ηλεκτρονικό ημερολόγιο..

Αρχικά, πήγα για δουλειά την Παρασκευή (03/07/09) και τελικά βρέθηκα να τελειώνω από τη δουλειά το πρωί του Σαββάτου (04/07/09) μετά απο 15 ώρες δουλειάς...!!

Οφείλω να ομολογήσω ότι πρώτη φορά έχω δουλέψει τόσο πολύ και ένιωσα τόση κούραση!!

Πάντα πιστεύω ότι η δουλειά δεν είναι ντροπή και δεν υπάρχει δε μπορώ να δουλέψω αλλά δεν θέλω..

Δε ξέρω αν θα συνεχίσω όλο το καλοκαίρι γιατί εξουθενώθηκα σωματικά κυριώς αλλα και γιατί δε βλέπω σωστή συννενόηση στον τομέα της δουλειάς!

Έπειτα, αλλάζοντας θέμα, θέλω να επισημάνω την εξαιρετική παρέα της Κικίτσας από την πρώτη στιγμή που ήρθε στα Χανιά για διακοπές αλλά και της Ιωάννας (με τα υπέροχα γαλανά μάτια και το ήθος που έχει..)

Όσον αφορά την Κικίτσα, μέχρι στιγμής, μου έχει κάνει εντύπωση η οξυδέρκεια της, το χιούμορ της αλλά και η ειλικρίνεια της... Χαίρομαι πραγματικά που έχω κερδίσει την αγάπη της και την εκτίμησή της όπως και την ευχαριστώ για όλη την ψυχολογική στήριξη που μου έδωσε σε στιγμές που την χρειαζόμουν...

Επιπλέον, να εκφράσω την έντονη ανησυχία μου για την Ιφιγένεια, η οποία είναι "εξαφανισμένη" εδώ και μέρες και μ'εχει ανησυχήσει πάρα πολύ γιατί δεν απαντάει στις κλήσεις μου και στα μηνύματα μου..

Ξέρει το συγκεκριμένο άτομο την εκτίμηση που της έχω και φυσικά ο νους μου πηγαίνει πάντα στο κακό αν και ξέρω πως θα με βρει εκείνη με τον τρόπο της μόλις με χρειαστεί..

Αλλά που είναι? Τι έχει? Γιατί "έχει κλειστεί" στον εαυτό της?

Ελπίζω και εύχομαι ν' απαντηθούν τα ερωτήματα για να ηρεμήσω και να ξέρω ότι είναι πραγματικά σωματικά και κυρίως ψυχικά καλά γιατί το αξίζει..

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω την εκτίμηση και την αγάπη που έχω σε 2 υπέροχα μάτια που ανήκουν σ'εκείνο το πλάσμα με τ'όνομα Φωτεινή κι ας μην έχω βρει ακόμα τον τρόπο να της το δείχνω πιο έντονα για τη θέση που έχει στη ζωή μου..

Κάνω πάντα ή σχεδόν πάντα αυτό που νιώθω και ποτέ δεν υποκρίνομαι για κανέναν...

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ.Να προσέχετε όσους αγαπάτε πραγματικά και να το δείχνετε με πράξεις..

Αρκεί μια στιγμή για να μην προλάβεις να πεις ενα "σ'αγαπώ" σ'εκείνον που πραγματικά το νιώθεις..

ΥΓ.2.Ρία, οι λέξεις είναι φτωχές για το μεγαλείο της ψυχής σου και της καρδιάς σου..

ΥΓ.3.Μουσική "συντροφιά" σε τούτη την ανάρτηση το τραγούδι "Χάνομαι" από την εξαιρετική φωνή της Πέγκυ Ζήνα

Τίτλος: Χάνομαι
Μουσική: Δόξας Γιάννης
Στίχοι: Σαμπάνης Γιώργος
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα


Έχει πανσέληνο ξανά
Ματώνει το φεγγάρι
Στην άδεια νύχτα μου καημοί
Στο μαξιλάρι
Τ’ αστέρια πέφτουνε ψηλά
Μα τι ευχή να κάνω
Χάνει την πίστη η καρδιά
Στον πόνο πάνω

Θεέ μου, πως αργούν τα ξημερώματα
Τα χρώματα
Οι αναμνήσεις γίναν στα χαλάσματα
Φαντάσματα

Χάνομαι κι εσύ απλά κοιτάς
Θέλω να γυρίσεις πάλι
Στης καρδιάς μου τ’ ακρογιάλι
Χάνομαι κι εσύ δε με πονάς
Βάζεις παύλα και τελεία
Η ζωή μου τρικυμία
Χάνομαι στ’ άγρια νερά

Κυλούν τα δάκρια βροχή
Στα χείλη η αλμύρα
Σαν του «αντίο» το φιλί
Που δε σου πήρα

Θεέ μου, πως αργούν τα ξημερώματα
Τα χρώματα
Οι αναμνήσεις γίναν στα χαλάσματα
Φαντάσματα

Χάνομαι κι εσύ απλά κοιτάς
Θέλω να γυρίσεις πάλι
Στης καρδιάς μου τ’ ακρογιάλι
Χάνομαι κι εσύ δε με πονάς
Βάζεις παύλα και τελεία
Η ζωή μου τρικυμία
Χάνομαι στ’ άγρια νερά

Χάνομαι κι εσύ απλά κοιτάς
Γύρνα πίσω και ορκίσου
Πως θα είμαι η ζωή σου
Χάνομαι που δε μ’ αγαπάς..

Κάθε στίχος του σε "ταξιδεύει" στο παρελθόν των αναμνήσεων..

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=5ee7enqW65M

Καλή Ακρόαση!!

ΥΓ.4.Η συγκεκριμένη ανάρτηση συντάχθηκε στις 08/07/09 αλλά αναρτήθηκε στις 12/07/09