Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Θέατρο..Το ηρεμιστικό της ψυχής..

Καλησπέρα σας..

Όσο περνάει ο καιρός που γράφω σε τούτο το ηλεκτρονικό "ημερολόγιο" τόσο σκέφτομαι να θέσω θεματικές αναρτήσεις ζητώντας από εσάς την άποψή σας και τα σχόλια σας...

Το σημερινό θέμα της ανάρτησης προέρχεται από μια αγάπη που έχω και αυτή είναι το θέατρο.. (όσο και αν διαφωνώ για τις αυξημένες τιμές στα θέατρα τόσο στην αθήνα όσο και στα ΔΗΠΕΘΕ)

Αρχικά, πριν μερικές μέρες παρακολούθησα μια εξαιρετικότατη παράσταση απο το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης με τίτλο "Ο Κουρέας της Σεβίλλης" του Μπονμαρσε (αν δεν κάνω λάθος)

Παραθέτω και τους συντελεστές όπως τους αναφέρει ο ιστότοπος του ΔΗΠΕΘΕ ( http://www.dipethekritis.gr/ )

Μετάφραση : Ζάννα Αρμάου
Σκηνοθεσία-Διασκευή : Θανάσης Θεολόγης
Σκηνικά-Κοστούμια : Αντώνης Χαλκιάς

Μουσική : Γιούρι Στούπελ
Χορογραφίες : Πέτρος Γάλλιας
Στίχοι : Γιάννης Καλατζόπουλος

Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί:

Γιώργος Παρτσαλάκης (Φίγκαρο),
Νίκος Δαδινόπουλος
(Δον Μπαζίλιο),
Τάσος Παλαντζίδης
(Μπάρτολο),
Γιάννης Αϊβάζης
(Κόμης Αλμαβίβα),
Θάλεια Προκοπίου
(Ροζίνα),
Ιωάννα Δελάκου
(Μαρσελίνα, Συμβολαιογράφος),
Αντώνης Καλογήρου
(Ξύπνιος, Αστυνόμος)


Μια εξαιρετική παράσταση που κράτησε σε εγρήγορση το ενδιαφέρον μου μέχρι το τέλος (αν εξαιρέσουμε το αυξημένο ποσοστό υγρασίας που είχε εκείνο το βράδυ)

Έτσι μου κίνησε την περιέργεια να ψάξω περισσότερο για το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, τ' οποίο κάθε καλοκαίρι "ανεβάζει" ωραίες θεατρικές παραστάσεις με ηθοποιούς που έχουν διαγράψει μια πορεία στην υποκριτική..

Έπειτα, έμαθα ότι είναι το μοναδικό "καθαρό" ΔΗΠΕΘΕ χωρίς χρέη δηλαδή και τυπικό απέναντι σε όλους τους συνεργάτες του..

Με χαροποίησε ιδιαίτερα αυτό γιατί δύσκολα στη δύσκολη εποχή που ζούμε βρίσκεις κάποιον να μην έχει χρέη πολύ περισσότερο ένα ΔΗΠΕΘΕ με τις πενιχρές επιδοτήσεις που δίνονται πλέον από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Σας παραθέτω και μια μικρή ιστορική πορεία που έχει διαγράψει το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί..

"Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης αποτελεί μετεξέλιξη της Εταιρείας Θεάτρου Κρήτης (Ε.ΘΕ.Κ.) δια του Ημικρατικού Θεάτρου Κρήτης. Το 1974, ο Αλέξης Μινωτής με μια ομάδα Κρητών προικισμένων με ενθουσιασμό και διάθεση προσφοράς, καθιστά πραγματικότητα το όραμα για την ίδρυση ενός θεατρικού οργανισμού στην Κρήτη. Έτσι δημιουργείται η Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης με βασικό στόχο την αναβίωση του Κρητικού Θεάτρου της Αναγέννησης.

Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης από το 2000 υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του κ. Μιχάλη Αεράκη και τη στήριξη του Διοικητικού Συμβουλίου, ξεκίνησε ελπιδοφόρα και με όραμα, μία νέα πορεία, παρουσιάζοντας αξιόλογες θεατρικές παραγωγές σε ολόκληρη την Κρήτη, στην υπόλοιπη Ελλάδα και στην Κύπρο, συμμετέχοντας σε μεγάλα Φεστιβάλ.

Σημαντικός σταθμός, οι παραστάσεις «Ερωτόκριτος» (2002), «Κατά φαντασίαν ασθενής» (2003), «Ερωφίλη» (2005), με τις οποίες συμμετείχε στο επίσημο πρόγραμμα του Ελληνικού Φεστιβάλ Αθηνών (ΗΡΩΔΕΙΟ), στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας και σε άλλα μεγάλα φεστιβάλ της χώρας, αποσπώντας κολακευτικά σχόλια, και κριτικές.

Το καλοκαίρι του 2007, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης με την ευκαιρία συμπλήρωσης 50 χρόνων από τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη και την ανακήρυξη του 2007 ως «Έτος Νίκου Καζαντζάκη», θεώρησε υποχρέωση να παρουσιάσει, σε μια επετειακή παράσταση τον «Καπετάν Μιχάλη», σε σκηνοθεσία Γιάννη Βόγλη. Η παράσταση εντάχθηκε σε μεγάλα φεστιβάλ της χώρας μας, παρουσιάστηκε στο ΗΡΩΔΕΙΟ, ενώ ταξίδεψε και στην Κύπρο.

Στις παράλληλες δραστηριότητες του Θεάτρου Κρήτης, εντάσσονται ένα πλήθος από εκδηλώσεις, που σκοπό έχουν να προβάλουν την πολιτιστική μας ταυτότητα και να βοηθήσουν τους συμπολίτες μας να απολαμβάνουν το πολιτιστικό αγαθό, χωρίς περιορισμούς.


Από το 2003 ξεκίνησε μία διακρατική συμφωνία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μετάφρασης της Εθνικής Σκηνής της Ορλεάνης και του Υπουργείου Πολιτισμού με φορέα υλοποίησης το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης και με αντικείμενο τη μετάφραση του «Ερωτόκριτου» στα Γαλλικά Η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2006 με την έκδοση του κειμένου του «Ερωτόκριτου» στα Γαλλικά."

Πολλοί από εσάς είμαι σίγουρος ότι θα έχετε στο μυαλό σας την παρακάτω απορία: "Μα γιατί κάνει τόσο εκτενή ανάλυση για το θέατρο και δη για το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης?"

Να σας απαντήσω..

Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο απαξιώνεται το θέατρο από μια μεγάλη "μερίδα" του πληθυσμού της χώρας..Οι λόγοι πολλοί, δεν θέλω να τους αναφέρω τώρα, και έτσι ελάχιστες παραστάσεις ξεχωρίζουν διαχρονικά είτε από τους παλαιότερους έλληνες και ξένους δημιουργούς είτε από τους νεότερους..

Δίνεται έμφαση σε συναυλίες τους καλοκαιρινούς μήνες ή σε "εμπορικούς" καλλιτέχνες θέτοντας στο περιθώριο καταξιωμένους δημιουργούς και καλλιτέχνες..

Σας προτείνω να αποταμιεύετε χρήματα και να πηγαίνετε μια φορά στις 15 μέρες σε κάποιο θέατρο (για όσους μένουν στην Αθήνα) αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους να πηγαίνετε στις περιοδείες το καλοκαίρι πραγματικά αξίζουν τόσο το χρόνο όσο και το χρήμα σας..

Κλείνοντας, να σας επισημάνω ότι ο πολιτισμός εξαρτάται και εξελίσσεται από όλους εμάς, μιας ο καθένας με το δικό του τρόπο συντελεί σε αυτό..

Αφήστε την τηλεόραση κλειστή και βγείτε να παρακολουθήσετε ότι γίνεται στην πόλη σας ή αλλιώς ξεκινήστε να ψάχνετε γι' άγνωστα μέρη μέσω του διαδικτύου..

Είναι πολύ καλύτερο από το να κάθεστε με τις ώρες στο "χαζοκούτι"..

Σας χαιρετώ προσωρινά..

ΥΓ.Να προσέχετε όσους αγαπάτε πραγματικά και να το δείχνετε με πράξεις..

ΥΓ.2.Το λάτρεψα..σας το προτείνω χωρίς δισταγμό..

Τίτλος:Μη μου λετε μη
Στίχοι:Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική:Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη Εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα

Μη μου λέτε,τι να κάνω
όχι άλλες γνώμες, όχι αλλες συμβουλές
Πώς να ζήσω,ή να πεθάνω
ξέρει η καρδιά μου και δε δέχεται εντολές

Πρέπει δεν υπάρχουν πια
δε με φυλακίζουν πια

Μη μου λέτε μη μες στην καταστροφή
μη μου λέτε μη, θα βουλιάζω πιο πολύ

Τι κι αν ήξερα πως σ' έχανα
για' σένα πέθανα και θα το' κανα
τι κι αν ήξερα πςσ σ' έχανα
για' σένα πέθανα και θα το' κανα ξανά

Μη μου λέτε,τι δεν πρέπει
ποιός μπορεί να βλέπει ποια ειν' τα λάθη τα σωστά

Πρέπει δεν υπάρχουν πια
δε με φυλακίζουν πια

Μη μου λέτε μη μες στην καταστροφή
μη μου λέτε μη, θα βουλιάζω πιο πολύ

Τι κι αν ήξερα πως σ' έχανα
για' σένα πέθανα και θα το' κανα
τι κι αν ήξερα πςσ σ' έχανα
για' σένα πέθανα και θα το' κανα ξανά

Ορίστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=BAMi1OmQsYU
(Εξαιρετικό και το video που βρήκα)

"Μη μου λέτε μη...για 'σενα πέθανα και θα το 'κανα ξανά..."

Καλή Ακρόαση!

Δεν υπάρχουν σχόλια: