Ότι θέλω το διεκδικώ...μπορώ όμως?

Καλησπέρα σας...

Αφορμή για την συγκεκριμένη ανάρτηση είναι το e-mail που έλαβα από τη Φωτεινή η οποία έγραψε το παρακάτω κείμενο και θέλω να το μοιραστώ με όλους εσάς...

Είναι δύσκολο μερικές φορές να καταλάβουμε τα παιχνίδια που μας παίζει η μοίρα , γιατί εκεί που νομίζεις ότι έχεις βρει αυτό που ψάχνεις κάτι γίνεται και αμέσως ανατρέπονται όλα όσα είχες σκεφτεί.
Ναι, έχεις βρει το άτομο που θες να είσαι μαζί του, να μοιραστείς τα πάντα , να του δοθείς αλλά μέσα σε όλα αυτά ανακαλύπτεις ότι δεν είναι μόνος αλλά υπάρχει και κάποιο άλλο πρόσωπο στη ζωή του που του δίνει όλα όσα ήθελες να του δώσεις. Ένα πρόσωπο που δεν το γνωρίζεις καν αλλά είναι αυτό που σου σπάει το όνειρο σου, άθελα του βέβαια.

Τότε όμως τι κάνεις; Απλά αποχωρείς; Παραδέχεσαι ότι άργησες ή ότι έχεις χάσεις το παιχνίδι; Κάθεσαι και διεκδικείς αυτό που θέλεις ;

Κατά τη γνώμη μου και νομίζω ότι πια πρέπει να γίνει κανόνας σε όλους μας το «ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ!» γιατί αν πραγματικά θέλουμε κάτι τόσο πολύ δεν το αφήσουμε έτσι; Ας παλέψουμε πρώτα ,ας κάνουμε ότι μπορούμε για να γίνει δικό μας . Tο να διεκδικείς δεν είναι κακό, αντίθετα το να μένεις αδρανής δείχνει δειλία κ έλλειψη αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης στον εαυτό σου .

Από τη στιγμή που υπάρχει το ελεύθερο της διεκδίκησης , που σου δίνεται από το άτομο που βρίσκεται μέσα στην σχέση δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα αφού εσύ από τη μεριά σου είσαι ελεύθερος. Βέβαια υπάρχει και ένα ήθος που δεν σου το επιτρέπει να το κάνεις αυτό. Γιατί κανένας δεν σκέφτεται σαν εσένα και γιατί κανένας δεν θα διεκδικήσει όσα σου αναλογούν αν δεν το κάνεις εσύ ο ίδιος. Δυστυχώς αυτό φαίνεται κάπως εγωιστικό αλλά στη σημερινή κοινωνία αυτό ισχύει.

Ωστόσο από την άλλη μεριά όμως όταν καταλάβεις πως όλη αυτή η διαδικασία σε κάνει χάλια ψυχολογικά και πως είναι τόσο ψυχοφθόρα και δεν μπορείς να την αντέξεις το καλύτερο για σένα είναι να αποχωρίσεις. Εκεί είναι το σημείο που πρέπει να σκεφτείς τον εαυτό σου, που πρέπει να σταματήσεις να τον παιδεύεις αφού όλο αυτό δε βγάζει πουθενά.

Έρχονται όμως μέρες που το άτομο αυτό σου λείπει υπερβολικά, σου φταίνε όλα γύρω σου, θες να το δεις ,να το αγγίξεις ,να το κάνεις να νιώσει όλα αυτά που κρατάς κρυμμένα μέσα στην καρδιά σου.
Είναι οι μέρες αυτές που σκέφτεσαι πως θέλεις μόνο να ζήσεις μια ζωή μαζί του και έτσι ξαφνικά δεν έχεις όρεξη να βγεις από το σπίτι, να μείνεις μέσα σκεπτόμενος εκείνο και τις μοναδικές στιγμές μαζί του και πως είσαι έτοιμος να έκανες τα πάντα για να ζήσεις αυτό που τόσο πολύ λαχταράς.

Και μετά περνάς και σε άλλο επίπεδο όπου έρχεται και ο εγωισμός, που τις περισσότερες φορές κάνει τα πράγματα χειρότερα, και σου μπαίνει στο μυαλό η σκέψη «να κάνω κάτι με κάποιον μόνο και μόνο για να ζηλέψει το άτομο που θέλω» . Εκεί είναι που πρέπει να σκεφτείς εσένα και μόνο εσένα και να σταματήσεις να σκορπάς τον εαυτό σου. Δεν αξίζει για τίποτα και για κανέναν, και θα το καταλάβεις αργότερα όταν πια θα είναι αργά.
Προχώρα μπροστά μην κοιτάξει πίσω σκέψου εσένα και όσους σε κάνουν πραγματικά ευτυχισμένο…
Είναι σίγουρα δύσκολο να το πάρεις απόφαση και να τα αφήσεις όλα πίσω σου όσο και να σε πονάει αυτό αλλά καλώς ή κακώς ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός ,αυτός που θα γιατρέψει τις πληγές της ψυχής σου.

Ας αγαπήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά ας σταματήσουμε να τον παιδεύουμε γιατί πολλές φορές δεν αξίζει καν να χαλάμε τη διάθεση μας για κάποιον, ούτως ή αλλιώς δε ξέρει κανείς τι θα συμβεί στο μέλλον οπότε…

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. Εύχομαι και πιστεύω πως σας προβλημάτισα. Μακάρι σε ανάλογες στιγμές να σκεφτείτε με ψυχραιμία και να κάνετε το σωστό.
Μην ξεχνάτε ποτέ τους ανθρώπους που σας στηρίζουν με το δικό τους τρόπο και σας κάνουν να χαμογελάτε…
Το χαμόγελο σας δίνει δύναμη και κουράγιο σε όσους είναι δίπλα σας…

ΥΓ.2. Ότι διαβάσατε παραπάνω είναι οι σκέψεις της Φωτεινής. Την ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που μου επέτρεψε να δημοσιεύσω το κείμενο της.

ΥΓ.3.Η συγκεκριμένη ανάρτηση είχε για παρέα μουσική το τραγούδι του Αντώνη Ρέμου με τίτλο Σ’ έχω δεν σ’ έχω.

Τίτλος: Σ' έχω δεν σ' έχω
Στίχοι:Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος

Σ'έχω δε σ' έχω μες στα χέρια μου
στην αγκαλιά μου σε κρατώ
κι ύστερα φεύγεις μ' ένα "σ'αγαπώ"
Σ' έχω σε σ' έχω μες στο αίμα μου
σαν την ανάσα, τη ζωή
κι ύστερα χάνεσαι μ'ένα φιλί

Σ' έχω δε σ' έχω δεν το αντέχω
να σε μοιράζομαι άλλο πια
ένοχα βράδια, κρυφά σημάδια
όλα θα γίνουν φανερά
σ' έχω δε σ' έχω δεν το αντέχω
να σε μοιράζομαι άλλο πια

Σ' έχω δε σ' έχω σ'ένα όνειρο
που πάντα χάνω όταν ξυπνώ
κι ύστερα πέφτουν όλα στο κενό
Σ' έχω δε σ' έχω μες στα χάδια μου
να σε κοιμίζω με φιλιά
κι ύστερα εσύ να φεύγεις μ' ένα "γειά"

Όσα μου παίρνεις δικά σου θα'ναι
μα όσα αφήνεις θα με πονάνε
τέσσερις τοίχοι δε με χωράνε
θα εκραγώ
μια νύχτα μόνο πως με τρελαίνει
κι ύστερα χώρια σαν δύο ξένοι
ο έρωτας σου θα με πεθαίνει
όσο θα ζω

Όριστε και το Link: http://www.youtube.com/watch?v=QItDQCnUwjk

Καλή Ακρόαση!