Μαγκιά είναι ν'αγαπάμε....

Καλησπέρα σας...

Η ψυχή μου σιγά σιγά ηρεμεί...
σε αυτό βοήθησαν είτε άμεσα είτε έμμεσα
κάποιοι ξεχωριστοί άνθρωποι που έχω στη ζωή μου... δεν έχει σημασία αν είναι άντρες ή γυναίκες..

Η προηγούμενη ανάρτηση προκάλεσε πολλούς τριγμούς στους γύρω μου αλλά ήταν ένα ξέσπασμα που κρατούσα καιρό μέσα μου και η ένταση του δυνάμωνε όσο περνούσαν οι μέρες...

 Έπειτα, συζητώντας πριν μ'ένα παλικάρι που αγαπάω και εκτιμάω, το Λεωνίδα για το τι είναι "μαγκιά" μού ανέφερε πως "μαγκιά" για εκείνον είναι "ν' αγαπάς & να το παραδέχεσαι..." να λες πως "αγάπησες και έκανες λάθος και κοιτάς τον άλλον στα μάτια ζητώντας του συγγνώμη.." 

Η παραπάνω φράση είναι ένα από τα "πιστεύω" μου και προσπαθώ κάθε άτομο που είναι γύρω μου να νιώθει πως τον αγαπάω, τον εκτιμάω & κυρίως του το δείχνω...

Εσείς μήπως φοβάστε ν'αγαπήσετε γιατί όταν δίνεις "μέρος" της καρδιάς σας ρισκάρετε να πληγωθείτε;

Παντοτινή αγάπη άραγε υπάρχει;

Επιπλέον, οι μέρες κυλούν & όσο περισσότερο μπορώ σκέφτομαι θετικά και μετράω αντίστροφα για την  άνοδο μου στην αγαπημένη μου Αθήνα για μερικές μέρες (δεν αποκαλύπτω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί θέλω να κάνω μερικές έκπληξεις!!)

Χαίρομαι γιατί κάποιοι άνθρωποι επανήλθαν στο προσκήνιο της ζωής μου & πράγματι μου έχουν κάνει καλό όπως καλό είναι να μην βρίσκεσαι πάντα στο προσκήνιο της ζωής κάποιου γιατί σε φθείρει ψυχολογικά και γιατί ίσως να περιορίζεις τη προσωπική του ελευθερία...

Κλείνοντας τούτη την ανάρτηση μην ξεχνάτε πως "οι άνθρωποι είναι περαστικοί στις ζωές των άλλων" και πως το "πάντα" στη ζωή μας είναι μια έννοια σχετική...
 
Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Μήπως έφτασε η στιγμή για το νέο άρθρο μου;

υγ.2. Τόσοι διαφορετικοί τρόποι σκέψεις μα τόσο ίδια και όμορφα συναισθήματα...

υγ.3. Άλλο το "είναι", άλλο το "φαίνεσθαι" και άλλο η εξέλιξη στο χαρακτήρα...

υγ.4.

Life is prison
And you let me down
I wanna cry for a reason
But I need to hold you so much

Love is a hero
You've got to treat it right
I wanna eat your heart now
Would you mind?

(αφιερωμένο ιδιαίτερα...)

Confusion will be my epitaph.
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh.
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying.

Between the iron gates of fate,
The seeds of time were sown,
And watered by the deeds of those
Who know and who are known;
Knowledge is a deadly friend
When no one sets the rules.
The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools.

( μόνο για σένα υπέροχε συνεργάτη & φίλε μου Λεωνίδα... )