Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Υπάρχει;

Πάει και ο Νοέμβριος...

Έρχεται ο Δεκέμβρης, ο μήνας που φέρνει τα Χριστούγεννα & οδηγεί στην Πρωτοχρονιά...

Πολλοί λένε πως το 2012 είναι το τέλος του κόσμου, προσωπικά ΔΕΝ το πιστεύω... σίγουρα όμως προβλέπεται μια δύσκολη χρονιά με κυρίαρχο στοιχείο την απαισιοδοξία & το φόβο που έχει καλλιεργηθεί σε όλους με τα όσα γίνονται τόσο στη χώρα μας όσο και παγκοσμίως...

Αλήθεια, εσείς ποια ευχή για το νέο χρόνο;

Πρώτα απ' όλα και για όλα να θυμάστε να εύχεστε από καρδιάς "υγεία" γιατί αν  και θεωρείται δεδομένο δεν είναι για όλους....

Έπειτα, μήπως ήρθε η στιγμή ν' αναζητήσουμε την ουσία στην ζωή μας και όχι το "δήθεν" ή μόνο το "φαίνεσθαι" ;

Τα υλικά αγαθά έχουν ημερομηνία λήξης και δεν φέρνουν την ευτυχία (γιατί υπάρχει βαθιά μέσα στη ψυχή μας και τη νιώθουμε μέσα από μικρές στιγμές & όταν έχουμε γύρω μας πρόσωπα που πραγματικά μας αγαπούν & μας εκτιμούν)

Δυστυχώς όπου και να κοιτάξω κυριαρχεί η αποξένωση & η ξενοφοβία (είτε γιατί μας έχει καλλιεργηθεί είτε γιατί εξαιτίας των συνθηκών...)

Μη φοβάστε να δώσετε το χέρι σας (και δη την έμπρακτη βοήθειά σας σε όποιον το έχει πραγματικά ανάγκη...)
Τέλος, μη ξεχνάτε πως η μοίρα ή η ζωή (όπως θέλετε ονομάστε την) κάνει κύκλους & τα συναισθήματα εναλλάσονται οπότε πάντα να ξεκινάτε τη μέρα σας με αισιοδοξία κοιτώντας στον καθρέφτη το χαμόγελο σας...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

Υ.γ. Η υγεία, η αγάπη & η αισιοδοξία υπάρχει μέσα μας...μην τις σκοτώνετε με τη μιζέρια...

υ.γ.2.

Μουσική: Δημήτρης Κοντόπουλος
Στίχοι: Όλγα Βλαχοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Σάκης Ρουβάς

Έτσι όπως με κοίταξες
Μέσα μου πλημμύρισες

Πήρα από τη λάμψη σου
Κι άνοιξες το χάρτη σου
Γύρω στα παιχνίδια σου
Όλα τα ταξίδια σου
Ένιωσα το αύριο τώρα
Έτσι όπως μ' αγκάλιασες
Δυο φτερά μου χάρισες
Κι έφτιαξες στον τοίχο μου
Ουρανό στο γκρίζο μου
Με τα συναισθήματα όλα τα ασήμαντα
Έχουν άλλη δύναμη τώρα

Κοίτα πως υπάρχει ελπίδα σε μια λέξη, σε ένα βλέμμα
Έχει πιο πολύ αξία δυο μαζί μαζί σαν ένα
Φτάνει να σαι εκεί μαζί μου κι όλα παίρνουν άλλο χρώμα
Φτάνει μόνο να 'μαστε μαζί

Είναι τόση αγάπη γύρω από σενα μια αγκαλιά
Κάθε της κομμάτι θα μας δένει τώρα πιο δυνατά
Αν αξίζει κάτι είναι η αγάπη

Άκουσε το εδώ

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Ότι αξίζει είναι οι στιγμές...

Καλησπέρα σας...

Πέρασε κιόλας μια βδομάδα καθώς προσπαθώ να κρατήσω την υπόσχεση που έχω δώσει στον εαυτό μου πως θέλω και μπορώ να γράφω εδώ μέσα όλα όσα νιώθω κάθε στιγμή που τα νιώθω...

Όπως δυναμικά ξεκίνησε η βδομάδα μου έτσι ακριβώς έγινε και με την προηγούμενη σε συνδυασμό με τη μεγάλη χαρά που ένιωσα όταν πήρα στα χέρια μου τα "Χανιώτικα Νέα" της Τρίτης 8 Νοεμβρίου...
Ο λόγος;

Γι' ακόμα μια φορά δημοσιεύτηκα με πολλά σχόλια θετικά και ουσιαστικές παρατηρήσεις που με κάνουν καλύτερο άνθρωπο και με βοηθούν να εξελίσσομαι!!

Όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει το κείμενο μου εδώ !!

Τι άλλο έγινε μέσα σε μια βδομάδα;

Τρέξιμο, σχολή, άγχος & πολλές όμορφες στιγμές!!

Τι μπορείς να νιώσεις βλέποντας ένα χαμόγελο;
Τι μπορείς να νιώσεις ακούγοντας γέλιο βγαλμένο από τη ψυχή ενός ανθρώπου;


Πόσο σημαντικό είναι να θέλεις να βοηθήσεις κάποιους γύρω σου & να προσπαθείς να το πετύχεις με πείσμα, στόχο & καλή διάθεση χωρίς ούτε μια άσχημη σκέψη!!

Μη ξεχνάτε ν' ανοίγετε το κουτάκι των αναμνήσεων και να το γεμίζετε με εικόνες, συναισθήματα, φωνές, αλήθειες, αγάπη και έμπρακτη σκέψη...

Όλα αυτά μας οδηγούν στο να βοηθάμε πρώτα εμάς και μετά τους γύρω μας να γίνονται καλύτεροι γεμάτοι από αισιοδοξία, αγάπη, πίστη & θετική σκέψη!!


Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω έναν άνθρωπο που με στήριξε από την πρώτη στιγμή & μόλις του έστειλα ένα μήνυμα και του είπα ότι "σχεδόν τελείωσαν όλα" αμέσως μου έκανε κλήση για να με ρωτήσει απλά "πως είσαι τώρα;"

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Το χαμόγελο σου δίνει δύναμη, αγάπη, κουράγιο & ευτυχία σε όλους όσους μπορούν να νιώσουν την καρδιά σου...

υγ.2. Ότι αξίζει είναι οι στιγμές...


γεμάτες χρώματα & μουσική...


ότι χρώμα επιλέγουμε εμείς μαζί με την επιλογή της μουσικής...


γιατί πάντα η ζωή έχει 2 όψεις, σίγουρα η μία θετική!!

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Και τώρα τι;

Απολύσεις, απεργίες, καταλήψεις, συγχωνεύσεις είναι μερικές από τις λέξεις που γράφονται και λέγονται καθημερινά απ' όλους είτε ξέρουμε τι σημαίνουν και ποια η ουσιαστική εφαρμογή τους στην ζωή μας είτε όχι...

Έχουμε φτάσει κυριολεκτικά στο χείλος της καταστροφής, όλοι έχουμε ευθύνη -άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο- ακόμα και αυτοί που στρουθοκαμηλίζουν.
Σίγουρα δε φταίει, την πληρώνει όμως, ο μισθωτός ή ο συνταξιούχος, φταίνε πολλοί μα στη χώρα της ατιμωρησίας & της ανομίας θα τη γλυτώσουν ξανά...

Και τώρα γίνεται μια τεράστια συζήτηση για το σχηματισμό κύβερνησης "εθνικής συνεργασίας" ή ακόμα καλύτερα κυβέρνησης με "ημερομηνία λήξης"!!

Πότε έγινε ξανά αυτό στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία;
Ποιος θέλει πραγματικά να χρεωκοπήσουμε;


Η απάντηση είναι μόνο 1!!
ΚΑΝΕΙΣ!!
Γιατί;

Ποιος θέλει να χάσει τη περιουσία του και να επιστρέψουμε στη δραχμή;
Η δραχμή ΔΕΝ είναι ισχυρό νόμισμα και μετά θα χρειαζόμαστε πολλές δραχμές για να αγοράζουμε 1 ευρώ!!
Κανένας στην Ευρωπαϊκή ένωση ΔΕΝ θέλει να χρεωκοπήσει η Έλλαδα γιατί αυτόματα δημιουργείται ένας τυφώνας που μπορεί να συμπαρασύρει τους πάντες και να καταστρέψει όχι μόνο την Ευρώπη αλλά και την Αμερική!!

Όλοι χρωστάνε σε όλους αυτό είναι κοινό μυστικό και γι' αυτό νοιάζονται για την "διάσωση" της Ελλάδας!!

Δυστυχώς είμαι τρομερά απαισιόδοξος τόσο για το άμεσο μέλλον όσο και για το μετά!!Ήδη οι Έλληνες μετανάστες είναι χιλιάδες και όσοι δεν μπορούν να φύγουν δε ξέρω πως θα μπορέσουν να ζήσουν!!

Υπάρχει λύση ή για την ακρίβεια υπάρχει άμεσα λύση για την επιβίωση όλων και όχι για την εξαθλίωση;

Ο χρόνος, οι πράξεις τους και η ιστορία θα τους κρίνουν...

Μη σταματήσουμε να προσπαθούμε & να ελπίζουμε ψάχνωντας να βρούμε κάθε στιγμή το χαμόγελο μας...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Ίσως αυτό το κείμενο να είναι το επόμενο άρθρο μου...

υγ.2.

Ίσως έχω βγει εκτός τροχιάς μα είναι η ζωή μια τρέλα
Ο,τι αξίζει πρέπει να το κυνηγάς μες στη καταιγίδα που αγαπάς
Μη ζητάς καμιά ομπρέλα,πάμε εμείς και πίσω μην κοιτάς

Θέλει η ζωή μας τρέλα, ελπίδα, αισιοδοξία & προσπάθεια...

και μην ξεχνάτε πως υπάρχουν άνθρωποι που ΘΕΛΟΥΝ να ΖΗΣΟΥΝ μα ΔΕ μπορούν...

υγ.3. Η βία ΔΕΝ είναι η σωστή αντίδραση στην καταπίεση...

υγ.4. Πιο σημαντικό είναι να κοιτάς το ΔΑΣΟΣ και όχι το ΔΕΝΤΡΟ...

την ΟΥΣΙΑ δηλαδή...