28η Οκτωβρίου, Μέρα μνήμης αλλά και άγνοιας!

Kαλησπέρα σας...

Σας εύχομαι καλό μήνα και καλή βδομάδα!

Με προβλημάτισε έντονα το άρθρο του καλού μου φίλου Νεκτάριου, που παραθέτω παρακάτω, σχετικά με το γιατί γίνονται οι παρελάσεις και αν πραγματικά τα παιδιά γνωρίζουν τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα 2 ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες για το χρονικό του αγώνα των Ελλήνων το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου μήπως και μάθουμε στις νέες γενιές ποια είναι η σημασία του κυματισμού της σημαίας, ποια η σημασία στο σεβασμό απέναντι στη σημαία, ποια η σημασία και η σοβαρότητα που πρέπει να δίνεται στο άκουσμα του εθνικού μας ύμνου..

• Αλήθεια, υπάρχει κάποιος άνθρωπος που έχει διδάξει στα παιδιά την πραγματική ιστορία της χώρας έξω από τα στερεότυπα των βιβλίων?

• Υπάρχει κάποιος που να έχει δείξει τις φρικιαστικές εικόνες του πολέμου με τους χιλιάδες αμάχους και τους νεκρούς και όχι να έχει "χαιδέψει" τ'αυτιά των μαθητών σχετικά με το τι συνέβη πριν από 69 χρόνια?
  
  
• Ποιος ο σκοπός της παρέλασης, που επι της ουσίας γίνεται αγγαρεία, αν δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να περπατάς με υπερηφάνεια, να σέβεσαι τη σημαία σου και συνάμα τον εθνικό ύμνο και να είσαι περήφανος για τη χώρα σου και για τους προγόνους σου?

Επιπλέον, όλοι εσείς που είστε στην εξουσία, μήπως θα έπρεπε να τονώσετε το εθνικό φρόνημα, εν μέσω της μεγάλης κρίσης, και όχι να κάνετε τυπικές αναφορές μόνο ανήμερα της επετείου?

Το εθνικό φρόνημα δεν τονίζεται με την παρέλαση αλλά με ουσιαστικές κινήσεις όπως η ύπαρξη μιας σταθερής και ξεκάθαρης άποψης σχετικά με την εξωτερική πολιτική, με την προβολή μιας συγκεκριμένης εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό, το σεβασμό, και τελικώς με την εφαρμογή και την τήρηση των νόμων.

Μπορώ να το ακούσω και να το δω αυτό από την κυβέρνηση?

Ας αφήσουμε τον εγωισμό μας στην άκρη και ας βοηθήσουμε όλοι μαζί για την εξέλιξη της χώρας, καταλάβετε το όσο είναι νωρίς...

Ας δώσουμε τη δέουσα σημασία στην ουσία, στην παιδεία, στη δικαιοσύνη,στη θρησκεία,στο περιβάλλον

Καλύτερα, να μάθουν οι νέες γενιές την ουσία και την αλήθεια των γεγονότων της 28ης Οκτωβρίου του 1940 παρά να κάνουν ανούσιες παρελάσεις...

Και αυτό είναι υποχρέωση όλων των εμπλεκόμενων φορέων, να το ακούσετε και να μην κωφεύετε κύριοι...

Ελπίζω να σας αφύπνισα λίγο αλλά και να σας προβλημάτισα για το ατομικό και το συλλογικό καλό...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

ΥΓ. "Πού πάνε τα παιδιά;

... “Πάνε τα παιδούλια μ’...”, κι έπειτα σιώπησε! Στις 5 π.μ. ακριβώς! Ξημέρωμα 28ης Οκτωβρίου του 1940!
Ο πρώτος νεκρός του αλβανικού μετώπου, στρατιώτης Βασίλειος Τσιαβαλιάρης, σκοπευτής πολυβόλου, ετών 28... Νεκρός από ιταλικά πυρά! Τον χτύπησε ένα βλήμα πάνω από το μάτι! Ενας από τους 13.748 νεκρούς κι αγνοουμένους που έχουν καταγραφεί στην έκδοση της Ιστορίας Στρατού με τίτλο “Αγώνες και νεκροί του Ελληνικού Στρατού κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο 1940 - 45”!
Ενας απ’ εκείνους που το όνομά τους δεν έγινε, ούτε θα γίνει ποτέ γνωστό στους πολλούς, γιατί ήταν ένας από τη μάζα, ένας απλός στρατιώτης, που η μοίρα του, τού ’λαχε “να πέσει στη μάχη, εκεί στην πρώτη τη γραμμή, ηρωικά πράττοντας το καθήκον του”! Αυτό μόνο τον συνοδεύει, ουδέν παραπάνω.
Τα τελευταία λόγια πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, πριν τον μαζέψουν οι συμπολεμιστές του, “πάνε τα παιδούλια μ’..., πάνε τα παιδούλια μ’...” χτυπούσαν στα μηλίγγια! Καρφωμένες λέξεις εκείνες, κι εγώ περπατώντας χθες -πρωινό ηλιόλουστο- μπρος απ’ την εξέδρα όπου θα πατήσουν τα πόδια τους σήμερα οι επίσημοι!
Ποιο το νόημα της παρέλασης που όλοι... κοροϊδεύουν! Ξεγελούμε και κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας κι αδυνατούμε να πάρουμε τις αποφάσεις εκείνες που θα δώσουν ένα τέλος σ’ αυτό το ξεχάρβαλο πράγμα!
Γιατί τη σημαία που κυματίζει να ακολουθούν -δίχως να γνωρίζουν τον σκοπό της πορείας τους- τόσα παιδιά μασώντας τσίχλες, αγγαρεία κάνοντας, υπομένοντας να τελειώσει το “μαρτύριο” της πορείας για να ξεχυθούν -τα μεγαλύτερα- στις καφετέριες, εκεί όπου δεν θα βιώσουν τίποτα διαφορετικό, ανήμερα 28ης Οκτωβρίου, απ’ οποιοδήποτε Σαββατοκύριακο!
Καρφωμένες οι λέξεις του νεκρού ανάμεσα στις σκέψεις τις δικές μου, αλλάζουν σχήμα, χαρακτήρα, η καταφατική απόγνωση εκείνου, μεταλλάσσεται σ’ ερωτήματα:
Πού “πάνε” τα παιδιά;
Γιατί τα βάζουμε σε μια τέτοια πορεία ψεύτικη, αγένεια στους 13.748 νεκρούς κι αγνοουμένους, κοροϊδία στους όποιους επέζησαν, στην Ιστορία τούτης της πατρίδας;"

(Το άρθρο του Νεκτάριου στην εφημερίδα "Χανιώτικα Νέα" στο φύλλο της 28ης Οκτωβρίου 2009)

ΥΓ.2.Ορίστε τα 2 Links που σας ανέφερα πιο πάνω

1. http://www.offtopic.gr/archive/index.php/t-608.html
2. http://www.akyro.net/2007/10/28/28i-oktovriou-ti-giortazoume/

(αφιερώστε χρόνο και σκεφτείτε την ευθύνη που έχει ο καθένας μας)

ΥΓ.3.Να προσέχετε στο δρόμο και να μην ξεχνάτε τους ανθρώπους που σας στηρίζουν στα δύσκολα...

μια ψυχή πεθαίνει όταν την ξεχνάς...

ΥΓ.4.Επιτέλους, μπορεί να σταματήσει η "ξύλινη" γλώσσα των πολιτικών και κάθε φορά που βλέπουν τηλεοπτική κάμερα να λένε την ουσία?

ΥΓ.5.Γιατί λέμε Χρόνια πολλά την 28η Οκτωβρίου?

ΥΓ.6.Πλησιάζει η 6η Δεκέμβρη, θυμάστε τι σημαίνει εξέγερση για τα ιδανικά?