Εσύ και το "είναι" μου...

Καλησπέρα σας...

Τούτη η ανάρτηση δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα για να γίνει αλλά...

Αλλά πριν λίγο καθώς περπατούσα και ένιωθα την βροχή να πέφτει με δύναμη πάνω μου μελαγχόλησα...

Μαζεύτηκαν στο κεφάλι μου σκέψεις, φόβοι, συναισθήματα, λόγια κάποιων συγκεκριμένων προσώπων που είτε με πόνεσαν είτε με προβλημάτισαν...

Ξέρεις κάτι;

Είμαι πολύ καλό παιδί αλλά δεν αφήνω πολλούς να το δουν και να με πλησιάσουν...

Γιατί;

Γιατί στο παρελθόν "έδωσα" τη ψυχή & την καρδιά μου σε κάποια άτομα και αυτά δεν μου γύρισαν τίποτε...
  
Όταν σου λέω "δεν θέλω κανένα αντάλλαγμα από σένα και το μόνο  που θέλω είναι να σε κάνω καλύτερη" σκέφτεσαι πως "αυτός σίγουρα με δουλεύει"...
Δυστυχώς δεν ίσχυει αυτό...

Μου είπες πως "η "εικόνα" που βγάζω στον άλλον είναι άσχημη και πως απέχει πολύ από τον πραγματικό χαρακτήρα μου..."
Το ξέρω...

Έχω νιώσει τόσο μόνος, τόσο πληγωμένος, τόσο "άδειος" γιατί πάρα πολλοί γύρω μου έμειναν μόνο στα λόγια...

και αυτή η εικόνα ίσως να είναι η άμυνα μου...

Πλέον, έχω μάθει να κάνω πράξη όλα όσα λέω γιατί έτσι πιστεύω πως είμαι αξιόπιστος & γιατί ξέρω να τηρώ το λόγο μου...

Πριν μερικές μέρες με σόκαρες όταν μου αποκάλυψες κάτι...μ' έκανες ν'ανατριχιάσω, μ' έκανες να θέλω να έρθω εκεί και να σε πάρω μια αγκαλιά, να σου σβήσω όλες τις κακές αναμνήσεις...

αλλά ξέχασα...δεν γίνεται...
γιατί υπάρχει κάτι που ονομάζεται απόσταση...
και γιατί τα "θέλω" μου δύσκολα γίνονται πράξη...

Φοβάμαι...

εσένα, εμένα, την αστραπή, τον κεραυνό, την τρέλα & την κακία των ανθρώπων, την αλλαζονεία & την υποκρισία...

να δώσω την καρδιά μου και μετά να μην πάρω τίποτε...

Πιστεύω στο "δώσε-πάρε" στις ανθρώπινες σχέσεις και όχι το αντίστροφο...κακό είναι;

Αγαπάω...
Εκτιμάω...
Κάνω λάθη...
Μου λείπουν πολλοί άνθρωποι...
Θέλω να τελειώσει & να κλείσει αυτή η μεγάλη "πληγή" που έχω στη ψυχή μου εδώ και καιρό...
Είμαι όμως αληθινός...

Αυτός είμαι...
Για όσους μ'αγαπούν αληθινά, για όσους μ'εκτιμούν, για όσους με στηρίζουν, για όσους είναι πραγματικά δίπλα μου...

Τις τελευταίες μέρες τα δάκρυα γεμίζουν τα μάτια μου πολύ συχνά...

Το "γιατί" αναζητείται...

Ίσως είναι ένα ιδιαίτερο ξέσπασμα μου μετά την εξεταστική και τα όσα έχουν γίνει στη ζωή μου το τελευταίο διάστημα...

Αγαπάω εκείνη, μου λείπει εκείνη, καθετί δικό της, οι φίλοι μου, εκείνος που με ξέρει 10 χρόνια και μ'έχει στηρίξει σε όλο αυτό το δύσκολο δρόμο της εφηβείας και όχι μόνο...
Μισώ τη βροχή, την αστραπή, την υποκρισία, την κακία, την απόσταση, όταν δεν μπορώ να κάνω όλα όσα θέλω...

Δεν έχω κακή πρόθεση απέναντι σε κανέναν ούτε και απέναντι σου...

σ' ευχαριστώ που μπήκες στη ζωή μου ακόμα και με θεωρείς "περαστικό" από τη δική σου...

Κλείνοντας να επισημάνω πως τούτη η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε μια ψυχή για πολλούς και διάφορους λόγους...

υγ. Εσύ, να ξέρεις πως ότι κάνω είναι γιατί πιστεύω σε μας και δεν μ'αρέσει ούτε να έχεις μούτρα, ούτε να τσακωνόμαστε...

υγ.2. Εύχομαι πάντα να υπάρχουν πάντα τόσο ιδιαίτεροι & ξεχωριστοί άνθρωποι στη ζωή μου...

υγ.3. Πρώτη φορά νιώθω τον εαυτό μου να θέλει να εκραγεί και να το εκφράζει όλο αυτό μέσα από τις λέξεις...

υγ.4.

But what kind of fool
Would hope for a change
Then write a new word
On a page that stained
and ruined by a lie
You shouldn't have told me

I'm the guardian
I am the sole protector
On a heart that's been abused

I won't let love do me in again
I can't just run to the light
Of a fire and jump in
Risk a poison kiss just to have
My thirst unquenched again
Let love do me in

I'm the guardian
I am the sole protector
Of a heart that's been abused

I won't let love..
Risk a poison kiss just to have
My thirst unquenched again
Let love do me in.

( υπέροχο...συνεχίζεις να με ξαφνιάζεις... )