"Εμείς στο χτες και στο σήμερα"

Καλησπέρα σας...

Πόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθεί ένα θεατρικό έργο;

Πόσο δύσκολο είναι να συνυπάρχουν διαφορετικοί χαρακτήρες και να συνεργάζονται αρμονικά μ'ένα κοινό σκοπό, τη δημιουργία ενός θεατρικού έργου;

Αφορμή για τις παραπάνω ερωτήσεις είναι η παράσταση, που παρακολούθησα από τη Θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης, με τίτλο Γκρέγκορυ, η οποία ήταν εξαιρετική και με πολλαπλά μηνύματα!!

Γραμμένο από τα ίδια παιδιά απευθύνεται σε όλους, μικρούς και μεγάλους, μια παράσταση για την σκληρότητα, τον κυνισμό και την καχυποψία γύρω μας μέσα από τα αθώα μάτια των παιδιών.

Όσον αφορά την πλοκή του το έργο μας παρουσιάζει την εξέλιξη της σχέσης ενός ζευγαριού μέσα στο χρόνο από τη στιγμή της γνωριμίας τους, τα πρώτα τους ερωτικά σκιρτήματα και τα κοινά τους όνειρα ενώ παράλληλα παρακολουθούμε το πως 10 παιδιά που μεγαλώνουν, εξελίσσονται, επηρεάζονται και συνειδητοποιούν.

Είναι δυο παράλληλες ιστορίες μ'ένα κοινό σημείο,τη φαντασία ως μέσο διαφυγής από το κατεστημένο, "από το κοινωνικά αποδεκτό".

Αλήθεια, πως βλέπουν τα παιδιά τον σκληρό κόσμο που ζούν;

Μέσα από αυτό τον κόσμο, μέσα από τις υπαρξιακές τους αναζητήσεις, μέσα από την καταπίεση και το φόβο και μέσα από αλλεπάλληλους συμβιβασμούς διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους, επιλέγουν τις παρέες τους και οδηγούνται στην ενηλικίωση.

Η παιδική τους αθωότητα σιγά σιγά χάνεται όσο εξελίσσονται και μεγαλώνουν αν χαθεί και η φαντασία τους θα μπορούν να προχωρήσουν;

Όλα αυτά τα ερωτήματα δένουν και απαντώνται αρμονικά μέσα από την πλοκή του έργου και την εξέλιξη του, μέσα από τις 25 σκηνές με σκηνοθέτες τα ίδια τα παιδιά, στο δικό τους έργο, ένα έργο γεμάτο από συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων, από εικόνες που δημιουργούν τα ίδια τα παιδιά κατά τη διάρκεια του έργου.

Άραγε, πως αλλάζει ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει;

Πόσα υπόσχεται να μην τα κάνει όταν μεγαλώσει και πως αθετεί την υποσχεσή του;

'Εχετε σκεφτεί όλοι ποιες είναι οι επιδράσεις της συμπεριφοράς σας στα παιδιά?

Αν πονάνε, αν φοβούνται περισσότερο ακούγοντας τις φωνές σας, αν γίνονται πιο εσωστρεφή νιώθοντας την ένταση που κυριαρχεί στο σπίτι...

Όλα τα παραπάνω λοιπόν, πραγματεύεται το συγκεκριμένο έργο και χάρηκα πολύ που είχε απήχηση απ' όλες τις ηλικίες και πιστεύω ότι μας προβλημάτισε όλους...

Ποτέ μην ξεχνάτε πως ήσασταν στο χτες και πως γίνατε στο σήμερα!!

Τέλος, καλό είναι να στηρίζουμε νεανικές πρωτοβουλίες και όχι να τις κατακρίνουμε ή να θέτουμε εμπόδια στην ολοκληρωσή τους!!

Οι νέοι θέλουν και μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο!! Βοηθήστε τους!!

Ελπίζω να σας προβλημάτισα λίγο και να σας βρήκα ένα τρόπο για να βλέπετε τα λάθη σας και να τα διορθώνετε..

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ.1.Το θέατρο οδηγεί στον εξαγνισμό της ψυχής και στην ψυχαγωγία της...

υγ.2.Μια καλή παράσταση δεν είναι απαραίτητο να τυγχάνει μεγάλη διαφήμιση!!

Διαφήμιστε την ΕΣΕΙΣ!!

υγ.3.Τα παιδιά είναι οι μεγαλύτεροι κριτές.. Μην αφήνετε αναπάντητα τα "γιατί" τους!!

υγ.4. Στηρίξτε τους νέους σε κάθε βήμα, εκείνοι έχουν τα κλειδιά της αλλαγής!!