Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Ο πόνος ως συνοδεία της χαράς...

Καλησπέρα σας...

Το παρακάτω κείμενο συντάχθηκε από την αγαπημένη μου φίλη Κική και μου ζήτησε να το μοιραστεί μαζί σας...

Σας το παραθέτω...

Όλα πάνε ρολόι, όλα πάνε καλά… όπως εσύ τα θέλεις...
Και ναι!
Είσαι τόσο χαρούμενος...
Έχεις αυτό που πάντα ήθελες…
Αυτό που πάντα αναζητούσες…
Το θεωρείς απίστευτο, αλλά ναι…
Είναι αλήθεια!!


Ο έρωτας σου χτύπησε την πόρτα και εννοείται ότι σου αρέσει…

Περνάς τόσο ωραία και εύχεσαι αυτό το παραμύθι να μην τελειώσει ποτέ! Εύχεσαι να μην σε ξυπνήσει κανένας από το όνειρο στο οποίο ζεις! Εύχεσαι να μην στο χαλάσει κανένας... Και γιατί να στο χαλάσει άλλωστε; Έχει κάποιο σκοπό; Ποιος δεν θέλει να βλέπει τη χαρά στα μάτια του άλλου; Ποιος θέλει να βλέπει τον συνάνθρωπο του θλιμμένο και με δάκρυα να πλημμυρίζουν τα μάτια;

Και ξαφνικά... Ξυπνάς…

Όλα γίνονται ένα ναυάγιο… Όλα χάνονται… Όλα είναι μαύρα…
Το μυαλό δουλεύει…

Σκέφτεται πολλά, ενώ η καρδιά αρχίζει σιγά σιγά και γίνεται κομμάτια… Αναζητείς μία εξήγηση...

Τι έφταιξε; Τι πήγε στραβά; Γιατί; Για ποιο λόγο; Γιατί τώρα; Γιατί τώρα που πήγαιναν όλα καλά;

Και όμως…

Όπως η φύση συνοδεύεται από το οξυγόνο, όπως η νύχτα συνοδεύεται από την ημέρα.. Έτσι…
Και ο πόνος συνοδεύεται από τη χαρά…

Το μόνο που έχεις για παρηγοριά είναι ένα ποτό, ένα τσιγάρο και μερικές όμορφες στιγμές να θυμάσαι… Η’ όσες πρόλαβες τέλος πάντων να ζήσεις. Αναπολείς το παρελθόν και το γέλιο χάνεται…
Τα δάκρυα κυλάνε από τα θλιμμένα πλέον μάτια και το μόνο που ψιθυρίζεις είναι ένα πελώριο γιατί…

Εύχεσαι να μην είχες δώσει τόσα. Εύχεσαι να ήσουνα πιο σκληρός αλλά αυτός είσαι.
Έχεις ψυχή, έχεις καρδιά, έχεις συναίσθημα και πάνω από όλα είσαι άνθρωπος.
Θυμάσαι μια κουβέντα που σου είχε πει κάποτε, κάποιος...

Ότι οι συνήθειες δύσκολα κόβονται.
Και αυτό ήταν μία συνήθεια…
Σκέφτεσαι μια λύση...
Τι θα κάνω τώρα; Είχα συνηθίσει… Πώς θα τα καταφέρω;;

Ξύπνα όμως…

Ήταν και αυτό ένα όνειρο που τελείωσε…
Πας στο επόμενο και χαίρεσαι τις στιγμές...
Δεν σκέφτεσαι το παρελθόν, παρά μόνο το παρόν σου…
Ήταν μια εμπειρία και το μόνο που κάνεις είναι να ευχαριστείς γιατί την έζησες. Το γέλιο ξαναμπαίνει στη ζωή σου και η χαρά ξαναγυρίζει στα θλιμμένα μάτια σου.

Αξίζεις πολύ περισσότερα και για αυτό προχωράς παρακάτω και δεν μένεις ποτέ πίσω...
Και να είσαι σίγουρος...
Πως κάπου, σε κάποιο σημείο του πλανήτη είναι κρυμμένο το άλλο σου μισό…
Κάποια στιγμή θα γίνει δικό σου, και το μισό θα γίνει ένα...
Θα γίνετε ένα…

Μην απογοητεύεσαι και να θυμάσαι αυτό που έλεγαν οι παλιοί …
‘‘ Κάθε εμπόδιο… Σε καλό…’’ , γιατί μπορεί ο πόνος να είναι η συνοδεία της χαράς αλλά μπορεί και η χαρά να γίνει η συνοδεία του πόνου.


Κική Χαρινού

Ηράκλειο Κρήτης

Τετάρτη 28/07/2010


Υ.Σ Ευχαριστώ μία ψυχή που κάποτε μου είχε πει να γράφω αυτά που αισθάνομαι γιατί ίσως αισθανθώ καλύτερα… Με παρότρυνε να το κάνω, και το έκανα. Είχε δίκιο. Ένιωσα καλύτερα, και αυτό που έχω να πω και βάζω τελεία είναι… ‘‘Ευχαριστώ για την εμπειρία’’.

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Την κέρδισες άτιμε...

Καλησπέρα σας...

Τούτη η ανάρτηση είναι αποκλειστικά αφιερωμένη σ'εκείνον, που είχε χτες τα γενέθλια του, και είναι ένα μικρό δώρο από μένα...

  • Πως ξεκίνησε λοιπόν η γνωριμία μας??
Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα-12 Μαρτίου 2010- προσπαθούσα απεγνωσμένα να φτιάξω ένα video για το τραγούδι του Πανούλη "σφύριξα κι έληξες" αλλά κάτι το πρόγραμμα, κάτι η υπομονή που δεν έχω πολλές φορές, κόντεψα να πετάξω το laptop από το παράθυρο ( κρίμα δεν είναι ε?? )

Έτσι λοιπόν, αναζήτησα τη βοήθεια κάποιου, που θα έχει όρεξη και υπομονή για να με βοηθήσει, και να ο πρόθυμος ξεπρόβαλλε...

  • Τι το ήθελε όμως ο άτιμος??
Τον βομβάρδισα με απορίες, πως να κάνω αυτό, το άλλο, το παράλλο, μέχρι που καταλήξαμε να του στέλνω το video και να το κάνει ο ίδιος...

(το είχε λίγο το ψώνιο μέσα του να πω την αλήθεια)

Οφείλω να ομολογήσω πως η δημιουργία του με ενθούσιασε και του απέδωσα τα εύσημα μου!!

Μετά όμως ξεκίνησε η συζήτηση για να μου κάνει κι άλλα video, άλλο που δεν ήθελε και εκείνος και φτάσαμε αισίως στα 43-views να μαζεύουν τα καμάρια μου- γεμίζοντας με ποικίλα συναίσθηματα τους παραλήπτες πολλών από αυτών...

Πέρασε ο καιρός και δημιουργήθηκε μια σχέση σεβασμού, εμπιστοσύνης,εκτίμησης,φιλίας, συνεργασίας και έχουμε φτάσει στο σημείο να του έχω αδυναμία και ν'ανησυχώ όταν έχω μέρες να του μιλήσω ή ν' αξιωθεί ν'απαντήσει σ'ένα μου μήνυμα...

  • Γιατί τα γράφω όλα αυτά??
Γιατί θέλω τούτη η ανάρτηση να μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό και στην καρδιά του καλού μου φίλου Λεωνίδα ως ένα μικρό δώρο για τα γενέθλια του (το έριξε στην κρεπάλη γαρ)

Σου εύχομαι ΠΑΝΤΑ από καρδιάς να έχεις την ΥΓΕΙΑ σου (σωματική και ψυχική) παρέα με την ψυχική ισορροπία σου και μετά να κάνεις πράγματα που να σε γεμίζουν και να μην ξεχνάς ποτέ όσους θέλουν το χαμόγελο σου...

Όλα τα υπόλοιπα είναι τόσο μικρά που δεν αξίζει να τα σκέφτεσαι παραπάνω από μια μέρα...

Και όπως έγραψα και κάπου...

"Πιστεύω πως είναι το καλύτερο τραγούδι για σένα, για την ξεχωριστή μέρα των γενεθλίων σου...

Ξέρεις πως κατάφερες να κερδίσεις [ με κόπο ] κάτι πολύ σημαντικό για μένα, την εκτίμηση μου,που μέρα με τη μέρα αποδεικνύεται πως την ΑΞΙΖΕΙΣ στο μέγιστο βαθμό...

Πολλές φορές μισώ τα site κοινωνικής δικτύωσης αλλά ξέρω πως έσκα
σες το πιο ΠΛΑΤΥ χαμόγελο σου βλέποντας το κινητό σου να γράφει τ'όνομά μου και ειδικά όταν το διάβαζες...

Σου αξίζουν τα καλύτερα, ακόμα και αν είναι τα δυσκολότερα...

Χρόνια καλά!!
Χρόνια Πολλά!!

με υγεία, σωματική και ψυχική

γεμάτα δημιουργία και αυτό που ξέρεις να κάνεις καλά...

τον κόσμο χαρούμενο μέσα από τις εικόνες που επιλέγεις

μ' εκτίμηση

Vangel® Greko "


υγ. μέσα από την καρδιά μου πιστεύω σε σένα και σε θέλω πάντα δυνατό και ξέρεις πως κάπου εκεί τριγύρω είμαι και εγώ ε?? ;)


Σου αφιέρωσα το τραγούδι από το συγκρότημα Φίλοι για πάντα με τίτλο "Χρόνια Πολλά"
Χρόνια Πολλά - Φίλοι για Πάντα

Πιστεύω πως θα συμφωνήσουν μαζί μου πολλοί από εκείνους που γέμισες τη ψυχή τους με την οπτικοποιηση των τραγουδιών, που μαζί επιλέγαμε ή μας ζητούσαν,στο να είσαι δηλαδή γερός, δυνατός και να χαμογελάς...

Ελπίζω και εύχομαι να σ'έκανα λίγο καλύτερο άνθρωπο και πιο αισιόδοξο με την παρουσία μου στη ζωή σου...

Σας χαιρετώ προσωρινά..

υγ. Ποτέ μην ξεχνάς όσους σε στηρίζουν όταν λείπει το χαμόγελο από τα χείλη σου...

υγ.2. Κανόνισε ν'ανέβω και να μην είσαι εκεί...

Μου το υποσχέθηκες και δεν το ξεχνάω...

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Ένα ταξίδι πάντα κάνει καλό στη ψυχολογία..

Καλησπέρα σας...

Καλοκαίρι χωρίς μικρές αποδράσεις ή έστω κοντινά ταξίδια δεν είναι ενδιαφέρον!!

Έτσι και εγώ αποφάσισα για ένα μονοήμερο ταξίδι μέχρι το κοντινό Ηράκλειο, για να δω τόσο την Κικίτσα όσο και το Στέλιο...

Εκτός από την αφόρητη ζέστη, χάρηκα που ήρθα εδώ, και πέρασα όμορφες και γεμάτες στιγμές παρέα με το χιούμορ και το χαμόγελο της Κικίτσας αλλά και τις ατάκες του Στέλιου...

Ώρα για την επιστροφή μου...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Αντώνη για την πολύτιμη βοήθεια του!!

υγ.2. Αξίζει να επισκεφθείτε το Ηράκλειο κοντά στα Χριστούγεννα, πραγματικά σου δίνει άλλη αίσθηση στο γιορτινό κλίμα εκείνων τον ημερών...

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Οι αναμνήσεις, ο χειρότερος εχθρός μας...

Καλησπέρα σας...

Πόσες φορές αναπολείς τον παρελθόν συντροφιά με μελαγχολικά τραγούδια;
Πόσες φορές δακρύζεις ακούγοντας τραγούδια που σου είχε αφιερώσει;
Πόσες φορές θυμώνεις με τον εαυτό σου για το χρόνο που έδωσες σε κάποιον, ο οποίος αποδείχτηκε πως δεν άξιζε;
Πόσες φορές προσπαθείς να "κλείσεις" την πληγή που έχεις μέσα στη ψυχή σου;

Οι παραπάνω ερωτήσεις προέκυψαν από τις αντιδράσεις δυο αγαπημένων μου ατόμων απόψε, και με κάνουν να στεναχωριέμαι που είναι στα "κάτω" τους...

Δυστυχώς, υπάρχουν στιγμές που οι αναμνήσεις σε κάνουν να φαίνεσαι και να νιώθεις τόσο αδύναμος, αδύναμος να νικήσεις τους φόβους και τις πληγές σου, τον εγωισμό σου και ότι άλλο σε οδηγεί στο ν'ανοίξεις ξανά το "χρονοντούλαπο" τους.

Έπειτα, πόσοι από εσάς θέλετε πραγματικά να "αλλάξετε" το χαρακτήρα σας και πιστεύετε πως θα το καταφέρετε;
Σχεδόν κανείς, μιας και υπάρχουν πολλά εμπόδια για να επιτευχθεί τούτος ο σκοπός...

Θέλω να πιστεύω πως μπορώ να κάνω τον κόσμο καλύτερο,χαμογελαστό και αισιόδοξο και γι'αυτό προσπαθώ, ξεκινώντας από τους φίλους μου, είτε το χρειάζονται άμεσα είτε έμμεσα...

Ναι για σένα το λέω, που το βάλαμε στοίχημα, που το βλέπεις ήδη, αλλά ξέρεις πως θέλει χρόνο, κόπο και πίστη..

Επιπλέον, μπορείς να το καταφέρεις γιατί το αξίζεις, για όλα όσα έχεις ζήσει και όσα δεν έχεις ζήσει ακόμα, για σένα πάνω απ'όλα!!

Κάθε κίνηση που κάνεις για να γίνεις "καλύτερος άνθρωπος" έχει αντίκτυπο πρώτα στον ίδιο σου τον εαυτό και μετά στους γύρω σου...

Τέλος, μην ξεχνάς τους φίλους σου, ειδικά στις στιγμές που δεν είσαι καλά, γιατί εκείνοι ξέρουν πως να σου αλλάξουν την ψυχολογία, ακόμα και αν έρθετε σε σύγκρουση!!

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Έρχονται δυο αναρτήσεις φωτιά για την αξία του χρήματος στη ζωή μας και για την άδικη απώλεια της ζωής μόνο και μόνο για την "εκδίκηση"...

υγ.2. Κάθετι που σε κάνεις να στεναχωριέσαι φεύγει μακριά μ'ένα χαμόγελο από κάποιον που το δικό σου τον κάνει ευτυχισμένο...

οπότε ακόμα και στα δύσκολα ΧΑΜΟΓΕΛΑ!!

υγ.3. Οι αναμνήσεις υπάρχουν για να μας πεισμώνουν για το καλύτερο που ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ!!

υγ.4. Πίστεψε πρώτα στον εαυτό σου και μετά στους άλλους γιατί έτσι μπορείς να νιώθεις ΔΥΝΑΤΟΣ!!

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Οι φίλοι πάντα είναι ΜΑΖΙ σου στις δύσκολες στιγμές...

Καλησπέρα σας...

Ποιο είναι το πιο δυνατό συναίσθημα που βιώνεις μετά από ένα χωρισμό;

Νομίζω πως είναι η λύπη και η στεναχώρια ακολουθούμενα από ένα "γιατί" μήπως και καταφέρεις να βρεις απαντήσεις στις ερωτήσεις που σε βασανίζουν...

Ποιοι θέλεις να σε στηρίξουν στα δύσκολα;

Εκείνοι που σε ξέρουν καιρό, σ'εκτιμούν και σ'αγαπούν με πράξεις και ξέρεις πως θέλουν το χαμόγελο σου...οι φίλοι σου...

Εκείνα τ'άτομα που δε σε παρεξηγούν, σε στηρίζουν, περνάτε ώρες μαζί και μέσα στην καρδιά & στην ψυχή σου έχουν ξεχωριστή θέση και είναι πάντα ή σχεδόν πάντα δίπλα σου στις δύσκολες στιγμές...

Στην επιλογή των φίλων μου θεωρώ πως είμαι αυστηρός αλλά και δίκαιος και έτσι έχω καταφέρει να έχω εξαιρετικούς ανθρώπους δίπλα μου, ο καθένας με τη δική του μοναδική προσωπικότητα, που με στηρίζουν και θέλουν πραγματικά να είμαι καλά.
Δε θα ξεκινήσω ν' αναφέρω τα ονόματα τους γιατί σίγουρα θα ξεχάσω κάποιον και θα είναι άδικο, το μόνο όμως που πρέπει ν'αναφερθεί είναι πως γι' ακόμα μια φορά αποδεικνύεται ποιοι με στηρίζουν πραγματικά και το ποιοι θέλουν το καλό μου...

Επιπλέον, οι φίλοι έχουν την ψυχραιμία και την υπομονή να παρατηρούν τη ζωή σου σφαιρικά και με τις επισημάνσεις τους να σε εξελίσσουν, να σου τονώσουν την αυτοπεποίθηση και να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τους ευχαριστώ για το χρόνο και το χώρο τους, για τις συμβουλές τους, για τις απόψεις τους, για όλα όσα με κάνουν να προβληματίζομαι, να ηρεμώ και να χαμογελώ χάρη σε αυτούς...

Μην ξεχνάς τους φίλους σου, γιατί αν και μένουν διακριτικά στο παρασκήνιο, πάντα νοιάζονται για σένα χωρίς δόλο και μόνο με αγάπη!!

Τέλος, να επισημάνω πως στα δύσκολα φαίνεται ποιος θέλει να σε ακούσει με υπομονή και να προσπαθήσει να επαναφέρει το χαμόγελο σου...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Εξαιρετική η ερμηνεία της Χαρούλας Αλεξίου στο τραγούδι "οι φίλοι μου χαράματα" που με συντρόφευε σε τούτη τη συγγραφή...

υγ.2. Οι φίλοι δεν φεύγουν οι υπόλοιποι είναι περαστικοί στις ζωές των άλλων..

υγ.3. Μην ξεχνάς να λες ευχαριστώ για όλα όσα σου προσφέρουν οι φίλοι σου γιατί αυτό δείχνει πως ξέρεις να εκτιμάς τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου...

υγ.4. Η φιλία είναι ιερή και χτίζεται βήμα βήμα...

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Κάθε τέλος, μια νέα αρχή??

Καλησπέρα σας...

Οι στιγμές κυλάνε αργά και ο χρόνος νομίζεις πως κυλάει πιο αργά από ποτέ...

Μετά από 19 μήνες ρίξαμε αυλαία...γιατί όταν μια σχέση πάψει να κυριαρχείται από αμοιβαία συναισθήματα τότε καλό και σωστό είναι να τελειώνει..

Δυστυχώς όμως για μένα, έγινε την πιο δύσκολη μέρα μου, που ήταν γεμάτη ένταση, άγχος και τελικά μια ανακοίνωση που με γέμισε φόβο και πανικό...

ΟΧΙ ΣΗΜΕΡΑ, Ο Χ Ι !!

Τελικά το ρητό ενός κακού, μύρια έπονται ισχύει απόλυτα στην περίπτωση μου!!

Σ' ευχαριστώ για την τελευταία σου φράση..
Σ' ευχαριστώ για όλα...
Σ' ευχαριστώ για την στήριξη & την αγάπη σου..
Σ' ευχαριστώ για τις υπέροχες και μοναδικές στιγμές και φυσικά για το υπέροχο μυαλό σου...

Ο χρόνος κυλάει όσο και αν πονάει...

Πιστεύω πως γι' ακόμα μια φορά, οι φίλοι μου μπορούν να με στηρίξουν πραγματικά...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Όταν περιμένεις κάτι να γίνει και καθυστερεί τότε σε "πιάνει" μια ανυπομονησία άλλο πράγμα...

υγ.2. Με υπομονή και επιμονή όλα γίνονται...

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Καλοκαίρι 2010, των ανακατατάξεων και των υποχωρήσεων

Καλησπέρα σας…

Έφτασε η εποχή που λατρεύουν μικροί και μεγάλοι, το καλοκαίρι!! Τούτο όμως είναι διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα λόγω τις πρωτόγνωρης κατάστασης που υπάρχει, τόσο οικονομικής όσο και κοινωνικής. Χρήματα δεν υπάρχουν για να καλυφθούν βασικές ανάγκες και οι υποχρεώσεις είναι πολλές -δάνεια, πιστωτικές κάρτες, λογαριασμοί- αλλά όλοι θέλουν να πάνε διακοπές, έτσι για να ξεφύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας…

Που να επιλέξουν να πάνε διακοπές;

Σε φιλικά σπίτια ή σε camping μιας και χρήματα για ξενοδοχεία δεν υπάρχουν. Βλέπετε, οι τιμές ανεβαίνουν ή στην καλύτερη μένουν ίδιες όμως ίδιοι είναι και μισθοί εδώ και χρόνια σε τούτη τη χώρα. Υπάρχουν και οι προσφορές για ολιγοήμερες διακοπές που γίνονται σε σχετικά χαμηλές τιμές αλλά ποιος εγγυάται πως θα μείνει ο πελάτης ευχαριστημένος χωρίς να γνωρίζει το μέρος που θα μείνει;
Όμως ακόμη και για τα πακέτα προσφορών απαιτούνται χρήματα. Πού να βρεθούν αυτά, αν όλο το χρόνο ο μισθωτός έχει να καλύψει πολλές τρύπες με τα χρήματα που έχει απ’ το μηνιαίο εισόδημα του. Έτσι λοιπόν, έφτασε η στιγμή να ορίσει ξανά τις βασικές προτεραιότητες στη ζωή του για το τι είναι αναγκαίο να έχει και τι όχι.

Οι τράπεζες πλέον, σταμάτησαν να δίνουν δάνεια αφού δε μπορούν ν’ αποπληρωθούν ούτε και οι δόσεις στις πιστωτικές, μήπως αυτό είναι ένα σημάδι για να σταματήσει η αλόγιστη σπάταλη των χρημάτων και με αυτό τον τρόπο να εξοικονομηθούν χρήματα για την κάλυψη άλλων αναγκών πιο σημαντικών για τον άνθρωπο;

Μήπως ήρθε ο καιρός να τηρηθεί το αρχαίο ρητό «παν μέτρον άριστον» ;

Έπειτα, ο καθένας στη ζωή του πρέπει να κάνει τις υποχωρήσεις του είτε στις εξόδους του είτε στις ανάγκες του όχι όμως και να δουλεύει 14-16 ώρες την ημέρα για να καλύπτει τα βασικά έξοδα του και να μην του φτάνουν τα χρήματα για να ζήσει τον υπόλοιπο μήνα.

Ωστόσο δεν είναι μόνο οι ανακατατάξεις ατομικά αλλά και κοινωνικά. Το κράτος δεν έχει χρήματα και δανείζεται με σκληρούς όρους αλλά κάποιοι «ξεχνούν» να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους στην εφορία και στις εισφορές τους και δυστυχώς τις συνέπειες αυτές τις «πληρώνει» πάντα ο μισθωτός και ο συνταξιούχος.
Δεν είναι άδικο κύριοι;

Η περιβόητη ενεργοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών και η καλύτερη λειτουργία τους πότε θα γίνει επιτέλους;

Επιβολή προστίμων ή κατασχέσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας σε όσους παρανομούν θα γίνουν επιτέλους;
Τα ερωτήματα αυτά τίθενται από τους Έλληνες πολίτες εδώ και πολύ καιρό, πότε όμως θ’ απαντηθούν πραγματικά με πράξεις;

Πότε όμως θα γίνουν πραγματικά ριζικές αλλαγές σε στα «κακώς κείμενα» τούτης της χώρας;

Ελπίζω να σας προβλημάτισα έστω και λίγο…

Σας χαιρετώ προσωρινά…

Υγ. Η λιτότητα δεν καταστρέφει την ανάπτυξη κι ας γίνει επιτέλους αντιληπτό απ’ όλους...

Υγ.2. Διαφάνεια και ισονομία για όλους!! Σίγουρα τηρείται;

Ένας χρόνος μετά, σαν να ήταν χτες

Καλησπέρα σας…

Πατήσαμε και τα 23!! Να με χαίρεστε και να σας κάνω να χαμογελάτε –όπως εύστοχα- επισήμανε η Χαρά !!

Πόσο γρήγορα κύλησε τούτος ο χρόνος;
Πόσα γεγονότα διαδραματίστηκαν μέσα σε 365 μέρες;
Πόσες εναλλαγές συναισθημάτων ένιωσα και πόσο δυνατές ήταν;
Πόσα γεγονότα έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μου;

Η αλήθεια είναι πως έγινα καλύτερος μέσα από τις νέες εμπειρίες που απέκτησα, μέσα από τις χαρές και τις λύπες, μέσα από την αγάπη που δέχτηκα απ’ όλους και όλες εσάς ακόμα και μέσα από τις στιγμές έντασης έμαθα να πειθαρχώ τον εαυτό μου και να μην κάνω κινήσεις που ίσως και να μετάνιωνα μετά…

Επιπλέον, οφείλω να ομολογήσω πως ΔΕ θέλω να θυμάμαι το καλοκαίρι του 2009 γιατί ήταν πραγματικά γεμάτο ένταση και συγκρούσεις που μόνο αυτό δε θέλω όπως επίσης και τις στιγμές που με κάνουν δυστυχισμένο ή μου προκαλούν τρομερή ένταση!!
Γενικά, σκοπός μου είναι να κάνω τους ανθρώπους γύρω μου να χαμογελούν και να είναι αισιόδοξοι ακόμα και τώρα στη ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο που διανύουμε είτε ατομικά είτε ως κοινωνία.
Έπειτα, θέλω να ευχαριστήσω όσους με στηρίζουν στις δύσκολες στιγμές και ιδιαίτερα στην τελευταία δύσκολη περίοδο που πέρασα όπως ο Στέλιος, η Χαρά, η Ιφιγένεια αλλά και το μικρό μου σκορπινάκι η Νικολίνα!! Ζητώ συγγνώμη απ’ όλους τους υπόλοιπους αλλά ήθελα να ξεχωρίσω αυτά τα 4 άτομα γιατί μου έμαθαν να έχω ακόμα περισσότερη υπομονή και ψυχραιμία και μου έμαθαν πως είναι να ηρεμείς πρώτα τον εαυτό σου και μετά τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, όταν του ασκείς πίεση χωρίς να το ξέρεις…

Τέλος, είμαι χαρούμενος γιατί ξέρω πως κάποιοι άνθρωποι είναι δίπλα μου και με στηρίζουν ακόμα και αν έχουμε καιρό να μιλήσουμε αλλά ακόμα περισσότερο θέλω να ευχαριστήσω και μέσα από εδώ τις 2 εξαιρετικές κυρίες και φιλολόγους για τη σημαντική βοήθεια τους στη διόρθωση των κειμένων μου, πριν δημοσιευτούν στην εφημερίδα, την υπέροχη νεράιδα και το γλυκό μου (Μ)Ελενάκι!!

Σας χαιρετώ προσωρινά…

Υγ. Ξέρω πως είχα καιρό να γράψω, πέρασα όμως ένα έντονο Ιούνιο με την εξεταστική και τις εργασίες, αλλά τώρα ξεκούραση!!

Υγ.2. Να μάθετε ν’ ακούτε τον άλλον και να τον στηρίζετε είτε το χρειάζεται είτε όχι ακόμα και το χαμόγελο σας είναι σημαντικό για εκείνον…

Υγ.3. Λεωνίδα, μπράβο για όσα έχεις κάνει και για όση χαρά και συγκίνηση έχεις δώσει σε ανθρώπους που δε ξέρεις…

Υγ.4. Το χαμόγελο σου μου δίνει ηρεμία και με κάνει ευτυχισμένο…
Μην το ξεχνάς!!