Ο πόνος ως συνοδεία της χαράς...

Καλησπέρα σας...

Το παρακάτω κείμενο συντάχθηκε από την αγαπημένη μου φίλη Κική και μου ζήτησε να το μοιραστεί μαζί σας...

Σας το παραθέτω...

Όλα πάνε ρολόι, όλα πάνε καλά… όπως εσύ τα θέλεις...
Και ναι!
Είσαι τόσο χαρούμενος...
Έχεις αυτό που πάντα ήθελες…
Αυτό που πάντα αναζητούσες…
Το θεωρείς απίστευτο, αλλά ναι…
Είναι αλήθεια!!

Ο έρωτας σου χτύπησε την πόρτα και εννοείται ότι σου αρέσει…

Περνάς τόσο ωραία και εύχεσαι αυτό το παραμύθι να μην τελειώσει ποτέ! Εύχεσαι να μην σε ξυπνήσει κανένας από το όνειρο στο οποίο ζεις! Εύχεσαι να μην στο χαλάσει κανένας... Και γιατί να στο χαλάσει άλλωστε; Έχει κάποιο σκοπό; Ποιος δεν θέλει να βλέπει τη χαρά στα μάτια του άλλου; Ποιος θέλει να βλέπει τον συνάνθρωπο του θλιμμένο και με δάκρυα να πλημμυρίζουν τα μάτια;

Και ξαφνικά... Ξυπνάς…

Όλα γίνονται ένα ναυάγιο… Όλα χάνονται… Όλα είναι μαύρα…
Το μυαλό δουλεύει…

Σκέφτεται πολλά, ενώ η καρδιά αρχίζει σιγά σιγά και γίνεται κομμάτια… Αναζητείς μία εξήγηση...

Τι έφταιξε; Τι πήγε στραβά; Γιατί; Για ποιο λόγο; Γιατί τώρα; Γιατί τώρα που πήγαιναν όλα καλά;
Και όμως…

Όπως η φύση συνοδεύεται από το οξυγόνο, όπως η νύχτα συνοδεύεται από την ημέρα.. Έτσι…
Και ο πόνος συνοδεύεται από τη χαρά…

Το μόνο που έχεις για παρηγοριά είναι ένα ποτό, ένα τσιγάρο και μερικές όμορφες στιγμές να θυμάσαι… Η’ όσες πρόλαβες τέλος πάντων να ζήσεις. Αναπολείς το παρελθόν και το γέλιο χάνεται…
Τα δάκρυα κυλάνε από τα θλιμμένα πλέον μάτια και το μόνο που ψιθυρίζεις είναι ένα πελώριο γιατί…

Εύχεσαι να μην είχες δώσει τόσα. Εύχεσαι να ήσουνα πιο σκληρός αλλά αυτός είσαι. Έχεις ψυχή, έχεις καρδιά, έχεις συναίσθημα και πάνω από όλα είσαι άνθρωπος.
Θυμάσαι μια κουβέντα που σου είχε πει κάποτε, κάποιος...

Ότι οι συνήθειες δύσκολα κόβονται.
Και αυτό ήταν μία συνήθεια…
Σκέφτεσαι μια λύση...
Τι θα κάνω τώρα; Είχα συνηθίσει… Πώς θα τα καταφέρω;;

Ξύπνα όμως…

Ήταν και αυτό ένα όνειρο που τελείωσε…
Πας στο επόμενο και χαίρεσαι τις στιγμές...
Δεν σκέφτεσαι το παρελθόν, παρά μόνο το παρόν σου…
Ήταν μια εμπειρία και το μόνο που κάνεις είναι να ευχαριστείς γιατί την έζησες. Το γέλιο ξαναμπαίνει στη ζωή σου και η χαρά ξαναγυρίζει στα θλιμμένα μάτια σου.

Αξίζεις πολύ περισσότερα και για αυτό προχωράς παρακάτω και δεν μένεις ποτέ πίσω...
Και να είσαι σίγουρος...
Πως κάπου, σε κάποιο σημείο του πλανήτη είναι κρυμμένο το άλλο σου μισό…
Κάποια στιγμή θα γίνει δικό σου, και το μισό θα γίνει ένα...
Θα γίνετε ένα…

Μην απογοητεύεσαι και να θυμάσαι αυτό που έλεγαν οι παλιοί …
‘‘ Κάθε εμπόδιο… Σε καλό…’’ , γιατί μπορεί ο πόνος να είναι η συνοδεία της χαράς αλλά μπορεί και η χαρά να γίνει η συνοδεία του πόνου.

Κική Χαρινού

Ηράκλειο Κρήτης

Τετάρτη 28/07/2010

Υ.Σ Ευχαριστώ μία ψυχή που κάποτε μου είχε πει να γράφω αυτά που αισθάνομαι γιατί ίσως αισθανθώ καλύτερα… Με παρότρυνε να το κάνω, και το έκανα. Είχε δίκιο. Ένιωσα καλύτερα, και αυτό που έχω να πω και βάζω τελεία είναι… ‘‘Ευχαριστώ για την εμπειρία’’.