Μια σ'έχω & πάντα θέλω να σε προσέχω

Καλησπέρα σας...

Εδώ και καιρό σκέφτομαι να γράψω αναρτήσεις για όλους εκείνους που για μένα είναι τόσο ξεχωριστοί αλλά όλο κάτι γίνεται και το αναβάλλω...

Να λοιπόν που ήρθε η στιγμή να ξεκινήσω μ' ένα άτομο, που η γνωριμία μας ήταν ανατρεπτική αλλά εξελίχθηκε σε μια δυνατή & ιδιαίτερη φιλία,γεμάτη βαθιά εκτίμηση & ξεχωριστή χημεία.

Αναφέρομαι στην αγαπημένη μου Κικίτσα, ένα δυναμικό άτομο γεμάτο τσαμπουκά αλλά έχοντας κάνει και πολλά λάθη στη ζωή του που το γνώρισα από κοντά για πρώτη φορά τέλη ιούνη 2009.

Αρχικά, μιλούσαμε καιρό μέσω messenger και είχε καλλιεργηθεί μια αμοιβαία συμπάθεια και σιγά σιγά "χτιζόταν" μια φιλία που κανείς από τους 2 μας δεν περίμενε να φτάσει στο σημείο της απόλυτης αγάπης & εκτίμησης που είναι σήμερα.

Έπειτα, δε μπορώ να ξεχάσω με τίποτε την πρώτη ατάκα της για μένα "τι είναι αυτό το φρούτο" ακούγοντας με να της αφιερώνω ένα τραγούδι πριν πολύ καιρό. Τελικά όσο περνούσε ο καιρός αυτό το "φρούτο" το αγάπησε γιατί μπήκε στην καρδιά & στην ψυχή της & γιατί της φέρθηκε καθαρά ακόμα και σκληρά πολλές φορές με μόνο γνώμονα την εξέλιξη της.

Επιπλέον, για να επανέλθω στις διακοπές της το 2009 περάσαμε τόσο "ζεστά" και όμορφα με στιγμές γεμάτες γέλιο, ξενύχτια, ποτά πάνω απ'όλα όμως βαθιά εκτίμηση και αγάπη για το "είναι" των 2 μας.

Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη κάποιων ατόμων γύρω μας για την ιδιαίτερη χημεία που δημιουργούνταν μεταξύ μας, βλέπε Στέλιο & Ιωάννα, όσο και τα κολακευτικά σχόλια που εξέφραζα σε φίλους μου για το άτομο της.

Ο καιρός πέρναγε και το "δέσιμο" μας γινόταν όλο και πιο δυνατό μέχρι να ολοκληρωθεί κατ' εμέ το περασμένο χειμώνα με τις ατελείωτες συζητήσεις επί πολλών θεμάτων. Δε θα ξεχάσω την ατάκα που έχει ειπωθεί για την Κικίτσα, "Θηλυκός Βαγγέλης" λόγω του χιούμορ της και του πρόστυχου μυαλού της, αλλά και της τρομερής συννενόησης που έχω μαζί της με τα μάτια σε θέματα που οι λέξεις είναι δύσκολες να περιγράψουν συναισθήματα και σκέψεις.

Έτσι όλοι όσοι ήταν δίπλα μου τη συμπάθησαν, μιας και ξέρουν πως όταν πω κάτι για ένα άτομο δύσκολα πέφτω έξω.

Εκεί που όλα πήγαιναν καλά για την αγαπημένη μου Κικίτσα, η μοίρα απόφασισε να την ταλαιπωρήσει και τελικά να τη "δοκιμάσει" πριν αρκετό καιρό.

Όταν μου γνωστοποιήθηκε το συμβάν σοκαρίστηκα!! Προσπάθησα να της δείξω πως είμαι δίπλα της με όποιον τρόπο μπορώ και θέλω να χαμογελάει, δύσκολο εκείνη την περίοδο, αλλά το κατάφερνα με διάφορους τρόπους.

Τελικά η παραμονή της στο Ηράκλειο κράτησε 4 μήνες με τη σκέψη μου να είναι εκεί κολλημένη κάθε μέρα μη μπορώντας όμως να κάνω και όλα όσα ήθελα.
Σε αυτούς τους 4 μήνες έχω να θυμάμαι τις εκπλήξεις που της έκανα κ τρόμαζε βλέποντας με ξαφνικά μπροστά της, τη συγκατάθεση μου σε προτάσεις εξόδου μαζί με φίλους μου για να ξεφεύγει από τη ρουτίνα, το γέλιο της όταν την άκουγα "πεσμένη", μα πιο πολύ την έκφραση της στη διπλή έκπληξη που έκανα μαζί με το Στέλιο και το Μήτσο.

Δυστυχώς όμως η μεγάλη της επιθυμία για επιστροφή στη Ρόδο μαζί το πιο πλατύ της χαμόγελο για την εξέλιξη της περιπέτειας που βίωνε δε κράτησε πολύ, μόλις μια βδομάδα...
Ήταν το απόγευμα εκείνο στα μέσα περίπου του Αυγούστου που μόλις άνοιξα το sms από εκείνη σοκαρίστηκα και δεν ήθελα να πιστέψω αυτό που διάβαζα.

Παρ'όλα αυτά η σκέψη μου αμέσως πήγε σ'εκείνη και στο πως θ'αντιδρούσε από την απώλεια ενός τόσο αγαπημένου της προσώπου και κυρίως τι μπορούσα να κάνω για ν' αποβάλλω την ένταση που είχε μέσα της..

Εκείνες τις στιγμές θα 'θελα όσο τίποτε άλλο να είμαι εκεί δίπλα της, απλά να με κοιτάει και να παίρνει δύναμη και κουράγιο, τόσο το είχε ανάγκη, μιας και μισεί όσο τίποτε άλλο στον κόσμο να φαίνεται αδύναμη στους άλλους μπροστά, μιας & αυτό το αφήνει μόνο για ένα πολύ μικρό & στενό κύκλο ανθρώπων.

Έφτασε το βράδυ εκείνης της μέρας και ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουγα ένα τόσο αγαπημένο μου πλάσμα να κλαίει με λυγμούς και εγώ να μη ξέρω πως ν'αντιδράσω, το μόνο που μπόρεσα να της πω ήταν "κλάψε για να ξεσπάσεις" κυλώντας και το δικό μου δάκρυ παράλληλα.

Οι μέρες πέρασαν, ξέσπασε και της έκανε πολύ καλό και τώρα μέρα με την ημέρα γίνεται καλύτερη και δέχεται αγάπη απ' όλους όσους είναι γύρω της.

Κλείνοντας, θέλω να σας εκμυστηρευτώ πως έχω ανατριχιάσει ολόκληρος ιδιαίτερα με τις παραπάνω εικόνες και να προσθέσω πως για μένα η Κικίτσα είναι εκείνη που πάντα θ'αναφέρω ως μια μεγάλη αδυναμία και πάντα θα μπορώ να είμαι εκεί γύρω της και να γιατρεύω όποια πληγή έχει στη ψυχή και στην καρδιά της.

Σ'ευχαριστώ που είσαι φίλη μου
Σ'ευχαριστώ που μου άνοιξες την "πόρτα" της καρδιάς σου
Σ'ευχαριστώ για όλα όσα έχουμε ζήσει
Σ'ευχαριστώ για τις στιγμές που θα έρθουν...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. Δυο σώματα, αλλά μια καρδιά & ένα μυαλό ... εμείς οι δυο...

υγ.2. Οι αναρτήσεις για τους ανθρώπους γύρω μου πρόκειται να εναλλάσονται μεταξύ των 2 φύλων.

υγ.3. Πάντα μπορώ να ξέρω τι έχεις κι ας μη μου το λες...γιατί πολύ απλά σε νιώθω...

υγ.4.
Σε κάθε σου βήμα είμαι εκεί
Κάθε σου λέξη τη λέμε μαζί
Είμαι στην καρδιά σου
ακόμα και τώρα που είμαι μακριά σου...