Λυπήσου εσένα που έχασες εμένα...

Καλησπέρα σας...

Το έλαβα, μ' έκανε ν'ανατριχιάσω & το μοιράζομαι μαζί σας...

έχασα...

κρατήθηκες τόσες μέρες...
προσπάθησες...
αλλά έχασες...
μου έστειλες μήνυμα...
χάρηκες που έστειλες...
έτσι μου είπες...
δεν χρειαζόταν,το κατάλαβα...
ευχαριστώ...


γιατί κάθε φορά που κάποιος σε πληγώνει θυμάται το υποκοριστικό του ονόματος σου;
γιατί ξαφνικά γίνεσαι το Δεσποινάκι,Μαράκι,Ιφιγενειάκι...δεν με έχεις πει ποτέ έτσι...
γιατί το έκανες τώρα;
είμαι σίγουρη οτί δεν περίμενες να με ενοχλήσει...
και δεν ξέρω αν όντως έπρεπε...
αλλά ξέρεις πότε εγώ θα σε έλεγα με υποκοριστικό;
όταν θα σε λυπόμουν...

με λυπάσαι;
μην το κάνεις...
και μόνο στην σκέψη ταραχτηκα!!
και ίσως συνήλθα...

μην λυπάσαι εμένα που στεναχωριέμαι για σένα...
λυπήσου εσένα που έχασες εμένα...
ειλικρινά στο λέω...
δεν χρειάζεται να με λυπάσαι...
γιατί εγώ κάποια στιγμή θα σε ξεπεράσω...
εσύ πόσο σίγουρος είσαι ότι θα σου ξαναφερθούν τόσο ειλικρινά;

[ για το © Ιφιγένεια Δ. ]

Σημείωση: Πάντα το επόμενο βήμα πονάει περισσότερο από το προηγούμενο & καλό είναι να εκτιμάς αυτόν/αυτή που έχεις κοντά σου ΟΤΑΝ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ & ΟΧΙ όταν τη ΧΑΝΕΙΣ...

Σας χαιρετώ προσωρινά...

υγ. "Η ομορφιά της ψυχής είναι καλύτερη..." έρχεται προσεχώς...

υγ.2. Ποιος είναι ο τρόπος για να κάνεις μια νέα αρχή??